............(nog geen titel) - De Drie Bezemstelen

Verfügbare Informationen zu "............(nog geen titel)"

Qualität des Beitrags:
Beteiligte Poster: Sam - Anonymous
Forum: De Drie Bezemstelen
Forenbeschreibung: Magican & Magiconally
aus dem Unterforum: Archief
Antworten: 82
Forum gestartet am: Mittwoch 02.03.2005
Sprache: englisch
Link zum Originaltopic: ............(nog geen titel)
Letzte Antwort: vor 18 Jahren, 10 Monaten, 11 Tagen, 19 Stunden, 50 Minuten

Alle Beiträge und Antworten zu "............(nog geen titel)"

Re: ............(nog geen titel)

Sam - 28.03.2005, 14:12

............(nog geen titel)
Na aanleiding van Het verhaal wat we bij Middle earth schrijven leek het me leuk om hier ook met zijn alleen een verhaal te schrijven.
Maar dan niet met onze eigen personages.

Dit speelt in de tijd van Sirius, James, Remus en Peter:
Het gaat over een groep van 3 kinderen. Ze waren als dreuzels goede vrienden. Alllemaal krijgen ze een brief van Zweinstein. Geen van allen weten dat van elkaar. Dat geeft al problemen omdat ze allemaal afscheid moeten nemen, zonder te zeggen waar ze heen gaan.
Op Zweinstein komen de kinderen in drie verschillende groepen terecht. Een van hen komt bij Sneep en zijn vrienden terecht, Een komt bij James, Sirius , Remus en Peter terecht. En de ander bij Lily en haar vriendinnen. Ze ontdekken dat ze allemaal op Zweinstein zijn. De kinderen staan dan tussen de drie groepen in. Ze moeten kiezen tussen hun oud vriendschap of hun nieuwe vrienden!

De mensen die mee willen doen moeten me even een PM(personal Mesage) Sturen. Met daarin:

Naam:
Leeftijd:
Ervaring:

Dan weet ik of mensen wel mee willen doen hieraan.

Mensen die meedoen:

Naam: Siria
Leeftijd:15
Ervaring: Siria en Marten's Dagboek

Naam: Hermelien
Leeftijd: 15
Ervaring Sam

Naam: Daphne
Leeftijd: 12
Ervaring: Zweinstein, here i come!

Naam: Kiara van Detta
Leeftijd:16
Ervaring: Ja, heb alleen niet op dit forum al verhalen gepost

Naam: Gusta
Leeftijd 15
Ervaring, ja, maar post het niet.

Re: ............(nog geen titel)

Sam - 04.04.2005, 14:05

Volgens mij kunnen we wel eens gaan beginnen. we hebben drie mensen, en drie kinderen die in het verhaal spelen. Lijkt me logisch dat we dan allemaal eentje nemen.

Wie wil met wie schrijven?
Verzin dus allemaal een naam en zet er even bij wat je voorkeur is bij welke groep die persoon gaat horen.

Mijn persoon:
naam: Rowena
Leeftijd: 11
geslacht: Meisje
Voorkeur groep: Geen
Karakter: Slim, moedig, trouw, vrolijk, nieuwsgierig.
Uiterlijk: Lang roodbruin haar. Normale lengte, donkere kleding.

Re: ............(nog geen titel)

Anonymous - 04.04.2005, 14:27

Mijn persoon:
naam: Samantha
Leeftijd: 11
geslacht: meisje
Voorkeur groep: Lily en haar vriendinnen.
Karakter: Pienter, grappig, geruststellend, vriendelijk.
Uiterlijk: Zwart haar tot op de schouders en lichtblauwe ogen. Meetstal draagt ze een jeansbroek en een lichtblauwe pullover.

Re: ............(nog geen titel)

Anonymous - 04.04.2005, 15:23

Mijn persoon:
naam: Felixia
Leeftijd:11
geslacht: meisje
Voorkeur groep: Bij james, Sirius, Peter en Remus (Is dit duidelijk daphne?)
Karakter: Vrolijk, ondeugend, moedig.
Uiterlijk: Zwart haar, meestal in een vlecht of los. Vaak nog een ander kleurtje erdoorheen. Groene ogen, draagt makkelijke kleding, meestal wel erg kort en bloot. Zomers: Rok, Hempje. Winter : Lange broek, T-Shirt. en dan haar mantel erover.

Re: ............(nog geen titel)

Sam - 04.04.2005, 17:55

Er word nog een vierde persoon aan toegevoegd, omdat Kiara me nog een PM Stuurde dat ze ook meedoet.
Om het simpel te houden voegen we er gewoon nog een persoon aan toe.
Dan komen er dus twee personen in 1 groep terecht.

Re: ............(nog geen titel)

Anonymous - 04.04.2005, 21:31

Ik wil graag bij het groepje van Lily horen (past het even aan.......)

Re: ............(nog geen titel)

Sam - 05.04.2005, 13:43

Goed hoor. Dan gaan we binnekort beginnen met schrijven.

even de personen op een rijtje:

Naam: Felixia
Leeftijd: 11 jaar
Geslacht: meisje
Groep: James, Sirius, Peter, Remus

Naam : Samantha
Leeftijd: 11
Geslacht; Meisje
Groep: Lily en vriendinnen.

Naam: Rowena
Leeftijd: 11
Geslacht: Meisje
Groep: Sneep en afdeling(dan maar he)

Re: ............(nog geen titel)

Anonymous - 05.04.2005, 18:49

Rowena past wel goed bij Sneep, met die donkere kledeij enzo... Sorry, bij Sneep zijn groepje.

Re: ............(nog geen titel)

Anonymous - 06.04.2005, 16:22

Dat komt dan mooi uit.
:P

Re: ............(nog geen titel)

Sam - 06.04.2005, 19:34

Eigenlijk moeten we nog wachten op Kiara, maar volgens mij kunnen we vast beginnen met het begin.

Ik ga nu een stuk schrijven.

Post het zodrek wel Tis nu 6-2-05 19.32.

Dus tot laterzz

Post 2: 20.11

Deel 1 van Rowena

Rowena rekte zich uit en gaapte. Slaperig stond ze op en liep ze naar het raam. Ze keek naar buiten, de zon stond al hoog aan de hemel en de kinderen van de buren speelden al buiten. Ze draaide zich om een keek naar de Klok. Het was al 11 uur. Naja, het was toch weekend. Dromerig staarde Rowena uit het raam. Was het altijd maar zulk mooi weer.
Rowena, komen. Over een uur gaan we naar je tante! Schreeuwde haar moeder onder aan de trap.
Zuchtend draaide Rowena zich om. Ze had helemaal geen zin om naar haar tante te gaan. Zij was dan weer de oudste en moest ze met al haar kleine neefjes en nichtjes spelen. Die helemaal geen verstand hadden en niets konden.
Ik kom mam, Even geduld. Schreeuwde Rowena terug.
En doe even wat netjes aan, niet de gewone troep die je normaal aan heb. Daar kan je tante echt niet tegen. Schreeuwde haar moeder weer.
Ik heb niets anders. Schreeuwde Rowena.
Ze hoorde voetstappen de trap op komen, de deur ging open en haar moeder stond in de deuropening.
Als je zelf niets fatsoenlijks kunt uitzoeken dan doe ik dat wel weer. Zei haar moeder.
Rowena zuchtte, haar moeder stortte zich op de kleding kast en gooide er een paar kleren uit op het bed. Met afschuw keek Rowena naar hetgeen haar moeder op het bed gooide.
Moet ik dat aan? Vroeg ze met afschuw.
Ja, en ik wil je over een uur klaar zien staan. Zei haar moeder.
Nadat haar moeder de kamer uit was gestapt pakte Rowena de kleren. Haar moeder was echt gek geworden. Dit kon ze echt niet aantrekken, dan zou iedereen haar uitlachen. Een ouderwetse bruine rok. Daarop en witte bloes met een kanten kraagje. En daar zouden waarschijnlijk de kinderschoenen van haar moeder onder komen.
Rowena pakte de kleren en gooide ze in een hoek. Opgeruimd staat netjes dacht ze. Ze opende de kast en keek er even in. Uiteindelijk haalde ze haar Zwarte rok tevoorschijn en een zwart T-shirt waar ze de mouwen vanaf had geknipt. Het was nu dus meer een soort hempje. Zonder aan de woorden te denken die haar moeder net had gezegd trok Rowena de kleding aan en liep naar beneden.
Wat moet dit voorstellen, jongedame? Vroeg haar moeder.
Wat dacht je van kleding, die spullen die jij uit de kast trok trek ik echt niet aan.
Naar boven en als de wiedeweerga die andere kleren aantrekken, zo kun je jezelf niet vertonen. Je tante gaat over haar nek als ze dit ziet.
Ik houd dit aan, en je kunt me niet dwingen. Zei Rowena.
dat kan ik wel, Nu naar boven. En als je zelf niet gaat, dan kleed ik je wel om. Riep haar moeder.
Stampvoetend liep Rowena naar boven. Ze greep de rok en het bloesje uit de hoek en gooide het op haar bed. Walgend keek ze naar de kleding. Waarom was dit ooit gekocht. Dat haar moeder dit vroeger leuk vond. Boos ging ze aan haar bureau zitten. Haar moeder kon haar niet dwingen, wat er ook gebeurde ze trok die kleren niet aan.
Ze pakte het tijdschrift dat op haar bureau lag en begon te lezen. Ze werd weer wat rustiger. Het was eigenlijk ook te mooi weer om lang boos te zijn.
Rowena, kom, we gaan. Riep haar moeder.
Ze legde het tijdschrift weg en liep de trap af. Haar moeder keek boos naar haar. Rowena keek terug en maakte geen aanstalten zich om te gaan kleden.
Of jij kleed je nu om, of jij blijft de hele dag op je kamer. Zei haar moeder dreigend.
Als je bij tante bent kun je me toch niet controleren. Zei ze uitdagend.
Jongedame, omkleden of een hele week huisarrest. Zei haar moeder streng.
geef me dan maar die week huisarrest. Ik laat me niet vernederen door die stomme kleding aan te trekken. Zei Rowena.
Je vernedert jezelf alleen maar door deze afschuwelijke kleding aan te trekken. Maar als jij het zo graag wil, dan ga je zo maar mee. Ik sta niet in voor de gevolgen als je tante je er zo uitzet. Zei haar vader.
Hij greep haar bij de arm en trok haar mee naar buiten, de rest van de familie volgde. Hij duwde haar de auto in. Boos ging Rowena zitten. Haar broertje en Zusje schoven vrolijk naast haar in de auto. Rowena kon hen wel wurgen. Hoe konden ze nou zo vrolijk zijn. Moedeloos keek ze uit het raampje.
Uitgerekend nu moest ze naar haar Tante toe. Het was heerlijk weer, het liefst was ze vandaag met haar vriendinnen naar het Zwembad gegaan. Maar zij moest weer naar haar tante, en daar werd geacht dat ze op de kleintjes lette en lief met ze speelde.
Wat had zij toch een rotleven.

Re: ............(nog geen titel)

Anonymous - 06.04.2005, 21:03

Oke, nu doe ik ook even een deeltje.........

