Verfügbare Informationen zu "Welkom"
Qualität des Beitrags: Beteiligte Poster: Sam Forum: De Drie Bezemstelen Forenbeschreibung: Magican & Magiconally aus dem Unterforum: De Boom Antworten: 1 Forum gestartet am: Mittwoch 02.03.2005 Sprache: englisch Link zum Originaltopic: Welkom Letzte Antwort: vor 18 Jahren, 2 Monaten, 1 Tag, 19 Stunden, 38 Minuten
Alle Beiträge und Antworten zu "Welkom"
Re: Welkom
Sam - 26.02.2006, 14:41Welkom
Welkom op Magican, een toverschool voor kinderen van 11 tot 17/18 jaar.
Ik ben Sam, één van de vele docenten hier op school. En voor vandaag zal ik jullie hier wegwijs maken.
Maar voordat ik jullie verder ga vertellen hoe Magican in elkaar zit, wil ik jullie eerst een verhaaltje over onze geschiedenis.
Die ene dag die alles zou veranderen...
Lazara liep door de Halfduistere bossen, de zon was al onder en je kon maar weinig onderscheid maken tussen de verschillende dingen. Ze keek schichtig om zich heen, als ze nu gevolgd was. Dan zou dit niet goed aflopen. De wind waaide rustig door de bomen en onder haar voeten kraakten de takjes die op de grond lagen. In de verte hoorde ze een uil krassen. Maar niets wees erop dat er verder nog een levend wezen in de buurt was. Tenminste, nu was er nog geen ander levend wezen.
Na een paar uur lopen kwam ze op de open plek, ver in het woud aan. Dit was de plek waar ze hadden afgesproken. Hier zou ze haar ontmoeten. Ze liep naar de oude woudreus midden op de open plek. Aan deze boom had het bos haar bekendheid te danken. Iedereen kende de mysterieuze boom. Maar, maar weinig hadden hem ook echt gezien, de boom was meer een soort sprookje onder de mensen. Maar nu was hij echt.
Lazara liet haar vingertoppen over de bast van de boom glijden. Haar ogen zeiden dat deze ruw aan moest voelen, maar tot haar verbazing voelde de hele boom glad aan. “Onmogelijk.” Dacht ze. Met Grote ogen speurde ze de boom af, maar nog steeds wees alles erop dat de boom ruw aan moest voelen. Dit was ook hetgeen de boom zo mysterieus maakte, en misschien wel beangstigend. Twee waarnemeningsvermogens gingen tegen elkaar in, en dat was vreemd.
Net toen ze de boom nog beter wilde bekijken en misschien met een paar spreuken achter de waarheid van de boom zou proberen te komen klonk er een kreet over de lege vlakte.
‘Lazara!’ Schreeuwde een kille, koude stem die ieder deed beven. Met schok draaide Lazara haar hoofd van de boom weg en keek naar de andere kant van de vlakte.
‘Morgana.’ Fluisterde ze verbeten.
Er woei een ijzige wind over de vlakte die alles deed verstommen. Nu waren alleen zij twee nog, Lazara en Morgana. Vandaag, deze nacht nog zou de strijd beginnen… en eindigen. Langzaam liepen ze naderbij totdat ze een meter van elkander afstonden. Hun blikken kruisten elkaar. Het was dat het onmogelijk was, maar anders zouden de vonken er vanaf springen. Hun haat voor elkaar was groter dan voor elk ander wezen. Zo onmogelijk groot, dat ze eigenlijk heel nietig en klein was.
‘Hoe durf je hier te komen.’ Zei Morgana ijzig. Lazara grijnsde gemeen.
‘Ik ben niet bang voor een uitdaging Juffie!’ Antwoordde Lazara Vals. Morgana lachte naar haar met een kille, snerpende lach.
‘En jij, Heks van al het goede. Als ze je nu zagen, vol van haat, verdoemd tot het niets. Ow, wat zouden ze dan denken.’ De woorden klonken koud, als loze woorden. Maar ze raakten Lazara in haar hart. Want ze had gelijk, Zij de Heks van het goede, vol met haat. Een tegenstelling die niet gewenst was in deze wereld.
‘Ga weg Morgana. Jij bent degene die hier niet gewenst is. Jij bent verdoemt tot het niets.’ Schreeuwde ze boos. Morgana glimlachte alleen maar.
