Verfügbare Informationen zu "Hermzzz Korte Verhaaltjes!"
Qualität des Beitrags: Beteiligte Poster: Anonymous Forum: De Drie Bezemstelen Forenbeschreibung: Magican & Magiconally aus dem Unterforum: Archief Antworten: 2 Forum gestartet am: Mittwoch 02.03.2005 Sprache: englisch Link zum Originaltopic: Hermzzz Korte Verhaaltjes! Letzte Antwort: vor 18 Jahren, 6 Monaten, 7 Tagen, 1 Minute
Alle Beiträge und Antworten zu "Hermzzz Korte Verhaaltjes!"
Re: Hermzzz Korte Verhaaltjes!
Anonymous - 26.09.2005, 16:44Hermzzz Korte Verhaaltjes!
Ik heb gister één kort verhaaltje geschreven,en vandaag ook.
Nu wil ik de mensen hier laten genieten.
Dus lees het als je zien hebt.
LET OP: Op dit verhaal mag je WEL in dit Topic reageren. Dit omdat het verhaal na 1 post is afgelopen en het verhaal dus niet steeds onderbroken wordt door meningen.
Onderbouw je mening graag wel goed!
Hier dan nu het eerste verhaal:
Verdwenen in Oneindigheid!
Er was een klein dorpje, het was zo klein dat er geen naam voor bestond. In de volksmond was het gewoon het kleine dorp. Het was een donkere avond, de regen kletterde op de daken en de Volle Maan stond hoog aan de hemel, met de sterren helder eromheen. Op die nacht gebeurde het. Uit een van de ramen klonk geschreeuw. Geschreeuw van een pasgeboren baby’tje.
Zestien jaar later liep datzelfde baby’tje door de tuinen van haar ouderlijk huis. In tegenstelling tot haar geboortedag straalde de zon nu fel en was er geen wolkje aan de lucht. Bij een van de bomen naast de rozenstruiken streek het meisje neer. Ze keek een beetje in het rond. Vandaag precies was de zomer begonnen, en alles stond in bloei.
In stilte bleef ze zitten en genoot ze van het lekker weer. Het was zonde om binnen te zitten vandaag, vandaar dat ze haar huishoudelijke karweitje eenmaal had uitgesteld. Bovendien had ze wel wat beters te doen. Een beetje gespannen keek ze om zich heen, zou hij wel komen.
Ze keek geschrokken om toen ze de struiken achter zich hoorde bewegen. Ze glimlachte toen hij tevoorschijn kwam. Hij glimlachte terug, maar toen hij naast haar zat verscheen er een ernstige blik op zijn gezicht.
‘Lúthien.’ Zei hij doodserieus.
‘Finrod.’ Zei Lúthien.
Ze keken elkaar recht in de ogen.
Finrod stond op, hij keek naar Lúthien en stak zijn hand naar haar uit. Ze pakte hem aan en hij trok haar omhoog. Ze stonden nu dicht tegen elkaar.
‘Morgen is je trouwerij.’ Zei Finrod. Lúthien knikte.
‘Ik weet het.’ Antwoordde ze. Er liep een traan over haar wang. Finrod drukte haar tegen zich aan. Zo stonden ze daar minutenlang.
‘Finrod.’ Begon Lúthien. ‘Ik wil niet trouwen, nog niet. En zeker niet met hem.’
Finrod liep zijn greep verslappen en keek Lúthien teder in de ogen.
‘Ik snap het Lúthien. Niemand wil met Elrohir trouwen, hij is een bruut. Maar voor het geld zit je goed bij hem.’ Zijn zachte stem liet alle angst uit haar wegdrijven.
‘Laat me dan met je meegaan.’ Smeekte Lúthien. Finrod leek zichtbaar verbaasd.
‘Maar Lú…’
‘Niks maar Finrod. Ik wil niet met hem trouwen, Pa dwingt me. Weet je nog wat je op mijn verjaardag tegen me zei…’ Ze keek hem hoopvol aan. Hij knikte naar haar.
‘Laat je nooit tot iets aanzetten wat je niet wilt.’ Zei hij. Lúthien knikte.
‘Mag ik mee?’ Vroeg ze nog eens. Finrod knikte naar haar.
‘Maar dan moeten we wel meteen vertrekken. Spullen halen en Afscheid nemen zit er niet meer in.’ Lúthien knikte. Ze sloeg haar armen om Finrod heen, drukte zichzelf stevig tegen hem aan en gaf hem ene kusje.