Deel 1 van Samantha

'Aaaah...... wat heerlijk.' Samantha slurpte van haar bananenmilkshake en draaide zich om. Ze had haar lievelingsbadpak aan en lag al de hele dag te zonnen. De zon brandde fel en het was een prachtige dag! Niets kon Samantha nog tegenhouden. Vandaag zou ze zonnen. Ze moest genieten van de zon, nu die er nog was. En dat zou prima gaan, want haar broertje en vader waren naar een voetbalwedstrijd en haar moeder was in de keuken bezig.Wat een heerlijke dag toch..... Plots schoot samantha recht. Haar ogen gleden naar het zwembad. Het mooie, nieuwe zwembad, vol met helder, koel water erin. Zou ze? Ja. Samantha nam een aanloop en sprong het zwembad in. Ze ging kopje onder en zwom naar de overkant. Het water was heerlijk. Het was niet te warm en niet te koud, maar net goed voor een frisse duik. Maar Samantha had na één duikje al genoeg. Ze kwam eruit en nam haar lichtgele handdoek. Ze droogde zich lichtjes af en ging weer liggen. Zo, wat zou ik nu doen? Bram is weg en mams is bezig. Het is te warm om te fietsen en te koud om te zwemmen. Alhoewel.... Samantha keek weer naar het verleidelijke water. Het glansde in het zonlicht, maar ze had geen zin om te zwemmen. Lezen! Dat kon ze doen! Ze nam haar favoriete weekblad en begon te lezen. Die gaat met die, die heeft die bedrogen en die heeft die flater geslagen op dat feest. Saai. Wat kon dat haar nou schelen? Samantha gooide het blad weg. Misschien kon ze bellen met iemand? Ja, dat was een goed idee. Samen wat babbelen. Samen wat lachen. Samen wat giechelen en praten en roddelen....... Het leek al saai toen Samantha eraan dacht, maar iets leukers kon ze nu niet bedenken. Ze ging binnen de draagbare telefoon halen en bekeek de namenlijst. Papa werk? Nee. Opa? Nee. Bompa gsm? Nee. Lily? Ja, Lily was wel een goeie vriendin. Samantha drukte op het kleine, groene telefoontje en hoorde een geluidje dat zegt dat het aan het bellen is. Hallo, dit is het antwoordapparaat van Lily Evers. Ik ben er even niet, maar spreek een boodschap in na de biep en ik bel je misschien terug. Piep. 'Hoi Lily. Met mij' begon Samantha. Ze wist niet zo goed wat te zeggen nu haar hartsvriendin er niet was. 'Ik, euh..... ik verveelde me dood, en ik dacht, misschien wil Lily wel met me babbelen? Maarja, als je er niet bent, dan bel ik wel terug. Chaw!' Samantha legde de hoorn neer. Lily was bezig en zij verveelde zich. Leuk. Wat kon zij nu doen?

Re: ............(nog geen titel)

Anonymous - 07.04.2005, 13:50

Naam: Kiara
Leeftijd: 16
Ervaring: Ja, heb alleen niet op dit forum al verhalen gepost

Mijn persoon:
naam: Tarilana
Leeftijd: 11
geslacht: Meisje
Voorkeur groep: Zwad, maar ben dicht bevriend met de marauders
Karakter: Eerlijk, trouw, sluw, heeft veel vrienden, kan ook best gemeen uit de hoek komen.
Uiterlijk: Lang sneeuwwit haar(tot aan het staartebeentje), lichtblauwe ogen, 1m60, slank, altijd dreuzelkledij die in zijn, alleen heeft ze altijd een gewaad(+ ruime kap) over haar kledij...

Re: ............(nog geen titel)

Anonymous - 07.04.2005, 16:34

En nu nog je personage, Kiara.....

Re: ............(nog geen titel)

Anonymous - 07.04.2005, 20:27

Daphne, volgens mij kent Samantha Lily nog niet. Want dit is pas het eerste jaar dat Rowena, Samantha en Felixia naar Zweinstein gaan. Maar ze kan haar natuurlijk ook kennen en niet weten dat Lily een heks is. of Lily moet ook in haar eerste jaar zitten! Dat lijkt me het meest logische.
Maar goed.

Ik ga even schrijven: 20.08

Felixia rende naar buiten, wat was het een heerlijk weertje. Jammer dat Rowena niet thuis was, maar misschien had Samantha zin om iets te gaan doen. En die woonde een straat verderop, dus was het zonde om te gaan bellen. OPgewonden rende ze richting Samantha's huis. Voor het huis bleef ze staan. Zo ze via de voordeur gaan, of via de achterdeur..... Na wat getwijfel besloot ze gewoon de tuin in te lopen, Samantha zou vast in de tuin zitten. Want met zulk lekker weer zat je toch niet binnen.
In de tuin keek Felixia rond, er was niemand. Ze zag wel een stoel en een tijdschrift. Ook lag er een natte handdoek. Dus was ze hier geweest, Ze was vast en zeker even naar binnen om wat te drinken te halen. Op dat moment kwam Samantha weer naar buiten lopen.
'Heey Sam!' Schreeuwde felixia.
verbaasd keek Samantha om. Ze lachte toen ze Felixia zag.
'heb je zin om iets te gaan doen met mij? Ik verveel me namelijk.' Zei Felixia. 'Zullen we een stukje gaan Skeeleren? Dan moet ik wel even mij skeelers halen, maar dat maakt vast niet uit.'
Samantha schudde haar hoofd. 'geen zin in, is het te warm voor.' Zei ze.
Felixia dacht na, wat konden ze dan gaan doen. Haar ogen gleden naar het zwembad in de tuin. Samantha bofde eigenlijk maar, zij had haar eigen zwembad. Felixia zuchtte, als ze het geld hadden, dan had zouden ze ook een zwembad krijgen had haar moeder beloofd. Maar dat geld zou er toch nooit komen.
'Zullen we gaan zwemmen?' Vroeg felixia.
'Je hebt geen zwemkleding aan' Zei Samantha.
Felixia keek naar het hempje en heel erg korte rokje dat ze droeg. Ze grijnsde naar Samantha.
'Je denkt toch niet dat ik op een mooie zonnige dat mijn bikini niet aandoe. Ik heb hem er onder, dan weet ik zeker dat ik hem heb als ik hem nodig heb. Zullen we nou gana zwemmen?'
Samantha twijfelde. 'Ik weet niet, ik heb niet zo een zin.' Zei ze.
'Ahh, kom op, eventjes. Ik heb het zo warm.' Zeurde Felixia.
Samantha zuchtte. 'eventjes dan, ik wil ook nog even zonnen, voor de school begint wil ik een bruin kleurtje hebben.' Zei Samantha.
Felixia keek blij en gooide haar kleding uit. Ze nam een aanloop en plonsde het Zwembad in. ietsje later lag Samantha ook naast haar in het water. Meteen begon het watergevecht. Felixia kwam proestend boven water.' Pas op joh, ik verdrink nog eens met jou hier in het zwembad' Samantha gooide nog een berg water over haar heen. 'Die krijg je terug.' Schreeuwde Felixia en ze gooide een berg water over Samantha heen.
'Kunnen jullie even stil zijn? Ik probeer Mijn vriendin te verstaan, met dat getetter van jullie hoor ik niets. ' Schreeuwde Samantha 's moeder.
Verbaasd keek felixia naam Samantha en haalde vragend haar schouders op.
'Kom we gaan eruit.' Zei Samantha.
Felixia knikte en volgde Samantha het Zwembad uit.
'En nu?' Vroeg Felixia
'Zonnen' Zei Samantha.
Ze pakte de stoel en ging er op zitten. Felixia keek even om haar heen en zag dat er geen tweede stoel was. Dus plofte ze op het gras neer en ging daar liggen. Wat was de zon toch lekker warm. Ze gaapte, ze was best wel moe. Met nog een geeuw viel ze in slaap.

Re: ............(nog geen titel)

Anonymous - 08.04.2005, 09:47

Sorry! Dat had ik even over het hoofd gezien. Kan haar leeftijd nog aangepast worden? Mag ik haar een jaartje jonger maken? :(

Re: ............(nog geen titel)

Sam - 08.04.2005, 20:38

Van mij wel. Ik ga weer schrijven 20.35.
Ik maak haar wel even een jaartjes jonger :D

21.14
De rit leek eindeloos lang te duren. Misschien was het de warmte, of de onprettige sfeer die er in de auto hing. Puffend van de warmte opende Rowena het raampje en ging eruit hangen.
'Binnen met dat hoofd jongedame, anders ben je het straks nog een kwijt.' Zei haar vader.
Zuchtend haalde Rowena haar hoofd weer binnen, wat kon die vader zeuren. Wat kon ze dan doen. haar broertje en zusje zaten te klieren. Haar moeder deed er niets tegen, net als haar vader. Rowena vond het vreselijk vervelend.
'Houd eens op!' Schreeuwde ze tegen hen.
Verbaast keken ze haar aan.
'Rowena, doe niet zo tegen te broertje en zusje. Ze zijn nog klein en snappen het niet.' Zei haar moeder boos tegen Haar.
Rowena keek boos naar haar moeder, daarna draaide ze zich weer om en begon ze naar buiten te staren.
Eindelijk na een eindeloze lange rit kwamen ze bij haar Tante aan. Sjacherijnig liep Rowena achter de rest van haar familie aan. De deur ging open en haar tante begroette hen opgewekt. Toen ze naar Rowena keek bleef ze even stil, Rowena wachtte gespannen. Zometeen zou de opmerking over haar kleding komen. Tot haar verbazing draaide haar tante zich weer om en richtte zich tot haar vader en moeder.
Zuchtend liep Rowena naar de achtertuin. Deze was groot. Maar er was geen zwembad. Als haar kleine neefjes en nichtjes zag ze zitten. Met een boog liep ze om hen heen en ging ze aan de rand van de sloot zitten die aan de tuin grensde. Ze trok haar sandalen uit en liet haar voeten in het water zakken. Hehe, dat was lekker. Het koelde af, het liefst was ze gewoon de sloot in gedoken, maar deze zag er een beetje smerig uit, dus besloot ze maar op het droge te blijven.
Ze hoorde iemand haar naam roepen. Ze keek om en zag dat het haar tante was geweest. Ze stond op het terras en gebaarde dat rowena moest komen. Rowena schudde haar hoofd en draaide zich weer om. Ze keek naar het uitgestrekte landschap dat zich aan de overkant van het water bevond. Het zag er prachtig uit. Wat zou zich aan het einde van de horizon bevinden. Ze kon het wel bedenken, een prachtig land. Een groot bos, een kasteel. iedereen was er blij, je kon doen wat je wilde. Nooit werd er gezeurd, je had geen verplichtingen. En geen school. Ze zuchtte bij de gedachte. Ze zou naar een nieuwe school gaan. Het hele idee stond haar niet aan, ze kon ook wel leren zodner dat al die leraren aan haar kop zeurde.
Was ze maar in dat land, daar achter de horizon. Misschien was daar ook wel school, maar dan geen vervelende leraren. Geen verplichtingen. Leuke sporten, alles was daar gewoon perfect. Ze kon natuurlijk naar de overkant gaan zwemmen. en dan naar het alnd achter de horizon lopen. Maar dat was vast ver. Te ver. Met een zucht viel ze achterover.
De zon scheen op haar gezicht, het was warm, ze genoot ervan. Het was lekker. Ze deed haar ogen dicht tegen de felle zon. Kon het altijd maar zo blijven. Zo rustig en fijn. in haar hoofd voelde ze zich in de wereld achter de horizon. Zo rustig en prettig voelde ze zich nu.
Met een schok kwam ze overeind toen ze een straal water in haar gezicht kreeg. Ze keek om en zag haar neefjes met een paar water pistolen staan. Ze spoten nog een op haar. Rowena keek hen boos aan.
'Rowena afkoele!'Schaterde een van hen en spoot nog een.
Boos stond Rowena op en liep ze naar een ander stuk van de tuin. Ze ging weer zitten. Tot haar schrik zag ze dat haar neefjes haar gevolgd waren. Ze begonnen weer te spuiten. Boos trok ze een van de waterpistolen uit de handen.
'nee!'Schreeuwde ze.
Haar neefje keek verdrietig en liep huilen naar zijn moeder. Ze zag dat haar moeder naar haar keek. Ze kwam naar haar toelopen.
'Rowena, wat heb je nou weer gedaan? Ze bedoelde het goed, jij zat toch te zeuren dat je het warm had? Dan moet je niet zeuren als zij je wat verkoeling geven. Ik wil dat je dat waterpistoo meteen terug geeft aan je neefje en je exuces aanbied.' Schreeuwde haar moeder.
Rowena stond op en smeet het waterpistool weg.
'Ik heb niet gevraagd om verkoeling, en als ik dat wilde dan was ik allang de sloot in gesprongen. Van mij magf hij dat stomme pistool terug. Maar die exuces kan hij naar fluiten, hij doet er verder toch niets mee.' Schreeuwde Rowena.
Haar moeder keek boos, Rowena draaide zich om en liep weg, de tuin uit. Een aantal straten door. Ze had geen idee waar ze nu was. Maar het maakte haar niet meer uit. Deze dag was helemaal verpest. Mokkend ging ze op een bankje zitten. Wat had zij toch weer een leuke dag.
'Is er iets?' Vroeg iemand.
Rowena keek op. Er stond een jongen voor haar neus.
'wie ben jij?' Vroeg ze.
De jongen glimlachtte.
'Ik ben Stefan, en jij?'
'Ik ben Rowena'

Nog even een melding, we hebben nog een persoon
Naam: Gusta
Leeftijd: 15
Ervaring: ik schrijf wel, maar laat niet zoveel lezen

Haar persoon:
Naam: Stefan
geslacht: jongen
Leeftijd: 12 jaar
voorkeur: Sneep en zwadderich

Schrijf je verdere persoons beschrijving maar als je gaat schrijven.