‘Je zou jezelf eens moeten zien Lazara. Dan zou je lachen, zien hoe belachelijk jezelf maakt. Je kunt je positie niet meer redden!’ Haar woorden kwamen er nog valser uit dan je ooit zou kunnen denken. Lazara leek even van haar stuk gebracht, maar ze hervond zichzelf.
‘Er is wel een manier om mij positie te redden Morgana, en die…’ Begon Lazara
‘… kun je nooit volbrengen.’ Maakte Morgana haar zin glimlachend af. Lazara keek haar verbeten aan. Nu stond ze echt met haar rug tegen de muur. In tegenstelling tot Morgana die zich wel leek te amuseren.
Morgana keek Lazara glimlachend aan.
‘En, heb je nog meer woorden die mij moeten kwetsen.’ Vroeg ze koeltjes. Lazara keek haar alleen maar recht aan. Hoe graag ze ook zou willen antwoorden, hoe graag ze ook haar eer wilde redden, ze kon het niet. Ze kon haar geen pijn doen. Het meisje en nu de vrouw, die ooit zo’n goede vriendin van haar was geweest. Dat kon ze niet.
‘Je hebt gelijk Morgana, ik kan het niet. Ik ben zwak.’ Bekende Lazara. Nu leek het Morgana te haar die van haar stuk gebracht was.
‘Ik ben een slechte tovenaar van het goede, ik doe mijn positie geen eer aan. Ik maak hem alleen ten schande.’ Ging Lazara verder. ‘Je had volkomen gelijk toen je onze leermeester zei dat ik niet geschikt was voor deze taak.’ De grijns, de lach waren van Morgana ’s gezicht verdwenen. Zelfs haar kleur begon een beetje weg te trekken. Deze… oprechtheid… die had ze niet verwacht, die kon ze haast niet verdragen. Het was zo… zo goed!
‘Maar…maar…’ Krijste Morgana wanhopig. Lazara keek verbaasd op toen ze Morgana zag leiden. Toen besefte ze dat zij juist de heks van het kwade was. Die taak had zij op zich gekregen. En dat betekende dat ze alles wat goed was, dus ook de waarheid niet kon verdragen, hoe gunstig die ook voor haar was. Er verscheen een grijns van triomf op haar gezicht, zo kon ze haar pakken. Helaas was deze gedachte zo vol met haat dat Morgana de kans weer had om haar kracht op te pakken.
‘Je hebt me nog niet Lazara.’ Zei ze grimmig. ‘Je hebt me nog lang niet, ik zal strijden tot het eind.’ Lazara knikte.
‘Ik ga de strijd met je aan. Nu, deze avond op deze plek op dit uur.’ Ze knikte naar haar. ‘Het is aan jou om de opdracht voor onze strijd te verzinnen.’ Morgana keek verbaasd op.
‘Daarmee zet je jezelf in het nadeel!’ Zei ze, het klonk verbaasd. Lazara knikte.
‘Inderdaad, maar dat ligt ook in mijn aard.’ Antwoordde ze. Er ging een pijnsteek door Morgana heen, ze knikte.
Ze keek om zich heen, haar oog bleef vallen op de Mysterieuze boom. Ze grijnsde.
‘Ben je er zeker van dat ik de opdracht mag verzinnen?’ Vroeg Morgana. Lazara knikte vastbesloten, maar kon het niet nalaten Morgana wat wantrouwig aan te kijken.
‘Oké, je kent de regels Lazara. Als wij beiden de opdracht niet kunnen uitvoeren, dan ben ik automatisch de winnaar en verlies jij je krachten.’ Zei Morgana glimlachend. Lazara knikte.
‘Ja, daarvan ben ik op de hoogte.’ Antwoordde ze. ‘Geef nu de opdracht.’
‘Verklaar hoe het komt dat de mysterieuze boom ruw lijkt te haar, terwijl ze glad is!
Lazara keek haar ontsteld aan.
‘Maar…’ Bracht Lazara ertegenin. Morgana grijnsde gemeen.
‘Een opdracht is een opdracht Lazara, en de regels zijn de regels. Dus zeg je krachten maar vaarwel.’ Ze lachte hoog en gemeen. Lazara draaide zich woedend om.
‘Wacht jij maar af, ik zal winnen. Ik zal je verslaan! Dat zweer ik!’ Schreeuwde ze terwijl ze naar de boom liep.