‘Dat snapte ik al, laten we gaan.’ Lúthien pakte zijn hand en samen wandelden ze weg, de oneindigheid in.
Nog jaren zou gepraat worden over de plotselinge verdwijning van beiden. Veel hadden verdriet, maar sommigen, die zouden nooit om het verlies huilen.
Re: Hermzzz Korte Verhaaltjes!
Anonymous - 07.11.2005, 14:30
Nummero twee van mij!
Deze is wat minder en vaag, maar wat geeft ut?
Wachten op Niets
In het kleinste, meest afgelegen dorp van de wereld was het een stralende dag. De zon scheen, er was geen wolk aan de hemel en de stilte was ondragelijk. Het hele dorp was in stilte gehuld. Er was niemand te bekennen in de straten, of toch wel. Daar in een steegje, vlak naast de eens zo drukke supermarkt zat ze.
Met haar rug tegen de muur en haar mobiel in haar hand. Ze zat te wachten, eens zouden ze moeten bellen. Eens zouden ze moeten ontdekken dat ze haar waren vergeten. Eens… Eigenlijk wist ze wel dat ze nooit zouden bellen, want het was geen toeval geweest dat ze haar achterlieten. Ze wilden haar gewoon niet, niemand wilde haar.
Op het eerste gezicht leek Myrtle een normaal meisje, als je naar de buitenkant keek. Maar aan de binnenkant. Voordat ze hier was beland was er al veel gebeurt. Haar moeder was tijdens haar geboorte gestorven, haar vader was hertrouwd. Haar stiefmoeder had haar nooit gemogen. En toen haar vader twee weken geleden was overleden, leidde dat tot een ondragelijk leven. Nu haar stiefmoeder weer vrij was om te gaan waar ze wilde, had ze dit dorpje meteen waarwel gezegd. Het dorpje waar haar vader zo van hield.
Gisteren waren ze vertrokken, in de auto, op weg naar het nieuwe huis. Niemand had aandacht aan haar besteed, waarom zouden ze ook. Zij was maar het sloofje. Er was de afgelopen twee weken ook helemaal niet naar haar mening gevraagd. Er werd gewoon verwacht dat ze het ermee eens was.
En nu zat ze hier dus, verlaten door haar stiefmoeder en haar twee halfzusjes. Ook met hen had ze het nooit goed kunnen vinden. Nooit was ze echt beschouwd al een volwaardig familie lid. De enige reden waarom ze niet meteen tot schoonmaakster werd benoemd in huis, was haar vader. Hij was de enige geweest die echt van haar hield.
Er klonk een diepe zucht en Myrtle veegde het zweet van haar voorhoofd. Het was nu zeker al dertig graden. Als ze hier nog lang zou zitten zou ze uitdrogen. Weer staarde ze naar het schermpje van haar mobiel. Er gebeurde niets, ze wist ook wel dat het eigenlijk nutteloos was. Ze zouden niet bellen, ze zouden haar niet missen.
Myrtle bleef zitten, de hitte begon ondragelijk te worden, maar ze kon nergens heen. Het huis was immers verkocht en de nieuwe eigenaars waren er al ingetrokken. Niemand zou haar geloven als ze zei dat hier mensen woonden, want al de hele dag was er geen teken van leven te bekennen. Myrtle wist wel waarom, iedereen zat binnen, met de airco aan. Hierbuiten was het immers niet uit te houden.
Met zucht pakte Myrtle nog één keer haar mobiel en keek op het scherm. Niemand had gebeld, en dat wist ze ook wel. Ze wilde haar mobiel net weggooien toen hij een luid zoemend geluid begon te maken. Het schermpje knipperde. Geschrokken staarde ze naar het scherm en las één woord.
“THUIS”
Mit folgendem Code, können Sie den Beitrag ganz bequem auf ihrer Homepage verlinken
Weitere Beiträge aus dem Forum De Drie Bezemstelen
Welkomstwoordje - gepostet von Sam am Montag 27.02.2006
Valie - gepostet von Sam am Samstag 11.03.2006
Ähnliche Beiträge wie "Hermzzz Korte Verhaaltjes!"
Party anner Korte - Eiterguardian (Samstag 15.10.2005)
Kurstreffen Geschichte LK Korte - Käse. (Montag 22.01.2007)
Ausflug mit Korte - andreas (Dienstag 23.01.2007)
After: Ausflug mit Korte - andreas (Mittwoch 24.01.2007)
geschichts lk korte - Käse. (Dienstag 27.02.2007)