Re: ............(nog geen titel)

Anonymous - 09.04.2005, 12:35

Ik doe even nog een stukje erbij.......

Samantha rekte zich uit. Was ik in slaap gevallen? dacht ze. Oja, da's ook waar. Ik was in slaap gevallen. En ik geloof dat Felixia hier ook was? Ze keek even rond en zag dat Felixia inderdaad lag te maffen op het gras. Zou ze wel zonnebrand opgedaan hebben? Het zou best grappig zijn als ik met een mooi, bruin kleurtje op school aankwam en zij eruit zou zien als een kreeft. Nouja..... Samantha stond op en ging binnen haar paraplu halen. Het was een groene, doorzichtige paraplu. Zo kon Felixia niet verbranden en toch van de zon genieten. Bij haar aangekomen maakte Samantha het touwtje los en de paraplu schoot open. Samantha schrok en keek naar Felixia. Zou ze iets gehoord hebben? Maar Felixia sliep door. Samantha zette de paralu zachtjes neer en ging weer zitten. Ze keek wat rond. Wat kan je anders doen op zo'n zonnige dag? Samantha nam weer een tijdschrift en begon te lezen. Zozo....... Mike Money, hotste filmproducer van Hollywood, heeft zijn eigen ster gekregen op de walk of fame..... Nou en? Samantha had meteen door dat het weer een saai artikel zou zijn en legde haar blad op het bijzettafeltje. Wat kon ze nu doen? Ze keek rond en zag het zwembad. De zon scheen feller dan daarstraks en het water glansde dus ook harder. Samantha keek dromerig naar de golfjes en dacht terug aan de dag dat ze haar brief kreeg van Zweinstein, haar nieuwe school. Ze was toen heel blij geweest en had meteen aan haar vriendinnen gevraagd naar welke school ze zouden gaan. De Zweinstein-vriendinnen hadden de hint meteen doorgehad en vertelden toen ook over hun brief. En over enkele weken was het zover. Of was het over enkele dagen? Het was al zo lang zomervakantie dat Samantha het zelf al niet meer wist. Ze schrok op toen Felixia iets zei van vliegende broodjes. Ze fronste even haar wenkbrauwen, maar zag dan dat Felixia gewoon doorsliep. Ze zal weer zo'n vreemde dromen hebben. Samantha schudde haar hoofd. Zou zij ook zo raar doen in haar slaap? Misschien wel. Ze keek weer naar het water en dan naar het tuinhuisje. Daar stonden de spullen. Opblaaskrokodillen, ballen, banden, zeteltjes en nog enkele zwemdingen. Ze stond langzaam op en sjokte erheen. Lopen was te vermoeiend op zo'n hete dag. Uiteindelijk was ze bij het tuinhuis en ging ze naar binnen. Het was er lekker koel. Misschien kon ze er wel een clubhuis van maken! Maar nu niet. Nu was het te heet. Ze koos een opblaasband en ging weer naar buiten. Dar ging ze voorzichtig in het water zitten. Ze trok de band naar zich toe en begon wat duikoefeningen te doen. Ze deed het wel stil, zodat Felixia niet wakker zou worden.

Re: ............(nog geen titel)

Anonymous - 09.04.2005, 20:43

Een tijdje later werd Felixia wakker. Ze had geslapen. Ze keek om zich heen. Samantha was er niet, ze zat tenminste niet op de stoel. In de verte hoorde het gespetter van water. Meteen wist felixia waar de haar vriendin kon vinden. Ze stond op en liep naar het Zwembad toe. Ze zag Samantha duikoefeningen doen. Ze glimlachtte. Met een grote sprong, sprong ze het water in.
ŽHe Samantha, ik ben er weer. helemaal uitgerust en wel!Ž Schreeuwde felixia
Samantha kwam net boven en keek haar aan.
ŽZei je wat?Ž Vroeg ze
'Ja, ik zei dat ik er weer was, helemaal uitgerust.' Zei Felixia.
Samantha knikte en dook weer weg. Felixia keek even en zwom een paar baantjes op en neer. Het was toch wel lekker zeg. Ze schrok op toen ze zag dat haar armen een beetje rood zagen. Ze had te lang in de zon gelegen. Het was ook stom geweest geen zonnebrand op te doen. Naja, daar kon ze nu niets meer aan doen. Het was te hopen dat het was weggetrokken zodra ze naar school ging. Ze wilde niet meteen voor paal lopen soor haar veel te rode kleurtje. Gellukkig duurde het nog twee weken voor ze naar haar nieuwe school zo gaan. Ze had er veel zin in. Eerst had ze er als ene berg tegenop gezien. Maar toen kreeg ze die brief, haar hele leven veranderde toen compleet. Ze mocht naar Zweinstein. Samantha had toen nog eens gevraagd naar welke schooll ze ging. Ze had toen gelogen. Daar voelde ze zich toch nog wel een beetje schuldig over. Maar daar kon ze nu niets aan veranderen.
Tijden later begon de zon een beetje onder te gaan. Felixia klom uit het zwembad en ging op de rand zitten.
'Het Samantha, ik moet weer gaan. Anders word me moeder laaiend. en dat kan ik niet gebruiken. Ik ben al laat.' Zei Felixia.
'Is goed, wij gaan zometeen toch ook eten. Ik zie je later wel weer he.' Zei Samantha.
'Zeker weten, zeker als het warm is. Jullie hebben tenminste een zwembad.' Zei Felixia.
Daarna stond ze op en pakte haar kleren, Haar sandalen trok ze weer aan. Ze draaide zich even om en zwaaide naar Samantha. Deze zwaaide terug. Daarna draaide ze zich weer om en liep de tuin uit naar huis.
Ze rende de tuin binnen. Haar moeder keek boos naar haar. Felixia snapte het als, ze was te laat. Ze schoof aan tafel. Zo te zien waren haar ze al klaar met eten. spijtig keek Felixia naar haar moeder en begon toen te eten. Wat kon zij er nou aan doen dat ze iets later was. Als ze wilden gaan eten, dan hadden ze even moeten bellen. Haar moeder zei niets en keek alleen maar nar felixia. Het gaf haar een onprettig gevoel. Maar iets in haar zei dat ze niet moest reageren. Dat zou het alleen maar erger maken.
Toen ze klaar was met eten begon ze de tafel af te ruimen, de afwasmachine in te ruimen en het tafel kleed uit te kloppen. Dat was wel het minste dat ze kon doen. Ze wierp een snelle blik op haar moeder. Deze keek goedkeurend. Felixia veronschuldigde zich nog even en ging toen naar haar kamer. Met een zwaai opende ze de hutkoffer met schoolspullen. Vol bewondering haalde ze een boek eruit. Geschiedenis van de toverkunst. Stond erop, walgend legde ze het boek weg, ze had nu geen zin in geschiedenis. Ze pakte het volgende boek. Tranfgiguratie voor beginners. deel 1. Nieuwsgierig opende ze het boek en begon te lezen.
uren later legde ze het boek weg en kleedde zich om. Ze ging in haar bed liggen. Wat had ze toch een zin om naar Zweinstein te gaan. Het leek haar zo leuk. Het zou vast een stuk beter zijn dan haar vorige school. Deze vakken leken haar nog enigzins interresant. Met en geeuw draaide felixia zich op haar zij en viel ze in slaap.

Oeps verkeerde knop, ik ben nog even bezig hoor

Re: ............(nog geen titel)

Anonymous - 10.04.2005, 16:44

Stefan:

Naam: Stefan
geslacht: jongen
Leeftijd: 12 jaar
Karakter: slim, stil, terughoudend.
Uiterlijk: bruin halflang haar, donkere ogen, meestal versleten spijkerbroek met shirt aan.
voorkeur: Sneep en zwadderich

Stefan plofte op zn bed en keek naar buiten. De zon scheen en het was heerlijk weer. Zonde om binnen te zitten had zijn moeder gezegd. Daarom was hij ook even naar buiten gegaan en eigenlijk was hij daar ook blij om. Hij ging languit liggen en dacht aan Rowena. Hij haalde haar rode haren weer voor de geest. Ze had er zo triest op het bankje gezeten dat hij er naartoe was gegaan. Dat was heel erg tegen zijn gewoontes in, meestal sprak hij geen onbekende aan. Maar dat meisje had een speciale kracht dat hem aangetrokken had. Stefan zuchtte diep. Zou hij haar nog terug zien? Ze hadden een tijdje gepraat over haar tante die ze zo vreselijk vond. Of eigenlijk, zij had gepraat en hij had geluisterd. Ze was zichtbaar opgefleurd en na een tijdje had ze gezegd dat ze weer terug moest naar haar tante. Hij wist alleen haar voornaam en waar haar tante woonde, want hij was een stukje meegelopen. Maar meer wist hij niet. Weer een zucht. Hij wist dat hij niets in zijn hoofd moest halen, maar stiekem hoopte hij dat hij haar weer terug kon zien. Hij kon haar niet uit zijn hoofd zetten.
Stefan stond op van zn bed en zette de computer aan. Misschien dat dat hem wat zou afleiden. Hij ging naar google en tikte tovenaar in. Er kwamen allerlei links, de eerste klikte hij aan. De Tovenaar ging over Merlijn, daar had hij dus niets aan. De tweede tovenaar kon je thuis bestellen, de derde link ging over de tovernaar van Oz. Stefan begreep dat hij zo niets vond. Hij tikte Zweinstein in. Uw zoekbewerking - Zweinstein - heeft geen overeenkomstige documenten opgeleverd. Misschien hadden tovenaren geen internet. Stefan zette de computer op stand-by, hij zou eerst maar gaan eten. Misschien ging hij daarna nog verder.
In de keuken maakte Stefan een broodje kaas/ salami voor zichzelf, zijn specialiteit. Zijn moeder was weer eens niet thuis en had een briefje achtergelaten met de boodschap dat hij zelf maar iets moest maken. Zijn moeder hoopte dat hij ooit ging leren koken, maar hij had er nog geen behoefte aan. Tijdens het eten dwaalde zijn gedachten weer af naar de brief. De brief die heel wat had losgemaakt in zijn leven. In het begin van de zomervakantie was er een uil tegen het raam gebotst. Zijn moeder en hij waren hartstikke verbaasd geweest, maar nog verbaasder toen de uil een brief aan zijn poot had. Daarin stond dat hij naar Zweinstein ging en dat hij bepaalde spullen moest hebben. Zijn moeder en hij wisten in eerste instantie niet wat ze moesten doen en of het een grap was. Maar het bleek geen grap te zijn, dat was gebleken toen iemand hem mee had genomen naar de Wegisweg. De vrouw die hem mee had genomen had hem alles verteld over die wereld en ze hadden de vreemdste spullen gekocht. Die had hij ondertussen onder zijn bed en in zijn kast verstopt, want hij wist niet wat hij ermee aan moest.
Met een schok besefte hij opeens dat als hij volgende week naar zijn nieuwe school ging, hij Rowena nooit meer zou zien. Dat was één ding wat zeker was. Stefan legde zijn hoofd op de tafel. Die nieuwe school leek hem steeds minder leuk. Hij had geen vrienden, dus in dat geval maakte het niets uit dat hij weg ging. Maar nu hij Rowena had ontmoet, begon hij heel erg twijfelen of hij überhaupt wel naar die rare school wilde. Daar konden ze waarschijnlijk allemaal toveren, misschien was het er wel heel gevaarlijk!
Nou ja, hij zou wel zien. Hij moest er nu gewoon niet zoveel over nadenken. Stefan plofte op de bank en keek in de tv-gids. Vanavond zou er een leuke film komen, dat zou hem wel afleiden. En even vergat hij al zijn problemen en was met zijn gedachten bij de film.

Re: ............(nog geen titel)

Anonymous - 10.04.2005, 20:23

Ik wil ook nog wel een deeltje posten.....