Weer stond ze daar, kijkend, maar niets ontdekkend. Het was vreemd, zo vreemd. Maar ze kon nu niet opgeven, ze moest Morgana verslaan, hoe dan ook. Weer gleden haar vingers over de bast, maar niets gaf een aanwijzing. Hoe hard ze het ook wilde. Ze sloeg met haar vuist tegen de boom. Deze trilde en er vielen een paar blaadjes naar beneden. Ze slaakte en kreet en draaide zich van de boom af.
Ze keek recht in het gemeen grijnzende gezicht van Morgana. Ze keek haar boos aan.
‘Jou beurt!’ Mompelde ze ijzig. Haar woorden vol met haat leken Morgana kracht te geven en ze stapte met dezelfde grijns als daarvoor op de boom af. Lazara keek met pijn in haar hand woedend naar Morgana. Ze verrichtte verschillende handelingen, maar ook geen van de hare leken erg succesvol te haar.
Uren later zaten Morgana en Lazara naast elkaar in het gras. De donker nacht begon al langzaam plaats te maken voor de dag. De eerste stralen kwamen al over de aarde.
‘De tijd is bijna om.’ Zei Morgana Grijnzend. Lazara kon haar alleen maar vol haat aankijken, ondertussen deed het hem er niet meer toe dat Morgana daar alleen maar kracht uit haalde. En ze was eigenlijk ook alleen maar boos op zichzelf. Het ging hem niet meer om die stomme opdracht. Ze wilde weten hoe het zat met die boom.
Morgana voelde naast hem haar krachten steeds verder stijgen. Haar haat was op het hoogtepunt, en dat boos haar kracht. Helaas alleen geestelijke kracht, geen fysieke. Ze was helemaal uitgeput en opstaan ging niet meer. Nadenken werd daardoor ook erg moeilijk. Ze keek weer naar de boom. De wedstrijd tussen haar en Lazara kon haar nog maar weinig schelen. Want… Als ze niet in staat was om het geheim van de boom te ontsluieren, dan zou ze haar krachten toch niet waard haar. Dan kon ze, ze net zo goed verliezen.
Lazara wilde weer opstaan, maar ze had geen puf meer. Totaal vermoeid liet ze zich achterover vallen. Naast zich hoorde ze Morgana hetzelfde doen. Het was weer stil om hen heen, alleen de snelle ademhaling van beiden van de horen. Geen enkel dier verroerde zich, geen maakte geluid. Er was gewoon helemaal niemand.
Plots werden ze beiden opgeschrikt door voetstappen die naderbij kwamen. Ze kwamen met een schok omhoog en keken achter zich. Ze moesten knipperen tegen het felle zonlicht en konden alleen een vage menselijke contour onderscheiden.
‘Jullie hadden jezelf toch eens moeten zien.’ Zei een heldere stem. Morgana en Lazara draaiden hun hoofden naar elkaar en keken met grote ogen naar elkaar.
‘Ze me dat het niet waar is.’ Zei Morgana geschokt. Ze keek hopend naar Lazara.
‘Ik zou wel willen Morgan, maar het is Waar!’ Antwoordde Lazara zacht. Morgana keek haar nog eens goed aan.
Beiden sprongen op en gaven de persoon een stevige knuffel.
‘Ho ho!’ Zei de persoon lachend. ‘Niet zo hard, straks krijg ik geen adem meer.’ Zo snel al de haat de vorige dag was gekomen, zo snel was ze nu weer verdwenen. Even vulden, liefde en vriendschap de vlakte. Zo een sterke vriendschap dat zelfs Morgana, heks van het kwaad er geen last van had.
‘Sylpie!’ Zei Lazara opgewekt. ‘Wat kom jij hier doen?’
‘Ja, ik heb je al zo lang niet gezien.’ Voegde Morgana er aan toe. ‘Wat brengt jou dan hier.’
Sylphen moest lachen en keek vriendelijk naar hen.
‘Ik kom hier twee kemphanen uit elkaar halen.’ Antwoordde ze. Ze stem klonk schel en hard. Lazara en Morgana keken elkaar aan.
‘Kemphanen?’ Vroeg Morgana. ‘Waar?’ Ze probeerde het heel onschuldig te laten klinken. Sylphen moest er alleen maar om lachen.
