Verfügbare Informationen zu "Verhaal Donald Duck en Nu ook Jenny"
Qualität des Beitrags: Beteiligte Poster: Susanne - R0bert... - Gusta - Marjolein - Eric Forum: Klassie 3v3!!!! Forenbeschreibung: ons forumpie! aus dem Unterforum: Spelletjes! Antworten: 32 Forum gestartet am: Freitag 31.12.2004 Sprache: englisch Link zum Originaltopic: Verhaal Donald Duck en Nu ook Jenny Letzte Antwort: vor 18 Jahren, 9 Monaten, 3 Tagen, 20 Stunden, 18 Minuten
Alle Beiträge und Antworten zu "Verhaal Donald Duck en Nu ook Jenny"
Re: Verhaal Donald Duck en Nu ook Jenny
Susanne - 28.02.2005, 22:13Verhaal Donald Duck en Nu ook Jenny
Oké misschien wat kinderachtig, maar toch ga ik mijn Donald Duck verhaaltje hier plaatsen. Mensen die willen mogen lezen en commentaar geven.
Wel even zeggen, hij is nogal oud.
Donald Duck en de grot van Abie Boebie
Hoofdstuk 1
Donald zat lekker een kopje thee te drinken toen er op de deur werd geklopt. Hij had eigenlijk geen zin om open te doen maar stond uiteindelijk toch maar op. Toen hij hem openden stond oom Dagobert voor de deur. Donald had nog geen gedag gezegd of oom
Dagobert trok hem al mee de auto in. In sneltreinvaart reden ze naar oom Dagoberts geldpakhuis. Toen ze er waren trok oom Dagobert Donald weer mee naar binnen zijn geldpakhuis in. Binnen in zijn kantoor ging oom Dagobert zitten achter zijn bureau. Donald stond nog steeds verbluft te kijken toen oom Dagobert begon te praten. Donald snapte niet waar oom Dagobert het over had zo snel praten hij. Toen oom Dagobert eindelijk klaar was en vroeg of Donald het snapte hield Donald zich stil, uit eindelijk antwoordde hij met nee. Oom Dagobert keek hem een beetje boos aan en duwde een stuk papier onder zijn snavel. Donald keek ernaar. Het was een soort landkaart waar waarschijnlijk op zou staan hoe je bij een schat kwam. Oom Dagobert duwde Donald nog een stuk papier onder zijn snavel. Deze keer was het een stuk tekst over de grot van Abie Boebie. In die grot zou volgens dat papier een hele grote schat liggen waardoor je in een klap de rijkste man van de wereld zou zijn. Donald snapte nog niet helemaal wat oom Dagobert hiermee wou. Maar toen Donald hem druk zag telefoneren snapte tonale het oom Dagobert wou op schatten jacht. Maar Donald liet zich niet kennen hij zou niet zomaar mee gaan. Toen hij dat tegen oom Dagobert zei onstond er een felle discussie. Oom Dagobert vond dat hij als eden gratis reis kreeg naar een ander land, dat was genoeg beloning. Maar Donald vond dat hij zeker 30% van de schat zou krijgen, maar oom Dagobert vond dat veel te veel hij vond dat Donald helemaal niks hoorde te krijgen. Na een lange discussie kwam eruit dat Donald 15 % van de schat zou krijgen. Daar was Donald heel tevreden mee, want hij had niet gedacht dat oom Dagobert toch zou toegeven. Na nog wat spullen hebben ingepakt gingen ze op weg. Op het vliegveld begon het al goed, Donald raakte zijn spullen kwijt toen hij ze even had neergezet. Oom Dagobert vond dat hij wel zonder kon, naar Donald wou toch zijn spullen terug. Dus gingen ze naar de gevonden voorwerpen balie en ja hoor daar lagen Donalds spullen. Maar zomaar konden ze het niet terug krijgen want Donald moest eerst maar eens bewijzen dat die spullen echt van hem waren. Na lang gezoek konden ze iets vinden waardoor ze konden bewijzen dat die spullen van hem waren. Opeens hoorde ze een stem omroepen dat hun vliegtuig over 5 minuten zou vertrekken. Snel renden oom Dagobert en Donald naar hun vliegtuig net toen ze de deuren wilden dichtdoen kwamen ze aanrennen en mochten ze nog net naar binnen. En weg waren ze, naar het verre Abieboi.
Re: Verhaal Donald Duck en Nu ook Jenny
Susanne - 28.02.2005, 22:30
Alsvast een vervolgje
Hoofstuk 2
De reis duurde erg lang. Na 3 uur waren ze er. Op dat vliegveld moesten ze langs de douane. Dat ging ook al niet goed, meteen werden ze aangehouden omdat ze wapens mee hadden om alles te vinden. Oom Dagobert had namelijk een paar pistolen meegenomen omdat ze misschien aangevallen zouden worden tijdens hun zoektocht. Maar nu bleek dat alles wat als wapen kon dienen verboden was. Dus nu werden ze aangehouden en meegenomen naar het wawasita, geen van beide wist wat dat was, maar toen ze er waren wisten ze het dat was het politie bureau. Daar moesten ze een hele verklaring afleggen of daar leek het tenminste op. Want Oom Dagobert had geen idee waar ze het over hadden en Donald ook niet. De douane begreep eerst niet waarom ze niet antwoorden, maar later werd het ook bij hen duidelijk dat Donald en Dagobert hen niet begrepen en haalden ze een tolk. Door die tolk heen konden ze praten. Oom Dagobert moest vertellen waarom ze die wapens mee hadden genomen uit Duckstad. Oom Dagobert was niet van plan om te vertellen dat ze op schattenjacht waren en verzon dat ze die mee hadden om zich te beschermen, want zij waren heel erg beroemd en even op zoek naar rust, maar nog steeds bang dat iemand hier zo gek zou zijn om hen te ontvoeren of iets anders. De abieboianen waren niet zo slim en geloofden deze smoes meteen maar die wapens kregen ze niet meer mee, het zou andere mensen toch nog op verkeerde ideeën kunnen brengen. Na het op onthoudt gingen oom Dagobert en Donald weer op pad. Op zoek naar de schat van Abie Boebie. Al snel belanden ze in een woestijn en wisten ze het verschil tussen noord, zuid, oost en west niet meer zo ver waren ze. Opeens bedacht Donald dat ze gewoon naar de stand van de zon moesten kijken. Oom Dagobert vond nog niet zo’n gek idee. En toen keken ze allebei naar de lucht. Maar geen van beide twee zag de zon. Er was helemaal geen zon, ze zagen allen maar sterren en nog meer sterren en daar verder op scheen de maan. Het was al nacht geworden zonder dat ze dat gemerkt hadden. Ze besloten maar te wachten tot het ochtend was. Omstebeurt zouden ze de wacht houden. Donald zo eerst de wacht houden, maar hij was zo moe dat hij ook in slaap viel. Met een schok werd Donald wakker. De zon stond al hoog aan de hemel en de hele woestijn was verlaten. Zelfs oom Dagobert was nergens te zien. Donald snapte er niks van en wist zich geen raad. Op zijn horloge keek hij hoe laat het was. Het was 11 uur, dus zou de zijn nu in het Zuid- Oosten moeten staan zo ongeveer. En het stadje waar ze vandaan kwamen lag ten zuiden van de woestijn. Dus Donald begon richting de zon te lopen net niet helemaal. Langzaam gingen de uren voorbij. En nog steeds was er geen spoor van oom Dagobert. Donald liep en liep er kwam geen einde aan. En opeens werd hij op de grond gegooid. Hij wilde schreeuwen, maar hij voelde en harde klap en het werd zwart voor zijn ogen.
Re: Verhaal Donald Duck en Nu ook Jenny
R0bert... - 01.03.2005, 17:10
Leuk idee, goed verhaal en niet kinderachtig!
Goed idee, suus, hoe zal het verder gaan?? Waar is oom Dagobert???