Samantha bleef nog wat liggen in haar tuinstoel en keek naar de zonsondergang. Wat mooi.... dacht ze. De hemel was blauw, maar vlakbij de zon had hij een mooie soort roze. De zon zelf was feloranje. Samantha kon haar blik er niet van afhouden. Toen de zon helemaal weg was en er alleen maar een roze gloed was, besefte Samantha pas hoe koud het wel was geworden. Ze ontdekte dat ze zelfs haar badpak nog aanhad! Samantha begon te rillen en ging gauw naar binnen. Ze ging de keuken door en kwam uit in de woonkamer, waar ze de tv aanzette. Ze controleerde of ze niet nat meer was en liet zich dan in de zetel ploffen. Heerlijk. Ze vond de afstandsbediening ergens onder een kussen en begon te zappen. Franse tv. Horrorfilm. TVshopping. BBC. Tekenfilmpjes. Duitse zender. Het nieuws. Een..... volwassenenfilm! Samantha zapte gauw naar een ander kanaal. Ze gritste het tvboekje van het salontafeltje en begon erin te bladeren. Er was net een goeie film begonnen. Misschien konden ze daarnaar kijken. Samantha maakte een klein sprongetje van de schrik toen haar vader zijn hand op haar schouder legde. 'Dag meid.' zei haar vader. Hij had zwart haar en donkerbruine ogen. Daar had ze haar mooie haren van geërfd. 'Papa! Waar bleef je zo lang?' vroeg Samantha. 'Het was een verre tocht, meid.' zei haar vader. 'En die file hielp ook niet echt. Nu zijn we te laat voor die film die ik wou zien.' 'Deze?' vroeg Samantha. Ze gaf hem het tvboekje en wees naar de naam van de net begonnen film. 'Ja, die. Maar het valt nog mee, ik heb maar 5 minuten gemist.' Hij kwam naast Samantha zitten. Samantha's moeder kwam ook net de woonkamer binnen, samen met Samantha's kleine broertje, Bram. Haar moeder was mooi. Ze had blond haar en blauwe ogen. Heel anders dan papa dus. Maar ze gaf Samantha altijd zo'n gelukkig gevoel, zelfs als ze maar wat aan het wandelen was. 'Missen we de film, schat?' vroeg ze. Ze had zo'n zachte stem. Samantha wist waarom haar vader met haar moeder getrouwd was. 'Ja en nee. Je hebt maar 5 minuten gemist.' Ze gaven elkaar een zoen en daarna ging mama zitten, en Bram ging naast haar zitten. Met z'n vieren keken ze tv.

Re: ............(nog geen titel)

Sam - 11.04.2005, 17:52

Zuchtend stapte Rowena weer in de auto. Het was al laat, haar moeder was nog steeds boos op haar. Toen ze terug was gekomen had haar moeder geschreeuwd en ze was weggestuurd naar een van de kamers in haar tante 's huis. De rest van de middag en avond had ze daar gezeten. Het was zo oneerlijk geweest. Niemand begreep haar. Ze was ook gewoon anders dan de anderen. Dat was wel gebleken nadat ze de brief voor Zweinstein had gehad.
De auto begon te rijden en ze staarde naar buiten. Alle bomen flitsten langs haar heen. Ze dacht terug aan haar gesprek met stefan. Hij was aardig geweest, en ... Ze zuchtte. Ze zou hem waarschijnlijk nooit meer zien. Ze wist niet van hem, behalve zijn naam en dat hij 12 was. En hij woonde in de buurt van haar tante. Maar daar had ze niet veel aan. Ze moest hem maar uit haar hoofd zetten. Ze zou hem toch nooit meer zien. Dat was eigenlijk wel jammer. Ze mocht hem, hij was anders dan de andere jongens die ze meestal sprak. Hij ... Ze wist het niet precies. Hij was gewoon speciaal, hij straalde een bepaalde kracht uit. Maar ze kon het niet plaatsen. Maar wat maakte het uit, ze zou hem toch nooit meer zien.
Ze zette haar gedachten uit en bleef naar buiten staren. De zon ging al onder. Hoe laat zou het zijn. Ze keek even naar voren en zag op de autoklok staan dat het al half negen was. Ze draaide haar hoofd weer weg en staarde weer naar buiten. Daar aan het einde van de horizon. Daarachter wilde ze zijn. Misschiend at Zweinstein wel daarbij hoorde. Binnen in zich voelde ze een golf van opwinding. Ze besefte nu pas dat ze heel veel zin had om naar Zweinstein te gaan. Het zou in ieder geval haar hele leven veranderen. Stefan zou ze dan al helemaal niet meer zien, maar misschien was dat maar beter. Ze mocht hem toch niet vertellen wie ze werkelijk was. Alleen Samantha wist dat ze ook naar Zweinstein ging. Ze glimlachte, gezellig met haar vriendin. Ze vroeg zich alleen af hoe ze het aan felixia uit moest leggen waar ze heen ging. Want eigenlijk zouden ze naar dezelfde school gaan. Ze kon natuurlijk zeggen dat ze opeens een ander aanbod kreeg voor een exclusieve school, en zoiets laat je natuurlijk niet aan je voorbij gaan. Ja, dat moets ze maar doen.
Piepend kwam de auto tot stilstand. Ze stapte uit. Ondertussen was het al donker geworden. de zon was al onder. Zonder op haar ouders te letten liep Rowena meteen door naar boven. Ze plofte op haar bed neer en keek naar boven. Nog even en dan was ze op Zweinstein, geen gezeur van haar ouders, geen zeurende leraren over een wiskundezommetje. Ze verwachte dat in ieder geval niet. En een heleboel mensen die haar misschien wel eens begrepen. Ze glimlachte, dan zou pas haar echte leven beginnen. Met die gedachte viel ze in een diepe slaap.

Re: ............(nog geen titel)

Anonymous - 12.04.2005, 15:46

Met een sprong was Felixia uit bed. Vandaag was de grote dag. Ze pakte haar lievelingrok en een bijpassend hempje. Met een vaartje sprintte ze de trap af. Vrolijk begroette ze haar moeder en begon ze aan haar ontbijt. Een witte boterham met leverworst en een boterham met chocolade pasta. Zouden ze dat ook op Zweinstein hebben? Vroeg ze zich af. Vast wel, maar je wist maar nooit. Ze had geen idee wat ze kon verwachten. Met smaak propte ze de rest van haar broodje naar binnen.
Ze dronk nog een beker melk en rende weer naar boven toe. Voor de zoveelste keer controleerde ze of ze alles wel bij zich had. Eens zien, haar boeken, ja die waren er allemaal. haar kleding. Ze keek, ja, die was er ook. En... Ow je, waar had ze haar toverstok gelaten. Als ze die vergat kon ze beter meteen niet gaan. Ze gooide haar kamer overhoop en vond uiteindelijk haar Toverstok in de la van haar bureau. Hij was mooi. Een glanzend bruine stok met een haar van een eenhoorn erin. Hij was erg geschikt voor Tranfiguratie had de man gezegd.
' Felixia, kom je. We moeten gaan, anders komen we te laat.' Schreeuwde haar moeder.
Snel liep Felixia verder. Ze keek nog even uit het raam, wat zou ze het gaan missen. Alles, haar moeder, familie. En vooral haar vriendinnen. Ze hoorde haar moeder weer roepen. Met een ruk trok ze zich los van het uitzicht en sloeg haar hutkoffer dicht. Ze pakte hem op en trok hem mee. Hier had ze twee handen voor nodig. Want voor eentje was hij te zwaar. Ze stak haar toverstok tussen haar tanden en trok de hutkoffer met twee haden de gang door.
'even helpen? vroeg haar broer grijnsend.
Ze glimlachte en knikte. Haar broer tilde de hutkoffer op en nam hem mee de trap af. Felixia volgde op een afstandje. Zonder dat ze het hoefde te vragen zette haar broer de hutkoffer al in de auto.
'Tot ziens zusje.' Zei hij.
'Ja, ik zie je over een jaar weer.' Zei ze.
Ze gaf hem een knuffel. haar moeder toeterde waarschuwend. felixia keek op haar horloge. Oeps al tien uur. Ze lachte nog naar haar broer en stapte de auto in. Door het raampje zwaaide ze naar hem. Tot volgend jaar. dacht ze.
Met een enorme snelheid reden ze over de weg naar het kings cross station. Daar zou de trein vertrekken naar perron 9 3/4. In de brief die ze had gekregen stond helemaal uitgelegd hoe ze er kwam. Want dat perron was voor gewone mensen zonder toverkracht niet toegankelijk. Toverkracht, Wat een mooi woord was dat. Niet iedereen kon zeggen dat ze konden TOVEREN. Het was speciaal. Voor haar tenminste wel, ze kende verder niemand die ook kon toveren. Gelukkig had ze Rowena niet hoeven uitleggen waar ze heen ging. Rowena zou namelijk zelf naar een andere school gaan. Die erg exclusief was, volgens haar. Het maakte Felixia niets uit. Dat had het haar alleen maar makkelijker gemaakt. In haar hoofd fanaseerde ze wat ze zou gaan doen zodra ze goed kon toveren. Iedereen die haar pestte zou ze in een varken veranderen en ..... Er waren zoveel mogelijkheden. Ze grijnsde bij het idee. Wat zou dat leuk worden. Haar enthousiasme voor haar nieuwe school groeide met de minuut.

Re: ............(nog geen titel)

Anonymous - 12.04.2005, 21:16

'Samantha! Samantha!' ze werd geeuwend wakker en keek recht in haar broertje zijn gezicht. Samantha schrok zich een bult en sprong bijna tot aan het plafond, maar werd dan kwaad. 'Wat heb ik gezegd over m'n kamer binnesluipen?' ze keek hem kwaad aan. Toen die stomme Bram haar dom aan bleef staren, dwaalde haar blik af. Helemaal tot aan zijn voeten, die in zijn stinkende gympen zaten, die vol hongen met modder. 'Gatver Bram!' schreeuwde Samantha. 'Ga met die schoenen van m'n bed af!' Bram liep lachend weg. Stom kind. dacht ze. Mij zomaar wakker maken om.... Ze bekeek slaperig de wekker en verstijfde. 'TIEN UUR!' Ze sprong haar bed uit en trok haastig haar kleren aan. 'Waar is m'n sok nou heen?!' Samantha grabbelde het lichtblauwe ding van haar bureau en stormde de trap af. Beneden rukte ze de deur van de woonkamer open en riep: 'MAMS! JE ZOU ME WAKKER MAKEN!' Haar moeder keek onverschillig naar haar horloge en schrok toen ook. Ze sleepte Samantha mee naar de auto en duwde haar er gehaast in. Haar vader stond met een appeltje in zijn hand bij de voordeur. Hij had haar koffer in zijn andere hand. Samantha ging de auto weer uit en gaf hem een zoen. 'Als je wat vergeten bent sturen we het wel op. Pas goed op jezelf en GEEN kattenkwaad uithalen!' zei hij, terwijl hij haar de appel gaf. Samantha knikte even en gooide de koffer mee op de achterbank. Samantha begon te zwaaien terwijl haar moeder de oprit afreed en richting station ging. Samantha stopte de appel in haar jaszak en keek wat naar buiten. Maar goed dat Bram me wakker maakte! Maar dat kon ook zonder geschreeuw..... en zonder modderschoenen! Ze gniffelde even, maar stopte dan meteen ermee. Zou ik op tijd in het station zijn?