‘Kom eens hier.’ Zei ze. Ze ging de twee voor naar de mysterieuze boom die nog steeds op dezelfde plek stond.
‘Het feit dat jullie hier haar en deze boom als opdracht hebben gekozen, dat is niet toevallig.’ Legde ze uit. ‘Het feit dat jullie nooit alleen achter het geheim zullen komen, dat is ook niet toevallig.’ Lazara en Morgana keken vragend naar Sylphen.
‘Hoe bedoel je dat Sylpie?’ Vroeg Lazara. Sylphen glimlachte naar hen.
‘Omdat deze boom symbool staat voor jullie. En zolang jullie elkaar niet doorgronden, dan doorgronden jullie de boom ook niet.’ Zei ze. Lazara en Morgana keken naar elkaar en draaide met ze ogen. Toen Sylphen dit zag moest ze alleen maar breder glimlachen. Even voelde ze zich weer net als vroeger. Als ze de twee iets uit probeerde te leggen. Altijd waren Lazara en Morgana het oneens met elkaar, altijd vochten ze. Maar toch waren ze de beste vrienden. Sylphen zuchtte bij de herinnering. Het was toen zo mooi.
Ze richtte zich weer tot Lazara en Morgana.
‘Zoals ik zei, de boom staat symbool voor jullie. Als ik naar jullie kijk, dan zie ik twee mensen die elkaar tot op het bot haten. De ruwe kant van jullie leven, de ruwe kant van de boom. Maar als ik jullie leer kennen. Dan haar jullie vrienden, de zachte kant van jullie komt dan naar boven. Zoals de gladde boom.’ Vertelde Sylphen. ‘Snappen jullie?’ Ze keek van de één naar de ander, maar beiden begrepen het nog niet.
‘Van de buitenkant lijken jullie iemand te zijn, maar van mijn binnen zijn jullie dat niet. De boom lijkt ook van de buitenkant iets te zijn, maar hij is het niet!’ Zei ze. ‘Snappen jullie dat?’ Het klonk bijna wanhopig. Morgana en Lazara keken nog even vaag voor zich uit, maar toen sprong het knopje bij hen om.
‘Dus dat is het geheim van de boom?’ Vroeg Lazara. ‘Ze staat symbool voor de relatie tussen de tovenaars van goed en kwaad?’ Ze leek het niet te geloven, maar Sylphen knikte.
‘Inderdaad, dat is zo. Altijd zullen goed en kwaad elkaars tegenstanders haar. Maar als ze dat even vergeten zijn ze de beste vrienden.’ Ze keek veelbetekenend naar hen.
Lazara en Morgana keken naar elkaar. Morgana stak haar hand uit naar Lazara, die pakte hem meteen aan en schudde hem.
‘Zullen we alles dan maar vergeten. En weer zijn wie we waren, vroeger… voordat we onze titels kregen.’ Stelde Morgana voor. Lazara knikte, maar toen schoot haar wat te binnen.
‘Onze wedstrijd…’ Zei ze geschokt. Beiden keken naar de zon. Het laatste stukje kwam net over de horizon tevoorschijn.
‘Het is voorbij.’ Zei Morgana stil. Lazara knikte, beiden wachten.
‘Er gebeurt niets!’Stelde Morgana na enkele minuten vast. ‘Je zou toch denken…’
‘Jullie hoeven helemaal niets te denken.’ Zei Sylphen. ‘Dat doe ik wel voor jullie.’ Lazara knikte opeens.
‘Je hebt gelijk Sylph. Jij bent de Heks van de rechtvaardigheid. Jij moet het recht laten zegevieren. Oordeel over ons.’ Haar woorden kwamen er treurig uit. Ook Morgana leek niet erg blij te haar, maar Sylphen lachte.
‘Trek niet van die lange gezichten. Jullie strijd is over, alles is weer goed.’ Zei ze.
‘Maar ik heb verloren.’ Zei Lazara. ‘Ik ben heb de opdracht niet uitgevoerd, en omdat Morgana hem heeft verzonnen wordt zij nu winnaar.’
Er viel een stilte. Toen haalde Sylphen adem.
‘Wat is nou winnen of verliezen?’ Vroeg ze. ‘Helemaal niets. Niemand heeft gewonnen, niemand heeft verloren.’ Morgana en Lazara keken haar niet begrijpend aan.