Erg leuk Maar, ik vind wel dat het in dit topic alleen over dit verhaal moet gaan, anders dwalen we teveel af dus: reacties op 't verhaal en vervolg delen (van Susanne dus)
Re: Verhaal Donald Duck en Nu ook Jenny
Gusta - 01.03.2005, 18:24
leuk intiatief dat je je verhaal hier zet. Ik heb het volgens mij al een keer een stukje gelezen, maar ik ben helemaal vergeten hoe het verhaal gaat. Ik ben benieuwd naar het volgende stuk!
Re: Verhaal Donald Duck en Nu ook Jenny
Susanne - 01.03.2005, 21:08
t was ook de bedoeling dat ik de vervolegn zo posten, want het verhaal is dus al een opaar jaar af. En guus het klopt dat je al eens een deel heb gelzen. in ieder geval weer een hoofdstukje.
(let niet te veel op de hoofdstuk indeling, want toen ik dit verhaal schreef gebruikte ik geen alinea's en hoofdstukken.)
Hoofdstuk 3
Na een hele tijd werd Donald wakker. Hij keek om zich heen en zag oom Dagobert naast zich zitten. Oom Dagobert was buiten bewustzijn en vast gebonden. Donald wou naar hem toe gaan maar merkte toen dat hij ook vastgebonden zat. Donald zag 2 mannen aan komen lopen. Ze zagen er niet zo vriendlijk uit. Ze begonnen wat te praten in een taal die hij niet begreep. Ze liepen naar hem toe. En ze begonnen van alles tegen hem te zeggen. Donald snapte niet wat ze van hem moesten en probeerde hen duidelijk te maken dat hij ze niet begreep. Na een lange tijd kregen ze eindelijk door dat Donald hen niet snapte. Maar Donald wist dat de mensen uit dit land een beetje traag van begrip waren. En voordat Donald het wist werd hij opgepakt net als oom Dagobert en werden ze uit het gebouw gegooid. Met nog een zak erachter aan. Gelukkig hadden de mannen hen wel los gemaakt. Buiten stonden er kamelen te wachten waar ze op konden rijden. Door de klap waarmee ze op de grond kwamen werd oom Dagobert ook weer wakker en stond hij op. Oom Dagobert die niet wist wat er gebeurd was werd heel boos op Donald dat hij hem niet eerder wakker had gemaakt. Donald die nogal geschokt was begon aan oom Dagobert uit te leggen wat er gebeurd was. Oom Dagobert was na die uitleg wat afgekoeld en hadden ze tijd om in de zak te kijken. In die zak zaten de kaarten, eten en drinken voor hen. Snel klommen ze op de kamelen en gingen ze op weg. Af en toe keek Donald achterom. Hij had gewoon het gevoel dat ze achtervolgd werden. En ja hoor, af en toe als hij achterom keek zag hij de mannen die hen gepakt hadden rijden. Hoe langer ze reden hoe vaker Donald ze zag. En ‘s avonds toen ze weer gingen slapen kon Donald de slaap maar niet vatten. Hij woelde de hele tijd hen en weer totdat ze slaap toch zijn angst overwon. Maar die angst had er niet hoeven zijn de hele avond werden ze niet lastig gevallen. Maar toch was er wat vreemds gebeurt er lag een zak met eten en drinken voor hen klaar. Geen van beide kon het ver klaren, maar toch had Donald het idee dat het met hun achtervolgers te maken had. Die dag reden ze weer een heel end en weer zag Donald de mannen achter hen aan gaan. En weer als ze gingen slapen en ‘s morgens wakker werden lag er een zak met eten en drinken. En uiteindelijk waren ze er na een paar vermoeiende reizen hadden ze dan toch de grotten van Abie Boebie gevonden. Oom Dagobert wou er meteen in gaan, maar Donald vond het geen goed idee. Het zou snel donker worden en als ze dan zouden verdwalen daarbinnen zou het nog moeilijker zijn om de uitweg te vinden. Oom Dagobert stemde hierin mee en ze sloegen hun kamp op de volgende ochtend zouden ze de grot binnen gaan. Maar zover kwam het niet. Die avond midden in de nacht werden ze weer gegrepen en vastgebonden. En Donald angst werd werkelijkheid hij dacht al dat hun waren vrijgelaten door de mannen om hen naar de grot te leiden. Donald wou dat hij aan oom Dagobert had verteld dat ze achtervolgd werden maar nu was het te laat. Ze waren al gegrepen. De mannen pakten de kaart van oom Dagobert af en liepen de grot binnen. Midden in een grote woestijn in die vreselijke hitte zaten ze vast gebonden zonder een beetje water in de buurt.
Re: Verhaal Donald Duck en Nu ook Jenny
Marjolein - 04.03.2005, 23:52
Sorry RObert :oops:
Susanne het is een vetcool verhaal man!!!
Ik ben benieuwd naar het vervolg!
:hello1:
Re: Verhaal Donald Duck en Nu ook Jenny
R0bert... - 05.03.2005, 11:45
Waarom zeg je sorry Robert?
Ik vind het vervolg nogsteeds leuk :D
Re: Verhaal Donald Duck en Nu ook Jenny
Susanne - 05.03.2005, 12:31
Als mensen hem zo leuk vinden zal ik wel weer een stukje bijposten
Hoofdstuk 4
Maar toen klonk een schreeuw, het leek of het uit de grot kwam. Na een paar seconden kwamen er twee mannen naar buiten rennen. Ze zagen er nog al gehavend uit. Ze liepen naar het kamp terug en gingen zitten ze raakten diep in gesprek totdat oom Dagobert flauwviel. Snel gaven ze oom Dagobert en ook Donald te drinken en wat te eten. De middag voorderde en al snel werd het ook avond en gingen ze slapen. De volgende ochtend werden ze wakker gemaakt en kregen ze wat te eten. Hun voeten werden los gemaakt zodat ze konden lopen. Maar hun handen bleven vastgebonden op hun rug. Ze werden door de mannen naar de grot toe geduwd. Omdat geen van beide wist wat de mannen wilden bleven ze staan. De mannen hadden na een tijdje door dat Donald en Dagobert het niet snapten. Een van de mannen sprak op zijn beste Duckstads tegen hen. Jhully moesen vood oom sorchen das wei nich gekarkt wodden ddor vahle. Donald die er haast niks van verstaan had keek oom Dagobert aan. Oom Dagobert legde het aan Donald uit die met de minuut bleker werd. En haast flauwviel. Maar toch liepen ze naar binnen. Donald en oom Dagobert konden gewoon praten want de mannen verstonden het toch niet. Eerst letten de mannen niet op hun gepraat maar na een paar minuutjes moesten ze hun mond dichthouden. Het eerste deel ging heel vlot, omdat de mannen die delen al hadden laten afgaan de vorige dag. Na 10 minuten te hebben gelopen viel Donald bijna in een gat wat opeens voor hem zat. Oom Dagobert wist dat nu de vallen zouden komen. Oom Dagobert maakte Donald duidelijk dat hij precies in zijn voetstappen moest lopen. De mannen bleven achter hen aan lopen. Het ging wel vlot totdat één van de mannen geraakt werd door een steen die uit het plafond kwam vallen. Die steen viel daar niet zomaar dat was één van de vallen geweest wist oom Dagobert. Hij was de enige, Donald en de mannen vroegen zich af waarom die steen precies net was gevallen. Toen het weer goed ging met de man liepen ze verder, na nog een tijdje viel de andere man in een kuil met uitgehongerde krokodillen. Iedereen schrok zich te pletter, totdat ze doorhadden dat de krokodil allang dood was. Weer liepen ze verder en kwamen ze bij een soort brug. Geen van alle durfde er als eerste overheen te gaan, want de brug zag er nogal gammel uit. Niet dat je dan ver zou vallen naar beneden, maar daar beneden zaten dieren die je niet graag tegenkwam. Er zat een soort rivier onder, die rivier stond waarschijnlijk in verbinding met de zee. Er zwommen vissen in, maar ook haaien die wel eens een ander stukje vlees wilden proeven. Dat was dus ook de reden dat geen van hen erover heen wou. Oom Dagobert keek even naar de brug en liep eropaf en zij tegen Donald dat hij op 5 meter afstand moest volgen. Donald keek nogal bang toen oom Dagobert de brug opliep. Maar zoals oom Dagobert had gezegd liep hij 5 meter achter oom Dagobert ook de brug over. De mannen keken Donald en oom Dagobert na. Daarna keken ze elkaar met angst in de ogen na. Hoe erg het ook kraakte ze kwamen heelhuids aan de overkant. Allen de twee mannen stonden nog aan de andere kant. Oom Dagobert gebaarde dat ze moesten komen. De mannen deden hetzelfde als zij net hadden gedaan. Ze liepen niet heel dicht op elkaar. Maar toen een harde kraak en de brug stortte in. Donald kneep zijn ogen dicht want hij wou niet zien hoe de mannen verscheurd zouden worden. Maar oom Dagobert zij tegen Donald dat hij zijn ogen gewoon open kon houden. Donald deed zijn ogen open en keek naar beneden. In het water zwommen de twee mannen tussen de haaien. De haaien leken niet te reageren op de nieuwkomers. Donald keek oom Dagobert vragend aan. Oom Dagobert legde uit dat, dat vegetarische haaien waren, ze hielden in iedergeval alleen van vis. Dus niet vegetarisch. Oom Dagobert pakte een mes uit zijn zak waar hij nog net bij kon en sneed de touwen om zijn handen los. Daarna sneed hij ook de touwen om Donalds polzen los. Samen liepen ze verder de grot van Abie Boebie in.