Re: ............(nog geen titel)

Anonymous - 19.04.2005, 17:50

Eindelijk was het dan zo ver. De grote dag was aangebroken. Stefan sloeg zijn hutkoffer dicht en zeulde hem naar beneden. Daar liet hij hem staan om nog even een glas cola te drinken in de keuken. De bel ging en Stefan haastte zich naar de deur, de taxi stond klaar. De man keek een beetje vreemd naar de grote koffer, maar stelde geen vragen. Nog één keer keek Stefan naar het huis. Hij zou het missen. Het huis waar hij altijd had gewoond met zijn kleine kamertje en de vertrouwelijke sfeer die er hing. Nu ging hij naar een onbekende plek. Hij wist niet hoe hij het zich moest voorstellen. Als een soort kostschool ofzo. Hij hoopte dat hij een eigen kamer had, hij had gelezen dat op kostscholen je soms met meerdere op één kamer slaapt. Dat lijkt hem nou helemaal niets.
Hij zou zijn moeder ook missen. Ze was er vaak niet, maar als ze er wel was kon hij goed met haar opschieten. Hij kon haar alles vertellen, niet dat hij dat vaak deed, zoveel had hij namelijk niet te vertellen en als hij wat op zn hart had vertelde hij het niet aan haar. Maar als hij het had willen doen, had hij het makkelijk kunnen doen. Hoewel het misschien ook wel lekker kon zijn zonder zijn moeder. Zijn moeder was altijd heel bezorgd en soms kon hij daar niet tegen.
Ze waren ondertussen bij het station aangekomen, hij was lekker vroeg en hoefde zich dus niet te haasten. Desondanks liep hij wel snel naar binnen. Hij kon er maar beter zijn voordat iemand het gek vond dat een jongen van 12 met een grote koffer op het station zwierf. Hij had al snel het goede perron gevonden. Tussen perron 9 en 10 moest hij door een muur heen had hij gehoord gekregen. Stefan slikte, er zaten 4 muren tussen perron 9 en 10. Welke moest hij nou nemen? Het makkelijkste was als hij gewoon bij de eerste begon, hij zou vanzelf wel zien welke het was. Stefan ging bij de eerste muur staan en leunde ertegen aan. Er gebeurde niets. Hij leunde wat harder, er gebeurde niets. Hij begon tegen de muur te duwen totdat een voorbijganger spottend zei die muur krijg je niet weg hoor. Stefan werd een beetje rood en stelde vast dat deze muur het niet was en dat hij bij de volgende iets subtieler moest doen. Hij liep naar de volgende muur en leunde ertegenaan. Er gebeurde niets. Misschien moest hij wel harder duwen of duurde het een tijdje voordat hij op het goede perron was. Stefan ging weer goed staan en besloot wat hij nu moest doen. Opeens zag hij bij de volgende muur twee meisjes verdwijnen. Zomaar in het niets. Dat moest de goede muur zijn! Hij ging er naartoe en voorzichtig ging hij tegen de muur staan. Opeens bevond hij zich in een andere ruimte. Er liepen allemaal mensen en iedereen schreeuwde door elkaar. Voor zich zag Stefan een grote trein, dat moest de Zweinstein-Expres zijn. Er ging een kleine tinteling door hem heen, hij begon het toch wel een beetje spannend te vinden.
Naast hem verscheen plotseling een jongen, Stefan bedacht dat het niet handig was als hij hier bleef staan en begon dus te lopen. Hij zag een bordje met perron 9 Ÿ. Natuurlijk, perron 9 Ÿ, dat hij daar niet eerder aan gedacht had. Hij moest de derde van de vier muren nemen. Het had hem een hoop moeite kunnen besparen als hij dat eerder bedacht had. Nou ja, hij wist het nu voor de volgende keer. Op zijn horloge zag Stefan dat hij nog een kwartier had, hij besloot alvast in de trein te gaan zitten.
In de trein zocht hij een lege coupe op. Er waren nog niet veel mensen, maar alsnog liep Stefan helemaal naar achteren voordat hij een coupe binnen ging. Er stonden nog veel lege coupes en Stefan koos er eentje uit om er te gaan zitten. Hij borg zijn koffer op en vestigde zich op één van de banken.

Re: ............(nog geen titel)

Anonymous - 20.04.2005, 15:35

Samantha sprong uit de wagen toen hij stilstond vlakbij het station. 'Haast
je, haast je!' riep ze geïrriteerd. Samantha had ergens horen zeggen dat ze door één of andere muur moest om bij haar trein te komen. Ze trok haar moeder mee, die ondertussen haar koffer gepakt had, naar het station. Na even te lopen, kwamen ze aan bij het juiste perron. Perron 9. Iets verderop was perron 10. Door welke muur moest Samantha nu gaan? Ze bekeek de muren aandachtig, maar zag er niets speciaals aan dat haar vertelde dat ze door een speciale muur moest gaan. Ze wist zich geen raad en besloot om te potten. 'Iene, miene, mu-te. Tien pond gru-te.....' Samantha's vinger ging van de ene muur naar de andere. '...... is de baas.' Ze wees nu naar de derde muur, dus Samantha ging wat dichterbij staan. Als ze nu fout zat, zou ze hard tegen de muur aanknallen en zou ze misschien een bloedneus ofzo hebben. Ze duwde er tegen en zag hoe haar handin de muur verdween. Verschrikt trok Samantha haar hand terug en keek naar haar moeder. Dit was de juiste muur. Ze gaf haar moeder gauw een kus. Ze namen afscheid van elkaar, Samantha nam haar bagage over en ze stapte door de muur.....

Re: ............(nog geen titel)

Sam - 20.04.2005, 20:07

Op haar gemak liep Rowena het station op. Het was nog best rustig, dat had ze niet verwacht. Tussen de weinige mensen door liep ze richting het perron. Tussen perron 9 en 10 stond ze stil. 9 3/4 zat ertussen. 4 vier muren zag ze. 3/4 he, dan zou ze vast de 3e muur moeten hebben. Want dan had ze de derde van de vierde. Rustig liep ze naar de muur. voor de muur stond ze stil, ze aarzelde. Zouden ze een toilet hebben daar op het perron, of in de trein? Misschien moest ze nog even naar de Wc gaan eerst.
'Loop eens door, je staat in weg!' Zei een stem achter haar. Rowena draaide zich om en keek in het gezicht van een jongen. Hij had Zwart lang haar, het was iets vettig. Hij zag wat bleek maar zo te zien hoorde dat gewoon bij hem.
'Ook een goede morgen.' Zei Rowena.
De jongen keek haar verwonderd aan. Zo een antwoord had hij waarschijnlijk niet verwacht. Rowena aarzelde, wat moest ze nu doen. Was die jongen ook een tovenaar? of niet? Als hij een tovenaar was kan ze nu best door de muur lopen. Maar als hij dat niet was, dan zou hij raar opkijken als ze opeens verdween.
'Schiet nou op, er willen nog meer naar het perron' Zei je jongen.
Rowena glimlachte en liep door de muur heen. Aan de andere kant stond ze weer stil, wat mooi. Die trein, zoiets had ze zich niet voorgestelt. een mooie rode ouderwetse stoomtrein. Met verbazing keek ze toe.
'Hij is mooi he?' Zei de jongen die nu ook door de muur was gekomen.
'Zeker wel. Maar hoe heet je eigenlijk?' Rowena keek vragend in zijn richting.
'Ik ben Severus Sneep, en jij?' Vroeg hij.
'Ik ben Rowena Diana Morgan. Noem me maar Rowena!' Zei ze.
'Oké, zullen we in de trein gaan zitten?' vroeg hij.
Rowena knikte en samen met hem liep ze de trein in. Ze zochten een lege coupe uit en gingen daar zitten. Met veel moeite probeerde Rowena haar hutkoffer in het bagage rek te krijgen. Het lukte maar niet. Ze glimlachte moeizaam naar Severus. Hij grinnekte en stond op om haar een handje te helpen. Iets later lag de hutkoffer op zijn plek en zaten ze te wachten tot de trein zou vertrekken.

Re: ............(nog geen titel)

Anonymous - 21.04.2005, 06:39

Ik weet ik ben laat, maar moest een tijdje van de pc :oops: maar ik ben er weer nu, ojaa, mijn persoon staat vermeld in de post waarin ik me aanmelde, ok? Als ik te laat ben verwijder dan maar dit bericht hoor, maakt niet uit, maar ik post nu ook even een stuk.
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

Tarilana loopt het station in, ze is als de dood voor al die mensen die haar aanstaren.
Zo raar zag ze er toch niet uit, in uitzondering van haar haar maar dat zat diep onder haar kap vandaan.
Ze keek van links naar rechts, het liep aardig vol. De meeste Dreuzels zouden nu naar hen werk moeten gaan. Hijgend duwde ze haar kar een baan door de mensen.
Hier en daar zag ze duidelijk dat er meer waren van haar soort.
Soms zwaaide iemand naar haar en ze zwaaide vrolijk terug. Zo ging het nog een tijdje tot ze aan kwam aan perron 9. Twijfelend keek ze rond, en zag een meisje met roodbruin haar verdwijnen door een muur. Lachend liep ze ook die richting uit. Ze keek op de klok, zag dat ze nog ruim de tijd had.
Langzaam dwaalde haar hand in haar binnenzak van haar gewaad. Ze ritselde even en haalde er een envelop uit. Ze las voor de zoveelste keer wat er op de brief geschreven stond. Enkel openen als je voor de eerste keer door de muur gaat. Nooit wist ze wat er daarmee bedoeld werd, nu dus wel. Ze hield hem in haar hand en gaf een ferme ruk aan haar kar. Met dichtgeklemde ogen liep ze door de muur.
Langzaam opende ze haar ogen weer. Wow. Was het enige wat ze uit kon brengen.
Een schitterende stoomtrein stond te wachten tot het de opdracht kreeg te vertrekken. Grote rookpluimen kwamen op uit de schouw.
Links van haar stond een groepje, duidelijk al ouders leerlingen te praten, ze merkten haar niet op dus liep ze verder. Ze kneep even in de envelop en grijnsde.
Ze liet haar kar staan, nam haar kooi met haar uil onder haar arm en sprong de trein op, bijna overal zat er al aardig veel volk.
Ze bleef staan bij een bijna lege coupé. Ze zag een jongen zitten en schoof de deur open. Hallo? Zou ik hier mogen komen zitten? Bijna alle andere zitten vol? Vriendelijk keek ze de jongen aan, die knikte en ze ging zitten. Aangenaam Stefan, ik ben Tarilana! Ze zag de jongen verbaast kijken en wees op zijn hutkoffer, waar duidelijk zijn naam op stond. Ojee, dat doet me eraan denken. Ze sprong recht en liep de coupé uit, even later keerde ze terug, geladen met haar hutkoffer, een rugzak en een paar kleine koffertjes. Met een handige zwaai vlogen ze in het rek boven hen hoofd. Zo, das ook weer goed.

Re: ............(nog geen titel)

Anonymous - 21.04.2005, 17:12

Samantha zag een mooie trein, een echte ouderwetse stoomtrein. Volgens de brief moest ze die nemen. Samantha wou echter blijven staan, om de schoonheid van die trein te bewonderen, tot ze eraan dacht dat het misschien wel bijna vertrektijd zou zijn. Samantha droeg immers nooit een horloge. Ze duwde haar karretje verder en zette het wat verderop aan de kant. Samantha nam gauw haar hutkoffer en sleepte hem mee naar de trein. Met moeite kreeg ze hem erop. Samantha ging verschillende coupés voorbij, waarin andere leerlingen zaten te praten. In de meetste was er genoeg plaats, maar Samantha wou de anderen niet storen omdat ze haar niet kenden, en zij kende hen niet. Ze was bij de laatste coupé aangekomen, waar maar één meisje in zat. Een meisje met lang, rood haar, dat verveeld een boek aan het lezen was. Samantha schoof de deur open en ging zitten. Het roodharige meisje keek op en kon blijkbaar haar ogen niet geloven. 'Sammie?' vroeg ze. Samantha keek naar de felgroene ogen die net over het boek keken. 'Lily!' De twee vriendinnen vlogen elkaar in de armen. 'Lily! Ik vroeg me al af waar je zat!' riep Samantha uit. 'Alsof ik niet ongerust was!' antwoordde Lily. Samantha legde haar koffer bovenop het bagagerek en ging nog steeds babbelend zitten.

Re: ............(nog geen titel)

Anonymous - 21.04.2005, 20:07

Ach Kiara, we zullen het maar accepteren, maar je moet nog wel even kiezen tussen Zwadderich of Griffoendor. Het maakt verder niets uit welke je kiest.