‘Maar…’ Zei Morgana. Sylphen schudde haar hoofd.
‘Er is geen maar, want tenslotte weten jullie nu beiden wat het geheim achter de boom is. Beiden hebben jullie de opdracht met goed gevolg uitgevoerd, jullie kwamen er beiden op hetzelfde moment achter. Dus er is geen winnaar, en bovenal geen verliezer.’
Beiden keken opgelucht en vielen Sylphen om de hals.
‘Bedankt, Heks van de Rechtvaardigheid.’ Zei Morgana zacht. Sylphen glimlachte en wrong zich los uit de greep van de andere twee,
‘Als dit nu is opgelost, dan wordt het tijd dat we eens naar onze toekomst kijken.’ Zei ze. Lazara en Morgana keken haar vragend aan.
‘Begin nou niet weer zo vaag te doen!’ Smeekte Lazara. Sylphen glimlachte en gaf Lazara een klap op haar schouder.
‘Ach, joh. Hou nou maar op met jammeren. Ik bedoel dat we eens moeten kijken wat wij met ons leven willen doen. Want het niet eeuwig, ooit komt er een eind. En dan moet onze kennis bewaard haar. In de hoofden van vele anderen.’ Lazara keek Verward naar Sylphen. Maar Morgana leek het deze keer te snappen.
‘Je bedoelt…’ Zei keek naar Sylphen. Die knikte.
‘Inderdaad.’ Antwoordde ze. ‘Ik bedoel dat het tijd wordt dat wij onze eigen school opbouwen. Zodat wij onze kennis door kunnen geven aan de jongere generatie.’
‘Maar hoe wil je dat dan doen.’ Vroeg Lazara. Sylphen haalde haar schouders op.
‘Ik weet het niet precies.’ Antwoordde ze.
Morgana ’s ogen begonnen te glimmen.
‘Ik denk dat ik wel iets weet! En we zullen het deze keer helemaal anders doen dan onze meesters deden.’ Lazara en Sylphen keken haar vragend aan.’
‘Hoe?’ Vroegen ze.
Morgana glimlachte geheimzinnig naar hen. “Ja, dat willen jullie wel weten” Dacht ze.
Lazara en Sylphen knikten goedkeurend na de uitleg van Morgana.
‘Dus je wilt een heuse school bouwen, met verschillende afdelingen. Iedereen neemt de leerlingen in haar afdelingen die ze goed acht voor de taak die jijzelf hebt.’ Zei Sylphen. Morgana knikte.
‘Inderdaad.’ Antwoordde ze.
‘En je wilt dus de kennis niet meer op één persoon overgeven, maar op meerderen?’ Vroeg Lazara. Morgana knikte weer.
‘Inderdaad, zo hoeven we minder bang te haar dat één van ons drieën op een dag niet meer bestaat. Er zullen dan altijd mensen haar die weten wat hen te doen staat om de wereld in evenwicht te houden.’
Sylphen stak haar hand naar voren. Lazara en Morgana legden hun handen erbij.
‘Dat we voor altijd één mogen zijn.’ Zei Sylphen.
‘Dat we voor altijd één mogen zijn.’ Herhaalden Morgana en Lazara.
Dat we voor altijd één mogen zijn!’ Schreeuwden ze met haar drieën!
Toen begon de bouw. De bouw van het kasteel, het kasteel dat de naam Magican zou dragen. Op de plek waar de drie weer één werden. Het kasteel werd daar gebouwd waar vele jongen leerlingen hun huis zouden vinden en zouden leren hoe het moest, en hoe het niet moest. Zelfs na de dood van de drie stichters zou de school blijven voortgaan. Zelfs al veranderde er veel. En raakte de taken van de verschillende oprichters verdeelt en waren ze niet meer terug te vinden in ieder persoon. Maar de wijsheden van vroeger, die bleven bewaard en werden doorgegeven. Tot op de dag van vandaag.
En onze mysterieuze boom, die boom die symbool staat voor goed er kwaad. Die is nog steeds te bewonderen op het terrein. Ze is de enige die de eeuwen wist te doorstaan. En ze zou daar blijven. Tot op een dag, een dag ver in de toekomst. Een dag die we nog zo lang mogelijk willen uitstellen. Want als die dag aanbreekt, dat de boom verdwijnt, dan is de wereld…
Vernietigd!