Re: Verhaal Donald Duck en Nu ook Jenny
Susanne - 06.03.2005, 17:56
Weer een stukje!
Hoofdstukje 5
Vrij van de twee mannen en op zoek naar de schat. Ze liepen verder en verder en er kwam geen eind aan de lange gang. En er klonk een luidde schreeuw, Donald zag oom Dagobert voor zijn voeten door de grond glijden. Weer klonk er een schreeuw maar nu van vreugde. Donald hoorde oom Dagobert roepen dat hij zich ook in het gat moest laten vallen. Donald vertrouwde het niet helemaal maar sprong toch de diepte in. Zijn landing was niet zo hard als hij had gedacht. Hij kwam op een paar kussens neer. Binnen in de kamer zag hij allemaal vazen die er heel duur uitzagen. Maar helemaal vooraan stond een kist met een slot erop en het zege van Abie Boebie. Oom Dagobert liep naar de kist en Donald liep erachter aan. Samen stonden ze voor de kist. Allebei wisten ze dat dit de grote schat moest zijn. Zo stonden ze nog een tijdje te staren totdat ze stemmen hoorden. Die stemmen kwamen van boven hen. Ook hoorden ze voetstappen. De voetstappen stonden stil. Ze hoorden gepraat. Heel onduidelijk maar toch net te verstaan hoorden ze de mannen iets zeggen. Donald keek oom Dagobert aan die het waarschijnlijk wel verstond zo luisterend keek hij. De voetstappen begonnen weer en stierven uiteindelijk weg. Opeens klonk er twee harde schreeuwen en het was stil doodstil. Geen van beide durfde als eerst zijn mond open te doen. Ze bleven roerloos staan. Ze stonden allebei te wachten tot de ander wat zou gaan zeggen. Maar geen van beide zij wat. Ze bleven daar 10 minuten staan helemaal stil en roerloos voor zich uistarend. Het leek wel en uur te duren. Uiteindelijk deed Donald zijn mond open en meteen weer dicht, hij vroeg toe met een gesmoord piepstemmetje aan Oom Dagobert wat was dat? Weer bleef het stil. Zachtjes bijna fluisterend zij oom Dagobert dat, dat een kuil was waar je in viel en niet meer uit kon. Het plafond zou dan op je neerstorten zonder dat je er iets tegen kon doen. En alles zou zo snel achter elkaar gebeuren dat je niet eens meer iets zou kunnen pakken om je te beschermen. Het werd weer stil. Ze wisten dat de twee mannen die hen hadden gevangen gehouden nu dood waren. Weer was het heel lang stil. Geen van beide wist iets te zeggen om de stemming niet meer zo drukkend te maken. Oom Dagobert liep naar de kist toe, brak het slot en deed de kist open roerlood bleef hij staan staren. Donald liep er ook naartoe en keek er ook in. De stilte bleef in de kamer hangen. In de kist lag een papier met een stuk tekst erop. Allebei lazen ze de woorden:
de mensen die hier levend zijn aangekomen moeten trots op zichzelf zijn, echte volhouders zonder angst. Alleen zal ik jullie niet kunnen belonen, want al mijn geld heb ik uitgegeven aan deze bescherm technieken. Toch nog een fijne dag Abie Boebie.
Allebei bleven ze naar het perkament kijken en hun stemming daalde nog meer. Ze keken om zich heen. Om te proberen de boel op te vrolijken zij Donald dat ze die vazen altijd nog konden verkopen. Bij die worden liep Oom Dagobert naar een vaas en keek erin. Er volgde een schreeuw van blijdschap. Donald liep naar een andere vaas en keek erin, hij snapt waarom oom Dagobert zo blij had gereageerd.
Re: Verhaal Donald Duck en Nu ook Jenny
Susanne - 10.03.2005, 13:04
Hoofstuk 6
De vaas zat vol munten en sieraden en diamanten en nog meer. Ze keken in alle vazen en in alle zaten ook spullen zoals geld. Maar in één zat nog een briefje en daar stond op……..
Beste volhouders,
Jullie geven echt niet op en daarom heb ik dus nog wat bewaard, gebruik het goed hoogachtend Abie Boebie
Oom Dagobert en Donald stonden elkaar aan te gapen, ze hadden toch een schat gevonden. Ze pakten alles wat ze dragen kanden en liepen weer terug naar de uitgang. Het ging heel vlot, totdat ze weer bij de onderaardse rivier kwamen. De brug was kapot. Machteloos stonden ze daar. De vazen zetten ze maar weer neer. Oom Dagobert stond na te denken, pakte toen zijn rugzak en haalde er een stuk touw uit. In het ene eind legde hij een knoop zodat het een lasso werd. Na vele pogingen lukt het oom Dagobert om het touw om een stuk rots aan de andere kant te gooien. Hangend moesten ze aan de overkant komen. Donald ging eerst en bereikte na een tijd je de overkant. Van een ander stuk touw makte hij een tuig en zette daar een vaas in dat maakte hij vast aan het touw zodat het via het gespannen touw naar de overkant kon glijden. De eerste twee vazen waren aan de overkant en oom Dagobert moest nog weer naar die kamer om de andere vazen te halen. Ook die vazen gingen na een tijdje naar de overkant. Alleen net toen oom Dagobert naar de overkant wou gaan knapte het touw. Voor oom Dagobert was de weg naar de overkant verdwenen. Oom Dagobert gaf Donald de opdracht om alle vazen naar het kamp te brengen en hij zou wel zien hoe hij aan de overkant kwam. Donald begon en nadat hij de laatste vaas naar het kamp had gebracht ging hij kijken hoe het met oom Dagobert was. Allen oom Dagobert was weg, er was gen spoor te bekennen. Alleen zag hij in de stenen aan de overkant staan
Wees niet ongerust, het komt allemaal goed. Oom Dagobert
Maar Donald maakte zich wel ongerust, waar zou oom Dagobert nou zijn. Donald liep nadenkend naar buiten, hij had geen idee wat oom Dagobert wou doen om naar buiten te komen. Het was al donker en Donald probeerde te gaan slapen. Maar de slaap wou niet komen. Na een lange rusteloze tijd won toch de slaap en werd het helemaal stil. Donald had een nachtmerrie hij droomde dat oom Dagobert voor een gigantisch beest stond, hij kon zich niet verdedigen en werd in één hap opgeslokt. Donald schrok wakker, wat en vreselijke droom was dat. Hij was helemaal nat van het zweet. Hij keek om zich heen oom Dagobert was er nog niet. Weer kon Donald de slaap niet vatten. Hij dacht de hele tijd dat het misschien echt was dat oom Dagobert misschien echt zo in de problemen was. Weer viel Donald in slaap, en woelde onrustig door het zand. De volgende ochtend werd hij wakker. De zon stond al hoog aan de hemel. Hij wreef zijn ogen uit en keek om zich heen. Oom Dagobert was in geen velden of wegen te bekennen.