Met een goed gevoel stapte Felixia uit. Ze haalde een wagentje en legde haar hutkoffer erop. Nu kwam het moeilijkste moment, ze moest afscheid nemen van haar moeder. Ze slikte en liep naar haar toe. Felixia zag de tranen in haar moeders ogen. Zelf wilde ze ook wel huilen, maar ze hield zich in. Dan zou haar moeder helemaal knappen. Ze gaf haar moeder een snelle zoen en draaide zich om. Zonder nog om te kijken pakte het karretje en liep richting het perron. Nu gleden er toch een paar tranen over haar wang. Ze had het altijd goed kunnen vinden met haar moeder. En ze wist zeker dat haar moeder nu ook huilde, ze voelde het gewoon.
Met een vervelend gevoel in haar maag liep ze het perron binnen. Eens denken, waar moest ze ookal weer heen. Ze haalde de brief uit haar tas en las hem door. Perron 9 3/4 moest ze hebben. Waar zou dat zijn. eerst maar eens zoeken naar perron 9. Al snel stond ze op Perron 9, aan de andere kant zag ze perron 10. Waar moest ze nou heen. Felixia raakte lichtelijk in paniek. De trein zou over 10 minuten vertrekken. Radeloos keek ze om zich heen. In paniek schoot ze de eerst persoon aan die ze tegen kwam.
'weet u waar perron 9 3/4 is?' vroeg Felixia.
De man lachte en schudde zijn hoofd. Zonder een woord te zeggen liep hij door. Hij mompelde wat over gestoord. Felixia keek hem verbluft na, ze besefte iets later wat stom ze was geweest. Natuurlijk zag je perron 9 3/4 niet zomaar. Want Zweinstein was ook niet bekend bij de mensen die niet konden toveren. Ze begon rond te kijken. Ze las de brief nog eens. Ze sloeg haar hand tegen haar hoofd, wat was ze stom geweest, hier stond het. Ze moest door de muur. Met een goed gevoel stapte ze verder. Maar toen kwam een schok. er waren 4 muren, Wat nu. Nog 5 minuten zag ze op de klok. Paniekerig begon ze te denken. Ze begon tegen de eerste muur te slaan. Toen ze er zeker van was dat hij haar niet doorliet, rende ze naar de tweede. Ook deze gaf geen centimeter mee. Paniekerig rende ze naar de derde muur. vanuit haar ooghoek keek ze op de klok. Nog 3 minuten. Ze lette niet op en zag de 3e muur vlak voor zich. Ze probeerde te remmen, maar het lukte niet. Ze dacht dat ze ieder moment tegen de muur kon slaan. Maar toen ze haar ogen opende zag ze dat ze op het perron stond. Voor zich zag ze een rokende stoomtrein. Snel rende ze naar de deur. Nog 1 minuut. Ze gooide haar tas naar binnen en de hutkoffer erachteraan. Het karretje gaf ze een zet zodat het wegreed. Er klonk een luide fluit en de trein begon te bewegen. Snel stapte Felixia in en sloot de deur. Ze pakte haar hutkoffer en tas en begon de Coupe 's af te gaan. Vol, Vol, Vol, was er dan nergens meer plek.
'He, zoek je nog een plek. Wij hebben nog wel plaats.'
Felixia keek om, er stond een jongen met een vriendelijk gezicht. Ze glimlachte dankbaar en liep de coupe in. Haar hutkoffer en tas gooide ze in hetb rek. En ginge zitten. Er zaten nog meer jongens. Vier, Felixia voelde zich eventjes ongemakkelijk, maar zette zich erover heen.
'hai, ik ben Felixia. Ik ga voor het eerst naar Zweinstein.' Zei Ze.
"Wij gaan ook voor het eerst. Ik ben Sirius en dat Zijn James, remus en Peter.'
Felixia Glimlachte.

Re: ............(nog geen titel)

Anonymous - 21.04.2005, 20:49

ok, heb het gelijk even veranderd
+++++++++++++++++++++++++++++

Ze voelde de trein met een schok vertrekken. De brief in haar hand jeukte en ze trok hem open. Stil las ze hem, een traan rolde over haar wang en snikkend stak ze de brief gefrommeld terug in haar zak, met haar mouw veegde ze haar ogen droog en lachte vriendelijk naar Stefan.
Met een snelle beweging stond ze op. Wat ga je doen? vroeg de jongen. Even mijn benen strekken, eens kijken of ik geen bekenden tegen kom. Ze gaf een aardige knipoog en schoof de deur open, waar ze een jongen met lang vettig haar, twee dikkere en een lange magere met lang wit haar tegen het lijf kwam.
Zuchten bleef ze een eindje voor hen staan, ze zagen haar ook en kwamen haar richting uit. Zozozo, als dat Tari niet is de jongen met het lange witte haar kwam met een snelle pas naar haar toe.
Wat moet je Lucy. Zei ze dreigend en ging met elke stap hij dichter kwam langzaam naar achter. Wanhopig keek ze links en rechts maar zo kon niet weglopen en bleef abrupt staan.
Van achter Malfidus schouder zag ze Sneep en de anderen dichter komen.
Terug keek ze vanuit haar ooghoek en zag een coupé met vijf mensen in. Daar graak ik nog wel bij, dacht ze .
Ze gaf een ruk aan de deur en liep binnen. Vier jongens en een meisje keken haar vragend aan, met haar handen steunend op haar knieën hijgde ze, langzaam keek ze weer op en streek haar haar van voor haar gezicht.
Meteen fleurde ze op. Zwarts, Potter. Met brede armen liep ze naar hen toe en omarmde hen. Dan keek ze naar Lupos. En lepe Lupos nog steeds geen haar verandert. Grijnzend gaf ze hem een kus op de wang, peter daarintegen schudde ze de hand. Net wou ze haar mond terug opendoen of de coupé werd opengeschoven, de vier bullebakken kwamen binnen, en het werd vrij krap in de coupé.

Re: ............(nog geen titel)

Anonymous - 22.04.2005, 17:26

Samantha en Lily keken elkaar aan. Ze stonden al een tijdje de gang in te kijken. Ze hadden allebei net gezien dat een meisje van ongeveer hun leeftijd licht bedreigd werd, en halfwanhopig een coupé binnen was gegaan. Momenteel waren haar vier achtervolgers zich door de deur aan het wurmen. Uiteindelijk konden ze binnen en schoof de deur achter hen dicht. De twee meisjes stonden daarmaar een beetje te staan. Wat moeten we doen?vroeg Samantha zich af. Blijkbaar dacht Lily hetzelfde. Ze moesten iemand een lesje leren. Maar ze zaten wel met een probleem: Wie moesten ze een lesje leren?Waren die jongens dat ene meisje aan het bedreigen om leuk tezijn of had dat meisje echt iets fouts gedaan? Samantha en Lily knikten. 'Het meisje helpen?' vroeg Lily. 'Het meisje helpen.' antwoordde Samantha. Ze zette al een ferme pas in de richting van die coupé, toen Samantha voelde dat ze niet verder kon. Lily's hand lag op haar schouder. 'Hoe wil je hen te pakken krijgen?'vroeg ze. 'Wij zijn met twee, en zij zijn met vier.' Samantha dacht even na. Lily had gelijk. Maar misschien wist ze wel iets. 'Weet je waar die mensen vandaan kwamen?' vroeg ze. 'Ja hoor,' antwoordde Lily, 'ze komen van die coupé.' Lily wees naar een coupé die niet ver van hen verwijderd was. 'Maar wat wil je gaan doen? We kunnen niet tegen hen op! We hebben hulp nodig!'

Re: ............(nog geen titel)

Anonymous - 22.04.2005, 19:02

Stefan keek het meisje na. Ze was opeens binnen komen vallen, was daarna weer weg gegaan. Was weer terug gekomen met haar koffer, om daarna haar benen te gaan strekken. Stefan wist niets van meisjes, maar dit vond hij wel heel raar. Nou ja, ze zou zo meteen wel weer terug komen. Of niet. Hij verdiepte zich weer in zijn tijdschrift, totdat de deur weer open ging. Twee meiden van ongeveer zijn leeftijd stapte de coupe binnen. Stefan keek op van zijn tijdschrift en staarde hun verbaasd aan. Een meisje met lange zwarte haren stapte op hem af. Hoi ik ben Samantha. We hebben geen tijd om goed kennis te maken, want we hebben je hulp nodig. Ja viel het andere meisje haar in de rede, Een paar coupes hiernaast zit een meisje die bedreigd wordt Stefan keek ze verbouwereerd aan. Bedreigd? herhaalde hij. Wie? Het eerste meisje aarzelde Dat weten we niet precies, we zagen dat ze ingesloten werd door een paar jongens, dat ze wanhopig een coupe in ging De jongens volgde haar ook de coupe in vervolgde het andere meisje En nu zijn ze met zn alle in de coupe. We denken dat het meisje daar niet veilig is vulde het meisje met de zwarte haren aan.
Dus? Stefan keek de meiden aan alsof het geesten waren. Dus, we hebben je hulp nodig om het meisje te redden legde het andere meisje weer uit. Stefan liet het even tot zich door dringen. Wat moet ik dan doen? vroeg hij voorzichtig. De meiden keken elkaar aan en haalde hun schouders op. Het meisje redden? Opperde het zwarte haren meisje. Stefan ging verzitten En hoe hadden jullie dat in gedachten? Het bleef even stil. Ja, daar hebben we jou dus voor nodig concludeerde hetzelfde meisje. En denk je niet dat als die mensen dat meisje iets wilden aandoen, ze dat nu allang gedaan hadden? vroeg Stefan, terwijl hij de meiden verwachtingsvol aankeek. De meiden keken elkaar aan. Kom op dan! Het meisje met de zwarte haren trok hem half overeind, terwijl de andere alvast de deur open deed. Stefan legde zijn tijdschrift neer, hij wist niet dat Zweinstein zo druk en anders was.

Re: ............(nog geen titel)

Anonymous - 22.04.2005, 19:17

Luid lachend stond ze voor de jongens. Nu heb je wel minder praat hé. Samen met Zwarts en potter duwden ze de jongens naar buiten, met hen gewaad over hen hoofd en het broek naar beneden getrokken, samen gebonden handen op hen rug en nog een felgekleurde prop in hen mond. Goedkeurend keek ze hen aan en schuifelde de coupé weer binnen, waar ze de rest van de groep lachend vond. Zo, die krijgen we de eerste paar dagen niet meer te zien denk ik..
Ze ging weer zitten en staarde voor zich uit, net toen ze weer wat wou zeggen ging de deur opnieuw open. Verbaast keek ze hoe een jongen twee meisjes voorging naar binnen. Het word wel erg krap zo hier, Stefan miste je me al? Grijnzend keek ze hem aan maar knipoogde vriendelijk.
Dan gingen haar ogen op de meisjes rusten. En wie zijn jullie? De meisjes keken elkaar verbijsterd aan en legden uit waarom ze hier waren. Aandachtig luisterde ze mee. Wel, blij dat iemand mij redden wou. Lachend keek ze hen aan, en schoof op zodat ze konden zitten. Er is nog net genoeg plaats
Ze sloeg op de zetel als teken dat ze niet bang hoefden te zijn.

Re: ............(nog geen titel)

Anonymous - 22.04.2005, 20:40

Stefan dacht aan zijn tijdschrift die in de andere coupe lag. Hij bedacht dat hij daar wel niet meer aan toe zou komen. Een beetje verlegen schuifelde hij naar voren. Maar de meiden waren hem voor. Ze gingen voor de kinderen staan en stelde zich voor. Ik ben Samantha zei het meisje met de zwarte haren. En ik ben Lily stelde het andere meisje zich voor. Weet ik ook weer, dacht Stefan. Hij bekeek de groep. Hij zag nu pas hoe opvallend de haren van het geredde meisje waren. Ze waren heel lang, maar het bijzonderste was dat ze spierwit waren. Zo wit had hij ze nog nooit gezien en helemaal niet bij een jong meisje. Het andere meisje wat er zat had zwarte haren. Er zaten felgroene plukjes doorheen die mooi bij haar ogen pasten. Ze zag er heel sexy uit met een rokje, strak topje en zwarte laarzen. De jongens waren heel verschillend, maar leken allemaal wel vriendelijk. Stefan besloot dat het geen kwaad kon om hier te blijven en ging naast de andere twee meiden zitten. Het gesprek werd weer opgepakt en al snel zat iedereen gezellig met elkaar te praten. De gespreksonderwerpen varieerden van de vakantie tot de toverschool. Stefan kwam erachter dat mensen zonder toverkracht Dreuzels genoemd werden, wat hij zelf maar een belachelijke naam vond. Samantha kwam ook van dreuzelouders kwam hij te weten, ze vroeg honderduit over Zweinstein. De anderen waren er net zoals zij nog nooit geweest, maar die wisten er al veel meer over. Stefan kon zich een beetje een beeld vormen van de school, maar werd er ook niet zo heel wijs van.