Goed, dat was het verhaal, ik hoop dat jullie genoten hebben na deze blik op de geschiedenis weer naar de toekomst willen kijken. Er staan namelijk 7 lange jaren voor jullie op het programma. Deze 7 jaren brengt ieder door in zijn eigen afdeling. Op magican hebben wij 3 afdelingen. Lazara, Morgana en Sylphen, voor iedere oprichter 1. Je wordt ingedeeld naar je karaktereigenschappen.
Ik zal jullie nu even een kort stukje vertellen over elke afdeling.
Ik zal beginnen met Sylphen.
Sylphen is de afdeling die behoorde aan de heks van de rechtvaardigheid. Om iedereen zijn recht dus te geven, wordt eigenlijk bijna iedereen opgenomen in de groep als deze wil. Verder kenmerkt iemand uit Sylphen zich doordat ze echt een speciale hekel hebben aan personen, ze kunnen goed opschieten met iederen. Verder zijn het niet echte winnaars, maar ze werken graag samen en zullen doorgaan tot ze hun doel hebben bereikt. Ze zijn dus niet te beroerd om hard te werken. En mocht je iemand uit Sylphen als vriend hebben, dan hoef je niet bang te zijn dat deze je verlaat. Mensen uit Sylphen zijn namelijk erg trouw aan hun vrienden.
Dan hebben we ook nog Morgana
Morgana is weer een afdeling apart. Ze verschillen veel van de leerlingen van Sylphen, hoewel sommige dingen overeen komen. Leerlingen uit Morgana staan er om bekend dat ze meestal een beetje sluw zijn en onwijs Eigenwijs. Verder zijn mensen uit Morgana meestal niet erg geduldig, maar ze hebben we een goed stel hersenen waarmee ze het in de wereld van tegenwoordig heel ver kunnen schoppen.
En als laatste komen we dan bij bij Lazara
Lazara is bijna het tegenovergestelde van Morgana. Ze zijn namelijk recht door zee en hebben het lef om de waarheid onder ogen te zien. Iemand uit Lazara word gekenmerkt door zijn uitzonderlijke moed en hun kracht om hun doel te bereiken. Ze zijn niet uitzonderlijk slim, maar ze weten waar het op staat en wat ze moeten doen. Leerlingen in Lazara willen graag er meer goedheid en vrede in de wereld wordt gebracht, zodat iedereen gelukkig verder kan leven.
Goed...dan voor ik het vergeet kan ik jullie misschien beter nog even wat andere dingen mededelen die zeker niet vergeten mogen worden. Ik wil jullie namelijk graag voorstellen aan Mitchell, ons huidige schoolhoofd. Af en toe is hij een beetje vreemd, maar dat ik geen reden om bang te worden.
Dan hebben we ook nog Dalinela, Huidig Afdelingshoofd van Lazara. En natuurlijk Kimmiej, zij is nu het afdelingshoofd van Sylphen. En als laatste hebben we nog Veertje, zij is Afdelingshoofd van Morgana.
En voorlopig denk ik dat dit genoeg informatie is voor jullie om te verwerken. De rest zul je wel tijdens de lessen ontdekken of daarnaast. Ik wens jullie in ieder geval allemaal alvast een prettig schooljaar toe. :wink:
Mit folgendem Code, können Sie den Beitrag ganz bequem auf ihrer Homepage verlinken
Weitere Beiträge aus dem Forum De Drie Bezemstelen
Hermzzz Korte Verhaaltjes! - gepostet von Hermelien am Montag 26.09.2005
Ähnliche Beiträge wie "Welkom"
Welkom - Sam (Sonntag 26.02.2006)
Hallo zoomer, "Hartelijk welkom!" - whitebuffalo (Samstag 23.12.2006)
welkom! - janwillem (Dienstag 17.05.2005)
Welkom bij Girls-Forum! - Administrator (Montag 24.01.2005)
Welkom hier!! - kimmiej (Dienstag 28.02.2006)
Welkom - mASTER (Montag 01.11.2004)
Welkom - slimmeke1 (Sonntag 23.01.2005)
Welkom! - Andromea (Dienstag 15.03.2005)
Welkom - Fc Bjorno (Freitag 08.07.2005)
Welkom - FF_Boxer (Donnerstag 26.08.2004)