*reacties?*
Re: Verhaal Donald Duck en Nu ook Jenny
R0bert... - 10.03.2005, 13:06
Nog steeds een leuk verhaal, en ik ben benieuwd hoe het afloopt...
Re: Verhaal Donald Duck en Nu ook Jenny
Gusta - 10.03.2005, 13:07
spannend verhaal, waar is oom dagobert nou?
Re: Verhaal Donald Duck en Nu ook Jenny
Susanne - 10.03.2005, 13:15
Dat hoor je later!
Anders is het niet meer spanend Guus.
Re: Verhaal Donald Duck en Nu ook Jenny
Susanne - 11.03.2005, 20:50
Voor alle trouwe lezers zal ik maar weer een stukje bijposten!
Hoofdstuk 7
Donald werd weer ongerust. De vier kamelen stonden te wachten alsof er niks aan de hand was. Donald zuchtte hij zou de vazen op de kamelen vast maken en dan zou hij naar een bewoond stuk gebied gaan en daar een reddingsactie van oom Dagobert laten starten. Toen alles er eenmaal opzat wou Donald vertrekken. Toen besefte hij pas dat hij geen idee had waar hij was. Opeens bedacht hij dat hij naar de stand van de zon kon kijken en zo de richting bepalen, hij hoefde dan allen te weten hoe laat het nu was. Donald keek op zijn horloge. Het was elf uur. Hij moest naar het zuid oosten toe dus moest hij richting de zon. Na een lange tijd keek Donald weer op zijn horloge zodat hij kon kijker welke richting hij nu op moest. Elf uur stond er dus ging hij nog de goede kant op. Even bleef hij staan. Elf uur herhaalde hij was het ook al niet elf uur toen ik vertrok? Donald keek naar zijn horloge. De secondewijzer stond stil. Onee zijn horlogebatterij was op. De hele tijd al, dus nu kon hij echt niet meer weten waar hij een moest. Donald besloot om de hele tijd in de richting van de zon te gaan. De dag voorderde en de zon ging onder. De zon zou in het westen ondergaan dus kon hij nu ook bepalen waar het zuid oosten was. Hij ging richting zuid oosten. Onderweg dommelde Donald in slaap en merkte niet dat hij van zijn koers afweek. Zijn kameel liep nu richting het noorden en de andere kamelen volgden. Donald werd wakker door een pijnlijke kreet. Donald die niet wist waar hij was gleed van de kameel en slaakte toen ook een pijnlijke kreet. Toen zij een bekende stem ‘dat komt ervan als je, je kameel op een arme oude man laat stappen. Donald slaakte een kreet van vreugde en vloog om de man af. Oom Dagobert schreeuwde hij, u bent terug hoe heeft u mij gevonden? Ik jou gevonden, jij hebt mij gevonden, sufkop. Donald keek hem niet begrijpend aan. Oom Dagobert keek hem zuchtend aan en vertelde zijn verhaal. Hij was in het water gesprongen en met de rivier meegegaan. Een Paar honderd meter later kwam hij uit de grot en kon hij uit het water klimmen en het stuk terug lopen. Dat lopen kostte een tijd en hij was erg moe en was onderweg naar de grot in slaap gevallen. De volgende dag toen hij en eindelijk aankwam was er niemand meer. En toen begon ik maar richting zuid oost te lopen. Ik was na een tijd weer erg moe en viel in slaap totdat een lompe kameel op mij stapte waarvan de bestuurder in slaap was gevallen besloot oom Dagobert zijn verhaal. Donald keek nu begrijpend en beschaamd naar oom Dagobert, wie valt er nou in slaap tijdens het rijden. In een auto kan dat toch ook niet en op een kameel dus ook niet. Oom Dagobert keek om zich heen. Geen mens te bekennen. Na even te hebben uitgerust en gegeten besloten ze om weer verder te gaan. Maar hoe dan vroeg Donald. Mijn horloge is leeg en dus weten wij niet waar het zuid oosten is. Nou en zei oom Dagobert ik hem toch ook een horloge en dat is niet op. Het bleef stil. Donald keek hem vragend aan en na een tijdje antwoordde oom Dagobert dat zijn horloge ook op was. Toch wilden ze verder en besloten de gok te wagen en liepen richting de zon in één strakke rechte lijn die uiteindelijk van de zon afweek. Maar op een moment waren ze weer gestopt en toen ze verder wilden wisten ze echt niet meer waar ze heen moesten. Doelloos liepen ze door de lange woestijn dag na dag. Na een paar dagen was hun voedsel op en ze hadden haast geen water meer, nog een paar slokken en het was op. Ze begonnen zelfs fatamorgana’s te zien. Donald dacht dat hij een limonade kraampje zag en wou zich volgieten met liters zand, Oom Dagobert kon dit nog maar net voorkomen. Oom Dagobert dacht een tijdje later dat er een duikplank was en een zwembad hij plofte toch met een grote sprong op het zand. Heel lang liepen ze rond. Hun water was op en er was geen huisje te bekennen. Allen een palmboom zagen ze. Ze liepen ernaartoe maar toen ze er waren loste hij op. Het werd nacht en gelukkig wat koeler. Dorstig en hongerig vielen ze in slaap.
Re: Verhaal Donald Duck en Nu ook Jenny
Susanne - 14.03.2005, 18:28
Hoofstuk 8
De volgende dag was al niet veel beter. Nog steeds was het warm en hadden ze niks te eten. Er bewoog niks. De kleine zuchtjes wind die langskwamen gaven ook niet veel verkoeling. De grootste ramp was nog dat het horloge van oom Dagobert ook leeg wad en ze dus echt geen gevoel voor richting meer hadden. De dag was als bijna afgelopen toen ze iets zagen bewegen. Toen ze wat beter keken schrokken ze, maar toch waren ze ook weer opgelucht. Daar verderop liepen de twee mannen die hen toen gepakt hadden. Ze waren dus toch net op het nippertje ontsnapt. Maar toen, de mannen hadden hen gezien en liepen op hen af. Eerst stonden ze stil, maar toen gingen ze er als een speer vandoor. Zo snel dat ze niet zagen wat ze deden. In die haast verloren ze een paar juwelen. Toen ze weer achterom keken stonden de mannen stil. Precies op de plek waar de juwelen waren gevallen. Ze raapten iets op en liepen de andere kant op. Er klonk een luidde zucht. Allebei blij dat ze het overleefd hadden, eigenlijk dat ze niet gepakt waren. Na een tijdje stil op de kamelen te hebben gezeten en de zon weer in hun nek brandde bedachten ze pas weer waar ze echt waren. In de angst waren ze vergeten waar ze nou echt waren. Weer gingen ze verder, gelukkig werd het avond en daalde de temperatuur. Veel te laat bedachten ze dat de mannen misschien wel de weg wisten en dat ze hadden moeten volgen. Verderop zagen ze een palmboom en wat water. Eerst wilden ze eropaf gaan, maar sloegen toch weer af. Ze wilden niet nog eens voor de gek gehouden worden. Een fata morgana is overal en hier in de woestijn zijn ze zeker. Zonder dat ze het merkten liepen de kamelen toch een beetje schuin. Doordat ze zo uitgeput waren vielen ze in slaap. De kamelen liepen gewoon door, alsof er niks aan de hand was. Het werd steeds donkerder en er was geen geluid in de woestijn behalve de poten van de kamelen die rustig doorliepen. Ze waren gewoon onvermoeibaar. Het bleef stil, tot er plots een luidde plons klonk, gevolgd door een luidde schreeuw. Waarna nog een plons en een schreeuw klonken. Maar daarna kwamen kreten van zaligheid. Oom Dagobert en Donald waren dankzij de kamelen beland bij een echte oase, een echte heerlijke oase. Ze dronken tot ze weer genoeg hadden ze bleven spartelen of ze al maanden niet meer een druppel water hadden gevoeld. De kamelen stonden ook te drinken. Ook totdat ze vol zaten. Op de grond lagen nog wat kokosnoten. Heerlijk was dat, die melk een de stukken kokos. Zeker als je een aantal dagen niet hebt gegeten. Na genoeg gegeten te hebben zochten ze een lekker plekje in de schaduw. Na nog wat gepraat te hebben vielen ze allebei in slaap.