Stefan praatte niet, maar hij luisterde veel. Hij kwam een beetje achter de persoonlijkheden van de mensen uit de coupe. Ook kwam hij ondertussen de namen te weten. Het meisje met de witte haren, Tarilana, praatte heel veel. Zo te zien kende ze de jongens al, want ze ging ermee om als gewone vrienden. Ze maakten de hele tijd grapjes of zat de jongens te plagen. Het meisje met de groene plukjes in haar haar heette Felixa. Zij was heel vrolijk en ondanks dat ze de anderen niet kende, praatte ze heel gemakkelijk. Over elk onderwerp had ze wel een mening of een verhaal. Samantha, het meisje dat hem van zijn plaats had gesleurd, had wat minder te vertellen. Ze had niet zon uitgesproken mening en bekeek de onderwerpen meestal van meerdere kanten. Haar vriendin Lily babbelde aan één stuk door. Ze was soms wel snel op haar teentjes getrapt en maakte wat kattige opmerkingen naar de jongens. Ze praatte meer met Felixa en Tarilana. De jongens verschilden alle vier wel van elkaar. Een jongen met zwart kort haar dat niet op zijn plaats bleef zitten heette James. Samen met Sirius was hij het meest met meiden bezig en ze hadden allebei veel praatjes. Remus was een rustige jongen die alles een beetje overzag en hier en daar wat bepraatte. De enige die Stefan niet begreep was Peter, hij was klein en schichtig en probeerde heel stoer te doen. Wat hem niet lukte waardoor hij door James of Sirius weer op zijn plaats gezet werd.

Met zijn allen bij elkaar was het een grappig clubje. Terwijl de trein verder reed, gebruikte Stefan zijn tijd om al de mensen te observeren en alles in zich op te nemen.

Re: ............(nog geen titel)

Anonymous - 23.04.2005, 15:36

Ik wil even de mensen hier vragen om een beetje op te letten dat er niet teveel stukken van dezelfde personen achter elkaar worden gepost. Want anders woord het voor andere mensen heel moeilijk om er nog wat tussen te komen.
Dat geld dus ook voor mij, er is nu zoveel gebeurd dat ik dat in mijn stukje heel veel moet verwerken.
---------------------------------------------
Alles tolde nog een beetje door Felixia 's hoofd. Er was net zoveel gebeurd. Maar toch praate ze vrolijk mee. Het was erg gezellig hier binnen, ondertussen was het best krap geworden zo met zijn allen, maar zo erg was dat niet. Ze kon het heel goed vinden met hen allemaal. Felixia was blij toen ze Samantha zag. ooit had ze maar gedacht dat ze naar Zweinstein zou komen. Toch probeerde ze niet heel erg te laten merken dat ze Samantha al kende. Gelukkig viel het haar allemaal wel mee.
Jammer dat Rowena niet op Zweinstein zat, dan zou het pas een gezellig boel worden. Maar ja, Rowena had al gezegd dat ze naar een andere school ging. Dus hier zou ze in ieder geval niet zijn.
Met een goe gevoel babbelde ze verder met iedereen. Toch was het wel raar dat er zoveel verschillende mensen waren. Stefan was erg stil, Felixia vond dat best jammer. Hij leek haar erg aardig. Dus begon ze een praatje met hem aan te knopen. Eerst reageerde hij niet veel. Aan zijn houding te zien was hij het niet gewend om met meisje om te gaan. Toch bleef Felixia doorzetten. UIteindelijk praate hij wel wat meer mee. Felixia was daar blij mee, dan viel hij tenminste niet buiten de groep. Maar hij was toch wel een beetje vreemd, hij had hele andere interreses. en omdat hij toch niet meer zo erg praate liep Felixia weer naar Samantha en Tarilana. Hun zeiden tenminste nog wat meer.

Re: ............(nog geen titel)

Sam - 23.04.2005, 16:03

Wat Hermelien zegt ben ik het mee eens, wel zorgen dat anderen er ook nog wat tussen kunnen voegen.
----------------------------------------------------------------------------------------------

Rowena staarde voor zich uit, ze vroeg zich af waar Severus was gebleven. Hij zei net dat hij even weg moest, maar dat even duurde nu al een kwartier. Zuchtend stond ze op en liep ze een paar wagons door. Ze schrok, aan het einde van de gang. Dat was ..... Vier jongens, maar veel was er niet van hen over. Ze liep naar hen toe en gooide de mantels weer op hun plek. Ze schrok nog een keer toen ze zag dat Severus er ook bij was. Ze maakte de handen los. Zelf trokken de jongens hun broeken weer omhoog en de proppen haalden ze uit hun mond. Severus wilde haar bedanken, maar de een andere jongen was hem voor.
'Bedankt he, maar nu kun je weer oprotten meiske.' Zei hij.
Veronsteld keek Rowena hem aan, hoe durfde hij. De jongen liep langs haar, twee dikkere jongens volgden. Severus bleef staan.
'Er kan zeker verder geen bedankje af dus. Dan zoek je het de volgende keer zelf maar uit. Dan haar ik alleen Severus los.' Schreeuwde Rowena hem achterna. De jongen keek om, recht in haar ogen. Hij was verbaasd. Ze zag hem ook naar Severus kijken die nog steeds naast haar stond.
'Wat heeft dit te betekenen?" vroeg De jongen.
'Eh, Lucius, dit is Rowena. Ze gaat ook voor het eerst naar Zweinstein. En ik heb haar al ontmoet. Dus Vandaar, oké?' Zei Severus.
Lucius knikte.
'Oké, dit zijn korzel en kwast. Hadden jullie al een coupé?' vroeg hij.
Severus knikte. En gebaarde te volgen. Met zijn vijven liepen ze weer terug naar de coupé. Rowena plofte opgelucht neer op een bank.
'Wat was dat voor iets?' vroeg ze.
'Potter, Zwarts en Tari moesten ons weer zo nodig voor schut zetten. Ik haat die kinderen. Het sloeg nergens op, wij hadden helemaal niet gedaan.' Zei Severus.
'Ogelovelijk, ik ga er wel heen om hen eens te zeggen dat dit niet normaal is.' Zei Rowena boos.
'Maar dan doen ze het zelfde bij jou. Maar als je wilt, dan laat ik je wel even zien waar ze zijn.' Zei Severus.
Rowena liep achter Severus de coupé uit. Een paar wagons verderop wees hij eentje aan. Rowena knikte naar hem en liep naar de coupé. Ze opende de deur. Iedereen keek naar haar.
Rowena verbleekte, dat was niet waar. Ze had haar mond open gedaan om wat te zeggen. Maar er kwam niets. Daar.. In die coupé. Dat waren felixia, Samantha en...... Stefan!

Re: ............(nog geen titel)

Anonymous - 23.04.2005, 21:56

Samantha probeerde haar been te strekken. Ze zat al zo lang tussen deze fijne mensen dat ze bijna vergat om te bewegen. Als ze niet genoeg bewoog, begon haar been soms te 'slapen', zoals iedereen wel eens voorheeft. Samantha stak haar been voorzichtig vooruit en voelde inderdaad een licht, tintelend gevoel in haar been. Het was niet echt onaangenaam, maar toch best vervelend. Ze strekte het nog harder en kwam perongeluk tegen het been van Remus, de jongen die voor haar zat. 'Sorry.' zei ze gauw. 'Ach, dat geeft niets joh.' hij bekeek haar vriendelijk. Samantha vond hem best aardig. Hij was heel wat anders dan zijn beste vrienden, o.a. James en Sirius. Ze had die vier jongens heus wel zien lopen op het gangpad. Samantha begon zacht te gniffelen bij het idee. 'Wat?' vroeg Remus. 'O, niets hoor.' Samantha keek weer weg. Het zal nogal belachelijk geweest zijn, al die vrolijke vrienden bij elkaar en een meisje die begon te lachen omdat er daarnet vier vreemde jongens door de gang liepen. Maar toch was het best grappig. Toen Samantha door de glazen coupédeur keek, zag ze een meisje naar hen toekomen. Ze zag er een klein beetje gekwetst uit, maar haar gezicht werd nogal anders toen ze hun coupédeur opendeed en verbaasd naar Stefan keek.

Re: ............(nog geen titel)

Anonymous - 26.04.2005, 17:07

dat laatste stukje snap ik niet helemaal. Zit Rowena nou in de gang of in de coupe? Volgens Siria kijkt iedereen haar aan en volgens Daphne staat ze op de gang. Wat is het nou? Als ik dat niet weet, kan ik ook niet schrijven.

Re: ............(nog geen titel)

Anonymous - 26.04.2005, 17:27

Klein probleempje dus onstaan. Wie past het aan?
Want dat ga ik niet doen, dan krijg ik boze mensen op m'n dak.

Re: ............(nog geen titel)

Anonymous - 26.04.2005, 18:23

Ow, sorry! Ik doe het wel even.... oke, het is aangepast!

Re: ............(nog geen titel)

Anonymous - 29.04.2005, 21:14

Felixia volgde de Ogen van Samantha die naar de deur bleven staren. Ze keek, knipperde met haar ogen, maar het beeld veranderde niet. Daar in de deuropening stond Rowena. Dat was gewoonweg onmogelijk. Dat kon niet. Ze kon hier niet zijn, niet in de Zweinstein express. Het moest een ander meisje zijn, iemand die op haar leuk.
Felixia raakte een beetje in paniek, wat moest ze nu doen. Moest ze war zeggen, vragen. Ze keek nog steeds naar Rowena. Tot haar verbazing zag Felixia dat ze naar Stefan keek. Maar waarom? Zij had stefan pas net ontmoet. Dus Rowena kon hem onmogelijk kennen. Of misschien wel, misschien had ze hem al eerder op de trein gezien.
Er hing een onheilspellende stilte in de coupe. De rest had ondertussen ook doorgehad dat er iemand in de deuropening stond. Iedereen zweeg. Rowena zei nog steeds niet en bleef naar stefan staren. Felixia opende haar mond om wat te zeggen. Maar haalde alleen maar diep adem en deed haar mond weer dicht. Ze durfde niets te zeggen. Ze keek rond, de rest keek ook allemaal naar het meisje in de deuropening, Rowena dus.
Felixia 's gedachten tolden door haar hoofd. Ze was samen met haar twee vriendinnen op Zweinstein terecht gekomen. Wie had dat ooit kunnen denken. Het voelde vreemd, maar toch ook goed. Maar hoe zat dat tussen stefan en Rowena. En waarom verscheen ze zo plotseling, alsof ze wist dat hun hier waren.

Re: ............(nog geen titel)

Sam - 30.04.2005, 10:53

Rowena stond daar als een blok, verstijft bleef ze naar stefan staren. Hem had ze hier niet verwacht. Net als Felixia en Samantha. Die andere kinderen kende ze niet. Maar het was eigenlijk hoogst irritant dat iedereen zo naar haar keek. Haar blik gleed weer langs Felixia en Samantha, maar viel toch weer terug op stefan. Ze wist niet wat het was, maar hij had een aantrekkingskracht. Haar blik bleef steeds naar hem toeglijden. Misschien omdat hij haar een keer, toen de ene keer. Toen had hij haar een beetje getroost. En misschien was dat dus de reden dat ze nu zo naar hem keek.
Haar gezicht schoot opeens weer naar de boosheid die ze had voor ze hen had gezien. Het was van de gekken dat ze nu zo stom bleef staan. hun hadden net heel stom gedaan dus. Ze zag de anderen kijken, ze zag felixia ineen krimpen door het boze gezicht dat ze opezette. Maar Rowena voelde niet meer de vriendschap die ze net hag gevoeld. Nu moest ze het gewoon zeggen. want wat hun net hadden gedaan was gewoon niet acceptabel.
'Zijn jullie helemaal gek geworden? Je gaat toch niet zomaar een paar jongen svastbinden en voor gek zetten. Dat doe je toch niet. Jullie zijn allemaal gek geworden. Het is toch niet normaal. of doen jullei dat altijd. Jullie zijn zeker gewoon een stelletje kleuters dat het leuk vind andere mensen te treiteren. of heb ik dat mis?'
Boos keek Rowena rond de andere kinderen keken haar zwijgend aan. Rowena wachte, het antwoord zou zo komen. Ze voelde het.