Maar die nacht zou wel eens anders kunnen verlopen dan ze dachten. Ze lagen nog geen twee uur te slapen toen ze opeens vastgegrepen werden. Hun snavels waren al dichtgebonden voordat ze iets konden uitbrengen. Toen hun ogen aan het donker gewend waren zagen de dat het de twee mannen waren. Ze snapten er niks van, die mannen waren toch de andere kant op gegaan. Maar lange tijd om na te denken hadden ze niet, ze werden op de kamelen geladen en ze reden weg. De zon kwam voorzichtig op. En scheen zijn stralen over hen heen. In de verte zagen ze twee tenten staan. Dat was waarschijnlijk het hoofdkwartier van de mannen. Ze naderden de tenten. Om hen heen was het stil, doodstil. Allebei rilden ze, hoewel het heel warm was kregen ze het toch wel koud. Dat kwam waarschijnlijk doordat ze geen flauw idee hadden wat de mannen van hen wilden.
Ik vind het leuk om af en toe toch reacties te lezen, ookal blijven ze hetzelfde. Kritiek is ook toegestaan.
Re: Verhaal Donald Duck en Nu ook Jenny
R0bert... - 14.03.2005, 18:35
Zelfs twee hoofdstukken achter elkaar, maar evengoed nog steeds geen saai verhaal
Ik ben benieuwd hoe het afloopt :D
Re: Verhaal Donald Duck en Nu ook Jenny
Susanne - 16.03.2005, 19:52
Het waren geen twee hoofdstukken achter elkaar,
Je had het eerste stuk nog niet gelezen toen het andere er al was.
Hier het volgende stuk.
Hoofdstuk9
Aangekomen bij de tenten begonnen de mannen de spullen van de kamelen te halen. Alle spullen werden in de tenten gezet. Ook Donald en oom Dagobert werden in 1 van de tenten gezet. Binnen in de tent was het donker, maar toen hun ogen aan het donker gewend waren zagen ze heel veel vazen en kommen met juwelen liggen. Ook lagen er zakken geld en ook nog wat losse juwelen. Ze zaten er 10 minuten die wel 10 uur leken te duren en toen kwamen de mannen weer binnen. Ze keken alle zakken na of oom Dagobert en Donald nog wat bijzonders bij zich hadden, op wat geld na zat er nog wat in wat van groot belang zou zijn geweest als ze dat geweten hadden. In oom Dagoberts zak zat zijn mobiele telefoon. Allebei waren ze erg teleurgesteld dat ze er niet eerder achter waren gekomen. Zonder dat ze het wisten hadden ze nu ook op de bank kunnen zitten in plaats van op het zand. De mannen liepen de tent weer uit en het was weer stil en donker in de tent. Ze hoorden wat geschuifel. Toen was het weer stil. Heel zacht begon toen een stem te spreken. Er sprak nog een andere stem en nog een. En zo hoorden ze wel 5 verschillende stemmen. Er waren dus niet maar 2 mannen, maar wel 5. Ze waren in een rovershol terechtgekomen. Ze rilden alweer, de gedachten dat ze in een rovershol waren was niet zo leuk. Misschien werden ze wel gedood of ze werden gedwongen mee te doen aan een paar overvallen. Het was weer stil. Opeens scheen er een fel licht in hun ogen. Er kwam een vrouw binnen, Donalds hart sloeg op hol, wat was dat een mooie vrouw. Zijn mond lag open en er kwam kwijl uit. Opeens kwam de gedachte van een woedende Katrien in zijn hoofd en deed meteen zijn mond dicht en keek zo min mogelijk naar de vrouw. Ook oom Dagobert kon zijn ogen ook haast niet van die vrouw afhouden. En dat was heel wat, als oom Dagobert niet kon stoppen naar je te kijken was je echt mooi. Toen liep de vrouw naar hen toe en deed een natte doek op hun hoofd. Dat voelde lekker koel aan. De vrouw liep weg en kwam wat later weer de tent binnen met wat te drinken voor hen. En daarna verdween ze. Ze waren best moe en vielen in slaap. Na een paar uur te hebben geslapen werden ze weer wakker gemaakt. De vrouw had hun eten gebracht. Nu werd het doek dat om hun snavel gebonden was zodat ze niet konden praten eraf gehaald. Gulzig aten ze het eten op. Nadat het op was deed de vrouw de doeken weer om de snavels, pakte de borden en liep weg. Het werd weer donkerder en ze vielen in slaap. Rond middernacht werden ze wakker gemaakt. De vrouw stond voor hen. Ze deed de doeken om weg en zei dat ze stil moesten zijn. Eigenlijk zouden ze haar zoveel willen vragen maar toch gehoorzaamden ze aan haar bevel. Langzaam begon ze te vertellen. Zij was ook door hen gevangen genomen en ze werd gedwongen voor hen te zorgen. Maar met de hulp van Donald en Oom Dagobert zouden ze de boeven kunnen pakken en overmeesteren. Ze maakte Donald en oom Dagobert helemaal los en liet ze gaan om versterking te halen. Maar voordat ze ver waren riep ze hen terug.
Re: Verhaal Donald Duck en Nu ook Jenny
Gusta - 18.03.2005, 14:43
donalds mond kan niet open hangen en er kan geen kwijl uit komen als zijn snavel vastgebonden is...
verder nog steeds leuk.
Re: Verhaal Donald Duck en Nu ook Jenny
Susanne - 18.03.2005, 17:37
Heb ik dat dan geschreven?
Er lekte gewoon nog wat tussendoor. :D
Re: Verhaal Donald Duck en Nu ook Jenny
Susanne - 24.03.2005, 18:13
Hoofdstuk 10
Ze vertelde er nog bij dat en 4 mannen waren en zij de enige vrouw was. Na nog een groet en een waarschuwing om op te passen vertrokken ze. En nu wisten ze wel waar ze heen moesten want de vrouw had hun een kompas meegegeven. Het was nog donker en ze zagen haast niet waar ze liepen. Meerdere malen viel Donald over stenen die er op de grond lagen. Ook oom Dagobert struikelde over de stenen. Na een uurtje gelopen te hebben gingen ze op de grond liggen om te gaan slapen. Zodat ze de volgende dag weer met volle moed op pad konden gaan. Na een paar uur geslapen te hebben werden ze al weer wakker. Er klonk een hele harde schreeuw. Ze keken op en zagen 3 mannen aan komen rennen. Ze wisten niet hoe gauw ze weg moesten komen. Heel lang renden ze, de mannen bleven maar volgen. Door het zand rennen was heel erg vermoeiend. Ze renden maar ze kwamen langzamer vooruit. Het rennen werd al lopen en het lopen werd kruipen. De mannen kwamen dichterbij. Daar ging hun korte tijd vrijheid. Hadden ze nou maar doorgelopen en waren ze niet eerst gaan slapen. Nog 10 meter en de mannen waren bij hen. Nog 5 meter, nog 1 meter en plof. De man was gestruikeld over een steen die daar lag. Dat gaf Donald en oom Dagobert weer wat extra moed. Ze stonden op en renden weg. Het enige probleem was dat ze het kompas hadden laten vallen toe ze aan het vluchten waren. Voor de zoveelste keer wisten ze niet waar ze waren. Ze durfden niet terug te gaan, stel je voor dat die mannen daar waren. Omdat de zon net opgekomen was konden ze nu nog bepalen waar het noorden lag en waar het zuiden. Maar verder op de dag zou dat een probleem worden. Maar ja nu konden ze verder en dan zouden ze vanzelf zien waar ze terechtkwamen. Ze liepen en liepen terwijl het steeds heter werd. Verlangend naar wat koud water. Zwetend liepen ze door en daar zagen ze het, de oase die ze al eens hadden gezien. Heel blij sprongen ze in het water. Heerlijk fris was dat. Na een pauze om bij te komen gingen ze eens kijken waar ze waren. Omdat ze geen idee hadden waar ze waren besloten ze maar bij de oase te blijven tot iemand hen kwam redden. Ze waren nu zeker al een maand weg, iemand op oom Dagoberts kantoor had vast wel een reddingsactie gestart. Maar wat Donald niet wist was dat ze dat helemaal niet deden. Oom Dagobert had het ze zelf verboden. Een reddingsactie koste geld. En dat wilde hij niet. En misschien zou er niks aan de hand zijn en dan kwamen die mensen. Moest hij ze betalen voor iets wat niet hoefde. Maar nu oom Dagobert daar zat had hij er toch wel spijt van dat hij een reddingsactie had verboden. De zon ging weer onder en ze gingen weer slapen. De volgende ochtend werden ze weer wakker. Ze dronken wat en aten wat van het eten wat de vrouw hen nog meegegeven had. Opeens trok oom Dagobert Donald mee het struikgewas in. Donald keek verbaast om. Stil zijn zei oom Dagobert en wees. Daar kwamen 3 kamelen aanlopen, er zaten mannen op. Donald wilde er luid roepend op af lopen, maar oom Dagobert hield hem tegen. Het konden de mannen zijn. Donald slikte even, de gedachte om weer gepakt te worden was niet prettig. De mannen kwamen steeds dichterbij. Ook zij stopten bij de oase. Omdat ze niet zeker wisten of de mannen gevaarlijk waren bleven ze luisteren waar de mannen het over hadden. Ze hoorden de mannen praten over twee eenden die op zoek gingen naar juwelen in de woestijn en dat ze nog niet waren teruggekeerd. Allebei wisten ze dat zij die eenden waren. Ze durfden nog niet tevoorschijn te komen, het kon een list zijn. De mannen praatten verder. Iedereen in het dorp dacht dat al wel dood zouden zijn. Een maand in de woestijn zonder gids, dat overleefde niemand. En nou moesten hun opzoek gaan naar de lijken. Eigenlijk waren ze gek. Oftewel ze hadden geen zin om te zoeken dus besloten ze een paar weken bij de oase te blijven en dan terug te keren met de woorden dat ze de eenden niet konden vinden. Toch nog met angst bleven ze verborgen, ze durfden niet op te staan. Zo bleven ze uren zitten. De avond viel en nog kwamen ze niet tevoorschijn. En ze vielen in slaap. Ook de mannen vielen in slaap. ‘s Morgens werden ze wakker door geroezemoes. De bandieten hadden ook deze mannen te pakken gekregen. Opeens hadden ze de moed gevonden en liepen er op een veilig afstand achteraan. Na uren lopen kwamen ze weer bij het kamp van de boevenbende. De 2 mannen die gekomen om hen te redden werden de tent ingebracht waar hun ook hadden gezeten. Opeens voelden ze twee handen in hun nek. Ze werden opgetild en gingen recht op een andere tent af. Toen ze binnen liepen riep de stem van de man die hen had opgepakt, baas ik heb die andere twee weer gevangen. Laat ze los riep een andere stem. Meteen liet de man Donald en oom Dagobert los en met een klap vielen ze op de grond. Sta op riep een stem hen toe. Wrijvend over hun zere kont stonden ze op. Er kwam een man op hen toelopen. Bang zetten ze een paar stappen achteruit. De man lachte en keek hun raar aan. Hij liep weg en zij tegen de man dat hij hen bij de anderen moest gooien. Ze werden weer opgepakt en weer vlogen ze over de grond. Bij een andere tent aangekomen werd de deur geopend en werden ze letterlijk bij de anderen gegooid. Weer opstond wreven ze over hun nogmaals pijnlijke kont. Boos keken ze om maar de man was al weg. De andere mannen die ze bij de oase zagen keken verbijsterd naar Donald en oom Dagobert, zoiets hadden ze niet verwacht. Twee levende eenden. Het bleef ook bij vreemd kijken want opeens kwam de man die hen net neergooide weer binnen en pakte ze op. Ze werden weer naar de baas gebracht. De baas keek hen heel vriendelijk aan. Hij had iets in zijn hand, het was het mobiele telefoontje van oom Dagobert. Hij gaf het aan oom Dagobert met de woorden neem dit en ga. Daarna begon hij heel erg te lachen. Toen oom Dagobert vroeg of hij zijn juwelen ook weer meekreeg keek de man hem boos aan. Snel keek oom Dagobert naar een andere kant. Hij wou weg lopen maar opeens vroeg Donald waarom ze het mobiele telefoontje terug kregen. De man krabde op zijn hoofd en keek Donald raar aan. Donald wees naar de telefoon en vroeg nogmaals waarom ze dat dingetje terug kregen. De man lachte en zei dat hij niet snapte waar het voor diende, en hij had er dus niks aan. Donald knikte oké.
Re: Verhaal Donald Duck en Nu ook Jenny
Susanne - 28.03.2005, 13:53
En dan nu het laatste deel van mijn verhaal.
Hoofdstuk 11
Na een kleine stilte vroeg Donald waarom ze nu opeens mochten gaan. De man moest weer lachen. Zijn antwoord zette Donald nog even aan het denken. Ze mochten gaan omdat hij ze anders te eten en drinken moest geven, en ze kwamen niet van hier dus kon hij ook geen losgeld voor ze vragen. En dus mochten ze gaan. Buiten de tent kregen ze een beetje eten en drinken mee, tezamen met twee kamelen. De vrouw kwam weer langs en gaf ze weer een kompas met de worden pas goed op. Opnieuw begonnen ze aan de terugreis naar de bewoonde wereld. Na een dag en nacht doorgereisd te hebben kwamen ze weer bij het dorpje waar ze een maand geleden hun reis begonnen waren. Alle inwoners keken verbaast op toen ze twee eenden op kamelen terug zagen komen. Met lege handen maar toch, ze waren heelhuids aangekomen. Daar aangekomen vertelden ze aan het heel volk van hun avontuur in de woestijn en over de rovers. Alleen over de schat die ze gevonden hadden en het avontuur in de grot vertelden ze niks. Hun verhaal eindigde met dat hun vrijgelaten werden en de twee mannen die hen aan het zoeken waren nu gevangen zaten. Met bijna alle agenten en een aantal dorpelingen vertrokken ze om de gevreesde dievenbende in te rekenen, het bleek namelijk een dievenbende te zijn die al 15 jaar lang de streek onveilig maakt. Omdat het grootste gedeelte van de mensen lopend was duurde het twee dagen en nachten voordat ze er waren. En toen het zijn gegeven werd stortte iedereen zich op de tenten. De baas en zijn mannen verweerden zich goed en hielden het nog lang vol, maar na drie lange uren waren ze toch allemaal ingerekend. De twee gevangenen werden bevrijd. Toen gingen ze de tenten nader onderzoeken. Daar in de tent stonden alle juwelen die Donald en oom Dagobert hadden gevonden. Het hoofd van de politie wilde oom Dagobert eerst niet geloven maar toen oom Dagobert en Donald hun hele verhaal in de grot hadden verteld en de mannen uit de bende ook hadden gezegd dat, dat klopte kregen ze de juwelen mee. Ondertussen had oom Dagobert al een helikopter gebeld om hen op te halen met zijn mobiele telefoon. Na een aantal uren wachten kwam daar eindelijk een helikopter. Alles werd ingeladen en daar vlogen ze. Na een paar uur vliegen kwamen ze weer terug in hun eigen vertrouwde Duckstad. Terug in oom Dagoberts kantoor praatten ze nog wat. En toen kwam er een lange stilte. In die stilte dachten ze nog eens wat ze allemaal hadden meegemaakt. Het was zoveel, en nu drong pas tot hen door aan wat voor gevaren ze wel niet hadden blootgestaan. Er klonk een diepe zucht. Ik ben blij dat ik weer terug ben zei Donald. Oom Dagobert knikte instemmend. Allebei gingen ze naar huis en vielen ze in een hele rustgevende slaap. De volgende ochtend kwam Donald weer naar het geldpakhuis van oom Dagobert. Daar kwam Donald vragen om zijn loon, maar voordat hij daarover begon kwam oom Dagobert hem hartelijk begroeten. De verkoop van de juwelen had nog meer geld opgeleverd dan hij had gedacht. Hij trakteerde Donald op een snoepje dat in de aanbieding was omdat het al over datum was. Toen Donald het snoepje op had en vroeg hij om zijn loon van de afgelopen maand. Maar nadat hij het woordje loon had gezegd viel oom Dagobert flauw. Donald moest lachen, zo kende hem zijn oom Dagobert weer. Een onverbeterlijke vrek. [/u]
Re: Verhaal Donald Duck en Nu ook Jenny
Susanne - 12.04.2005, 15:23
Hij staat er nu al een tijdje helemaal.
Zijn er nog mensen die iets willen zeggen erover.
Want voor de duidelijkheid: Dit was het einde dus.
Reacties!!??? :D
Re: Verhaal Donald Duck en Nu ook Jenny
R0bert... - 12.04.2005, 19:29
Leuk verhaal, goed einde... :lol:
Re: Verhaal Donald Duck en Nu ook Jenny
Susanne - 21.05.2005, 12:25
Dan is het al een tijdje geleden dat dit verhaal is afgelopen.
Dus ga ik hier nu nog eentje plaatsen. Maar dan niet over Donald Duck en deze is ook nog niet af.
Ik ben er mee begonnne tijdens Nederlands, in mijn schrift en heb hem ingetikt op mijn computer. En dat ga ik nu ook plaatsen.
Deze is alleen wel een beetje zielig.
JENNY
Even dacht ze dat ze veilig was, maar in de verte zag ze de honden alweer aankomen. Ze wachtte niet en begon weer te rennen. Het blaffen werd luider. Ze hoorde het geschreeuw van de jongens. Ze keek achterom, de honden kwamen met iedere stap dichterbij. Met haar laatste beetje energie rende Jenny nog harder verder. Nog een klein stukje, dan zou ze thuis zijn. Zo snel als ze kon rende ze verder. Omkijken durfde ze niet meer. Het geblaf klonk nu vlak achter haar. Ze voelde de pijn in haar been en viel op de grond. De honden sprongen op haar. Ze voelde hun nagels zich in haar huid boren. Ze wilde gillen, maar er kwam geen geluid uit. Ze hoorde de jongens de honden opjutten. De tranen stroomden over haar wangen. Wat moest ze nu doen. Waarom hadden die jongens toch de pik op haar. Waarom was ze eigenlijk naar het dorp gegaan. Ze wist van tevoren dat ze haar lastig zouden vallen. Haar gedachten vlogen weg door een harde beet in haar nek. Ze pijn stroomde door haar lichaam. Haar ogen zagen alleen nog maar zwart. Ze probeerde zich op haar ademhaling te concentreren. Als ze nu bewusteloos raakte zou dat het einde zijn. In het zwart zag ze een klein lichtpuntje. Het gaf hoop. Ze voelde geen angst of pijn meer. Ze had er vrede mee, met al wat er gebeurde. Ze hoorde de jongens nog wat schreeuwen. Ze keerde haar hoofd richting het geluid. Maar ze zag niets. Het lichtpuntje verdween. De angst en de pijn namen weer toe. Ze voelde de honden poten op haar lijf. En plots was alles weg. Ze voelde, dacht en zag niets meer.
Ik plaats hem in kleine stukken, dan blijft het spannender.
Re: Verhaal Donald Duck en Nu ook Jenny
Eric - 22.05.2005, 00:39
Je begint wel met een lekker stuk zeg
Re: Verhaal Donald Duck en Nu ook Jenny
Susanne - 08.06.2005, 21:41
Zullen we dan doorgaan met het volgende lekkere stukje!!
Ze voelde mensen aan haar sjorren. Vaag hoorde ze stemmen schreeuwen. De sirene van een Ambulance klonk duidelijk in haar oren. Langzaam zag ze weer wat. Een heleboel mensen rende af en aan. Ze voelde dat ze werd opgetild en weer neergelegd. Ze zag een onbekend gezicht boven zich. Hij glimlachte en zei iets. Maar de woorden drongen niet tot haar door. Verdooft bleef ze voor zich uit staren. Ze hoorde dichtslaande deuren. Stemmen, en het geronk van een auto. De sirene klonk door in haar hoofd. Mensen begonnen weer aan haar te zitten. Jenny deed niets. Ze bleef liggen. Ze staarde voor zich uit, maar besefte niet waar ze naar keek. Wat was er gebeurd? Ze wist niet meer. Haar hersenen kwamen niet op gang. De hobbels in de weg schudden haar heen en weer. Er verscheen een man die haar begon vast te binden aan het… Waar lag ze eigenlijk op? Hij lachte naar haar en praatte tegen haar. Jenny ving het nog steeds niet goed op en keek met een vage blik naar de man. Deze keek daarop ernstig naar een ander. Hij liep naar de andere kant. Jenny ’s ogen volgden de man bij alles wat hij deed. Hij zocht iets in de lade, vanaf hier kon ze niet zien wat het was. Hij draaide zich om en liep terug naar Jenny. Hij had een lampje. Hij scheen ermee in haar ogen. Ze kneep ze dicht. Dat deed pijn. De man zei weer iets e probeerde haar ogen open te krijgen. Maar ze hield ze stijf dicht. Na een paar pogingen stopte hij en liep weer weg. Toen Jenny er zeker van was dat hij en zijn vervelende lampje weg waren deed ze haar ogen weer open. Niemand te zien. Ze keek rond en zag twee mannen zitten. Op datzelfde moment kwamen ze met een schok tot stilstand. Ze hoorde de deuren open gaan en voelde een licht briesje. De mannen stonden op en liepen naar Jenny. Ze voelde schokkerige bewegingen. Iets later keek ze in het felle zonlicht. Ze keek rond, voor zich zag ze een Ambulance. De deuren gingen net weer dicht en hij reed weg. Opeens drong het tot haar door. Een Ambulance, vreemde mannen en zij lag op iets. Dat iets zou hoogstwaarschijnlijk een brancard zijn. Ze bibberde, er was iets ernstigs met haar gebeurd, Maar wat? Ze wilde dat ze het zich kon herinneren. De schok werd haar even teveel en ze verloor voor de tweede maal vandaag haar bewustzijn.
Re: Verhaal Donald Duck en Nu ook Jenny
Eric - 08.06.2005, 22:12
we hebben wel 2 heel creatieve mensen in de klas Susanne en Lianda
Re: Verhaal Donald Duck en Nu ook Jenny
Gusta - 09.06.2005, 17:41
mee eens, wanneer komt er nog een stuk? Ik wil wel weten wat je tijdens Nederlands allemaal opschrijft!
Re: Verhaal Donald Duck en Nu ook Jenny
Susanne - 11.06.2005, 19:10
Volgens mij heb jij bijna alles al gelzen wat ik tijdens Nederlands opschrijf!!
Re: Verhaal Donald Duck en Nu ook Jenny
Gusta - 13.06.2005, 20:04
Nee, dat mocht niet :(
Re: Verhaal Donald Duck en Nu ook Jenny
Susanne - 13.06.2005, 21:21
Het grootste gedeelte heb je al gelezen, zal ik het daarop houden.
En omdat je het zo graag wilt.
Met een leeg gevoel in haar hoofd werd ze wakker, alles om haar heen was wit. Van alle kanten hoorde ze piepjes. Ze hoorde gemompel. Ze probeerde haar hoofd te draaien, maar het lukte niet. Er zat wat in de weg. Voorzichtig probeerde ze haar arm te bewegen, haar gezicht vertrok. Het deed pijn. Ze bewoog haar benen. Weer vertrok haar gezicht van de pijn. De piepjes drongen door tot haar hersenen. Het hoge geluid deed pijn aan haar oren. Het moest stoppen, wanhopig begon ze zich te bewegen. Ze lette niet op die pijn die ze in haar lichaam voelde. Er kwam iemand naar haar toe. Ze probeerde haar te kalmeren. Jenny verzette zich tegen de handen die haar tegen hielden. Ze begon nog harde te bewegen. Dat gepiep om haar heen moest stoppen. De persoon bij haar schreeuwde wat naar een ander. Met wilde ogen keek Jenny naar de persoon die nu aan kwam lopen. Haar ogen werden groot. Die vent… Ze trilde en vergat tegen te spartelen. Ze voelde een klein prikje in haar arm. Meteen voelde ze alles rustig in zich woorden. Die vent, hij had haar geprikt met zijn onmenselijk grote spuit. Het drong maar langzaam tot Jenny door. Ze voelde zich slaperig woorden. Maar ze wilde niet in slaap vallen. Wanhopig probeerde ze haar ogen open te houden. Maar het lukte niet, ze voelde zich steeds slapper worden en het kostte steeds meer moeite om wakker te blijven. Na een paar minuten gaf ze op. haar ogen vielen dicht en na een paar seconden was ze als verzonken in een diepe slaap.
Re: Verhaal Donald Duck en Nu ook Jenny
Susanne - 23.07.2005, 19:51
Jenny opende haar ogen. Ze had nog een bonkend gevoel in haar hoofd. Maar alles was weer helder. Moeizaam kwam ze omhoog en ging ze zitten. Verbaasd keek ze om zich heen. Ze lag in een witte kamer, in een wit bed. Naast haar stond een infuus. De zak waar bloed in moest zitten was leeg. Naast haar stond een machine te piepen. Ze zag dat hij verbonden was met haar arm. Jenny schrok toen ze naar de rest van haar arm keek. Helemaal rood met een boel wondjes. Sommige waren gehecht. En op andere zat nu een korstje. Ze sloeg de deken weg, er ging meteen een helse pijn door haar arm. Haar gezicht vertrok. Ze wachtte tot de pijn een beetje weg was en keek toen naar haar benen. Ook deze zaten onder de sneetjes en andere wondjes. Haar linker onderbeen zat helemaal in het verband. Jenny slikte, wat daar onder at hoefde ze niet te weten. Voorzichtig deed ze haar armen omhoog en taste haar gezicht af. Op een paar kleine wondjes na voelde ze niets ergs. Haar handen gleden door naar haar nek. Ze schrok, om haar nek zat een stuk verband. Het achterste deel was hard, dus dat zou betekenen dat haar nek open had gelegen. En er heel wat bloed uit was gekomen. Het verklaarde in ieder geval wel waarom haar hoofd zo moeilijk bewoog. Het verband belette de bewegingen. Gelukkig deed het geen pijn, want dan was het pas echt een probleem geweest. Maar hoe kwam het eigenlijk allemaal? Jenny fronste haar wenkbrauwen en groef in haar gedachten. Ze deed haar ogen dicht. Langzaam verschenen voor haar ogen de beelden van die middag. De honden die achter haar aan zaten. De beet in haar been, alle hondenpoten op haar lichaam. Ook de beet in haar nek. Haar ogen gingen open en ze rilde. Met haar hand wreef ze over haar nek. Het was net alsof ze de beet net weer had bevoeld. Maar dat was dus een logische verklaring voor het verband om haar nek. Weer kwam de vraag op waarom ze eigenlijk naar het dorp was gegaan. Maar deze keer wist ze het antwoord ook. Ze was het zat geweest steeds bang te moeten zijn. Bang voor de honden, bang voor de honden. Bang voor de toekomst. Ze was liever dood, dan steeds achterom te moeten kijken voor gevaar. Daarom was ze er heen gegaan. Ze wilde haar lot onder ogen zien. Maar op dit moment vroeg ze zich af of het wel zo goed was geweest. Want dit zou het vast niet veel beter maken.
De deur van haar kamer ging open, Jenny schrok op uit haar gedachten. Er kwam een verpleegster binnen, haar moeder volgde. Jenny kromp ineen bij het zien van haar moeders gezicht. Dat stond op onweer. Haar moeder zou het zeker niet leuk vinden dat ze in het ziekenhuis lag.
‘Aah kijk een mevrouw, uw dochter is weer wakker.’ Zei de verpleegster opgewekt.
Haar moeder keek met een zuur gezicht naar Jenny, Jenny sloeg haar ogen neer. Ze wist precies wat haar moeder nu dacht.
‘Kom mevrouw, alles is weer goed met uw dochter. Laat eens zien. Dat ziet er goed uit. Over een paar dagen mag ze weer naar huis.’ Ratelde de verpleegster door.
‘Nee!’ Zei haar moeder.
De verpleegster keek haar niet begrijpend aan.
‘Ze kleedt zich nu aan, en ze gaat nu mee. Nog meer verzorging kan ik niet betalen. Zelf nu zal ik al mijn spaarcenten moeten gebruiken, omdat mijn dochter stommiteiten uithaalt.’ Zei haar moeder nors.
‘Maar mevrouw….’Ging de verpleegster er tegenin.
‘Niks gemaar, ze gaat nu mee!’
Jenny keek als versteend toe. Ze reageerde niet. Ze wist dat dit zou gebeuren. Haar moeder moest alle eindjes aan elkaar knopen om rond te komen. Maar dat was ook wel haar eigen schuld, want als ze nou iets meer haar best deed om een baan te krijgen. Dan zouden ze meer geld hebben en heel wat minder problemen. Haar moeder liep naar het bed en trok Jenny eruit. Jenny ’s gezicht vetrok van de pijn. Ze wreef over haar gepijnigde arm.
‘Aankleden!’ Commandeerde haar moeder.
Gehoorzaam pakte Jenny de broek en haar shirt en trok ze aan. Ze keek er naar, er was niet veel meer van over. Ze waren vies, zaten onder de vlekken en zaten vol scheuren. Je kon het nauwelijks nog kleding noemen. Ze was het toch wel zat dat haar moeder haar nog steeds als een klein kind commandeerde. Hoe meer ze erover nadacht, hoe meer ze haar moeder begon te haten. Waarom had ze niet bij haar vader mogen wonen. Hij had zoals zij hoorde veel geld, een groot huis. En bovendien had hij Jenny met liefde opgevangen. Maar die stomme rechter dacht er toen anders over. Kinderen horen bij hun moeder op te groeien. Haar moeder was blij geweest met die uitspraak. Jenny niet, net als haar vader. Dat was ook de laatste keer geweest dat ze hem had gezien. Het was 5 jaar geleden gebeurd. Ze was toen elf. Toen wilde ze naar haar vader, maar haar moeder won de rechtszaak. Met een ruk aan haar arm werd ze uit haar gedachten gehaald.
‘Meekomen’ Snauwde haar moeder.
Jenny liet het bed los en liep wankelend achter haar moeder aan. Haar linker onderbeen kon ze niet goed gebruiken. Iedere keer als ze erop steunde deed het pijn. Had ze maar een paar krukken. Maar die zou haar moeder vast niet kunnen betalen. Ze zei niets, gehoorzaam deed ze wat haar moeder wilde. Maar binnen in haar hoofd bleef het verzet, dat jaren geleden als was begonnen. Gewoon door.
Mit folgendem Code, können Sie den Beitrag ganz bequem auf ihrer Homepage verlinken
Weitere Beiträge aus dem Forum Klassie 3v3!!!!
Films - gepostet von Eric am Samstag 02.04.2005
Ähnliche Beiträge wie "Verhaal Donald Duck en Nu ook Jenny"
V: BMW 120d M-Paket - heckschleuder90 (Montag 28.05.2012)
@ donald duck: Email ändern! - ostlatte (Freitag 14.07.2006)
Mal was gans anderes (SORRY JENNY) - Jumpjunky (Montag 28.11.2005)
Der kleine Joe mit der noch kleineren Jenny - Joejenny (Sonntag 18.03.2007)
Jenny // Februar 2007 - jenny1991 (Samstag 17.02.2007)
Rambo_Donald - Anonymous (Mittwoch 05.07.2006)
Hallo Jenny!!!!!!!!!!!!! - andrebloeute (Dienstag 11.09.2007)
hi ich bin die jenny - serenity (Freitag 11.05.2007)
Jenny // Februar 2007 - jenny93 (Freitag 16.02.2007)
jenny - Jenny (Sonntag 17.12.2006)