Re: ............(nog geen titel)

Anonymous - 01.05.2005, 21:40

Tarilana voelde haar wangen gloeien, geen goed teken. "Als je eens wist wat ZEI deden, zou je het misschien wel kunnen begrijpen, trouwens ik ga niemand een vlieg kwaad doen als zei mij maar met rust laten."

Kwaad keek ze Rowena aan, hoe durfde ze haar zo verwijten zonder te weten hoe het precies ging. Zwaar beledigt staarte ze het meisje aan, die zo te zien weinig uit kon brengen. Terug gleden haar ogen naar Stefan, Tari snapte er niks van. "Wat kom je hier zoeken, ik neem aan dat je gedaan hebt wat je wou? Ons verwijten....?"

Drijgend wierp ze nog een blik naar haar en keek terug voor zich.

Re: ............(nog geen titel)

Anonymous - 02.05.2005, 18:19

Stefan keek met open mond naar Rowena. Zij was wel de laatste die hij verwacht had hier te zien. Ze had hem een hele tijd aangekeken en hij haar. Maar hij had niets zinnigs kunnen bedenken, allerlei zinnen schoten door zijn hoofd, maar ze leken allemaal onnodig. En toen begon ze oppeens te schreeuwen, ze verweet de mensen hier dat ze die jongens hadden teruggepakt. Stefan wilde het uitleggen, maar hij bedacht dat hij er zelf nauwelijks iets vanaf wist. Hij wist alleen hetgeen dat Samantha en Lily hem hadden verteld, wat wist Rowena? Wist ze ook maar één kant van het verhaal? Ze was er naar zijn weten niet bij geweest, hoe wist ze het?
Ondertussen was Rowena bedaard en ze leek een beetje uit het veld geslagen. Het was stil en iedereen keek naar Rowena wat haar reactie was.
Stefan zelf verbrak de stilte, 'Volgens mij zijn er veel mensen hier die maar de helft van het verhaal kennen, of nog niet eens.' Hij keek daarbij naar Tarilana, die zijn uitspraak overwoog en daarna naar Rowena. Zo te zien was ze verrast dat hij praatte. Even hing er een beklemmende stilte waarin niemand echt wist wat hij moest doen...

Re: ............(nog geen titel)

Sam - 02.05.2005, 20:18

Even bleef Rowena uit het veld geslagen staan. Wat kon ze nu nog zeggen, zo te horen had Severus zelf ook wat gedaan. Ze luisterde niet naar de woorden van Stefan. Op dit moment dacht ze nergens meer aan. Ze vroeg zich af wat er nou was gebeurd. Maar ze kon niets bedenken.
'Het zal wel' Zei ze uiteindelijk.
Ze keek nog een keer boos en liep de coupe weer uit.

Re: ............(nog geen titel)

Anonymous - 03.05.2005, 20:22

Tari keek haar na, duidelijk ervan bewust dat ze weer eens te scherp met haar woorden was geweest. Zo overwoog het meisje nog na te gaan, maar werd er van bewust dat ze dat niet hoefde te doen, ze moest zich niet tegenover haar verantwoorden, zei is immers in de coupé haar komen uitkafferen.
Langzaam keek ze iedereen één voor één aan. Duidelijk snapte de rest er ook helemaal niets van. Akelig stil werd het er wel. Tarilana kreeg er de kriebels van en keek naar Felixia, waar ze het nog goed mee vonden kon. Tot haar verbazing glimlachte ze. "Wat zit je zo te grijnzen? Deed ik iets verkeerds?" Ze keek haar vragend aan, hopend dat zei haar kon helpen.

Re: ............(nog geen titel)

Anonymous - 03.05.2005, 20:43

Felixia keek glimlachte, het was fantastisch, maar het was toch een beetje onmogelijk. Het feit dat Tarilana wat vroeg drong maar langzaam tot haar door.
'Ow, wat? Wat vroeg je?'' Vroeg Felixia verward.
'Ik vroeg waarom jij zo te grijnzen? en of ik iets verkeerd deed.' Herhaalde Tarilana.
'Ow, nee jij deed niets fout, misschien was je wat grof. Maar ik bedoel. ik gign naar Zweinstein met het idee al mijn vriendinnen achter te moeten laten. En nu kom ik hier, eerst kom ik Samantha tegen en nu Rowena. Dat is gewoon fantastisch. Ik hoef ze helemaal niet te missen, want we zijn hier allemaal bij elkaar op Zweinstein.' Antwoord Felixia dromerig.
'Ja, oké' Antwoord Tarilana.
Het was helemaal niet tot Felixia doorgedrongen dat Rowena tegen hun had staan schreeuwen, evenmin waren de woorden tot haar doorgedrongen. Ze staarde blij voor zich uit. Dit jaar zou zeker geweldig woorden.
Het viel haar plots op dat er een ongemakkelijke stilte hing in de coupé. verbaasd keek ze naar de anderen in de coupe, ze had namelijk geen idee wat er aan de hand was. Een voor een keek ze iedereen aan. Maar geen van alle antwoordde. Niemand zei wat. Felixia bleef vragend om zich heen kijken. Wat was er nou ze wilde het weten.
'nou zeg op, wat is hier aan de hand? Waarom is iedereen zo stil?' vroeg Felixia uiteindelijk.

Nog even erbij zetten: Ik heb ons hele verhaal in word gezet. dat leverde tot nu toe 18 en een halve pagina op en telt het verhaal nu 32 hoofdstukken. (ieder gepost deel van iemand is een hoofdstuk, zitten dus hele korte bij) Maar dat wilde ik dus even zeggen nog. We zijn al aardig ver op weg voor een heel boek. (Word, times new romen, punt 12)

Re: ............(nog geen titel)

Anonymous - 04.05.2005, 14:47

'Aan de hand? Waarom zou er iets aan de hand zijn? We weten gewoon niet goed wat te zeggen.....' zei Samantha. Zij wist in ieder geval niet wat ze moest zeggen. Of dat voor iedereen telde, wist ze niet zeker, ze was momenteel van niets zeker. Haar hersens werkten traag, als een computer met een langzaam werkend virus, of een liedje dat gedownload moest worden dat erg lang duurde. Misschien telde het toch wel voor iedereen, want haar coupégenoten zaten opgepropt een beetje rond te kijken, te prutsen met hun vingers of staarden in de verte. De meetsten deden toch zoiets. Maar toch was Samantha er zeker van dat ze allemaal een beetje traag waren vandaag. Misschien was dat wel grof, maar toch..... Ondertussen waren er enkele minuten voorbijgegaan, en buiten begon het steeds maar donkerder en donkerder te worden. Samantha schraapte haar keel en verbrak de stilte. 'Ik denk dat we ons moeten gaan omkleden. Ik zie jullie straks wel.' Bij die woorden stond ze op en deed teken dat Lily mee moest komen. 'Xie jullie!' zei Lily. Ook zij stond op en samen gingen ze terug naar hun coupé.

Re: ............(nog geen titel)

Anonymous - 08.05.2005, 19:47

Zwijgend keek Tari beide meiden na. Eigenlijk was ze blij dat ze iets te doen had nu, want de stilte werd echt wel eng. Dus stond ook zei op, graaide haar schooluniform uit haar koffer en liep naar buiten. Niet wachtend op iemand anders. Zwijgend en nog steeds denkend om wat er zich afspeelde liep ze naar achter in de trein. Daar vond ze een leeg kleedhokje, en hoorde Sam en Lily fluisteren tegen elkaar. Duidelijk waren ze over het accident van zonet bezig, maar Tari schonk er geen aandacht aan. Ze wist best dat ze er niet wijzer zou van worden om luistervink te spelen. Ze liep het kleedhokje binnen, hing haar kledij aan het haakje en begon zich om te kleden. Ze deed er best lang over, ze was echt sloom vandaag. Éénmaal klaar liep ze terug naar de coupé. Ze was al aardig leeg gelopen. Waar zijn er allemaal heen? Vroeg ze, terwijl ze ging zitten. Voor zich zat Peter te grijnzen, het irriteerde haar welmaar had nu even geen zin om weer grof over te komen. Zich gaan omkleden denk ik. Ah.. Jullie hebben dat al gedaan? Dat is snel. Ze keek de jongens aan. Deze zwegen. Het was erg beangstigend. Raar hoe een sfeer zo kan omslaan.. . Na een tijdje de anderen niet meer weer te zien stopte de trein. Tari ging over Sirius heen hangen en staarde uit het raam. We zijn er geloof ik, het is vrij donker, maar ik zie de lichten van het station. Ze kroop terug en stond recht, nam haar hutkoffer en sjouwde hem naar buiten.

Re: ............(nog geen titel)

Sam - 09.05.2005, 17:24

De rest van de reis bracht Rowena bij de Jongens door, er werd niets meer gezegd over het voorval van daarnet. Zij waren er niet meer over Begonnen, en Rowena had ook haar mond gehouden. De uitval van dat ene meisje lag zwaar op de maag. Misschien was het echt zo, en wist zij maar de helft van het verhaal. Maar ze durfde het niet te vragen, straks was ze daardoor de enige vrienden kwijt die ze hier had gemaakt. Dus kletsen ze over van alles.
Met een schok kwam de trein tot stilstand. Verbaast keek Rowena om zich heen.
'Zijn we er al?' Vroeg ze verbaast aan Severus.
'Dat lijkt me wel' Antwoordde hij terwijl hij uit het raampje keek.
Rowena knikte en pakte haar spullen. Samen met de andere jongens liep ze de coupe uit en volgden ze de stroom naam buiten.
'En waar moeten we nu heen?' Vroeg ze.
Ze keek om zich heen en zag de jongens hetzelfde doen. Rowena zag niets, alle leerlingen liepen door elkaar. Steeds werd ze weer andere kanten op geduwt. En ze raakte Severus, Lucius, Korzel en Kwast kwijt. Helemaal alleen liep ze over het perron.
'Eerstejaars Hierheen' Schreeuwde een stem. Hoopvol draaide Rowena zich om en liep ze richting de persoon die dat Riep. Hoe verder ze liep hoe rustiger het werd. Ze duwde zich door de laatste paar mensen en daar zag ze de persoon staan die had geroepen dat de eerstejaars moesten komen. Het was een grote man, reusachtig groot. Maar Rowena schonk er geen aandacht aan toen ze Severus weer zag staan. Snel liep ze weer naar hem toe.
'Hai, daar ben ik weer' Zei Rowena enthousiast.
Sneep keek verbaasd om en Glimlachte.
'Zo, waar was jij? Ik dacht dat ik je kwijt was.' Antwoordde Severus.
'is iedereen er? Dan gaan we, Volg mij.' Zei de reusachtige Man.
Samen met Severus volgde ze de man. Aan de rand van het water bleven ze staan.
'Wat is hier de bedoeling?' Vroeg Rowena aan Severus.
Maar voor hij kon antwoorden zei de reus al dat ze in moesten stappen, met maximaal 4 per bootje. Samen met Severus stapte ze in een van de bootje. Nog twee andere leerlingen stapten bij hen in.
Rowena liet haar blik over de andere bootje glijden. Een paar bootjes verderop zag ze Lucius, Kwast en Korzel. En nog verderop zag ze haar vriendinnen. Ze wende haar blik af, ze had even geen zin in hun aanblik. Langzaam kwamen de bootjes in beweging. Rowena keek voor zich uit. Daar aan de rand, daar zag ze Zweinstein al verschijnen.

Re: ............(nog geen titel)

Anonymous - 10.05.2005, 18:35

Stefan keek naar het reusachtige kasteel dat op hen af doemde. De lichtjes verspreiden een geheimzinnige sfeer en het kasteel was massaal. Stefan wist niets te zeggen, het enige wat hij kon doen was met open mond naar het kasteel kijken. De bootjes gleden over het water en iets verderop zag hij de kant al. Het duurde een tijdje voordat iedereen uit de bootjes was geklommen, maar uiteindelijk konden ze toch gaan lopen. Stefan keek omhoog en probeerde een voorstelling van de binnenkant van het gebouw te maken. Het duurde een tijdje voordat ze er waren, ondertussen had Stefan het best wel koud gekregen. Een grote deur ging open en de eerstejaars bleven in de hal staan. De meeste kinderen keken bewonderend naar de ruimte. De kaarsen verspreiden een zachte gloed en alles werd er heel mysterieus door. Er schalde een stem door de ruimte en Stefan ontdekte een vrouw die op een grote trap stond. Ze had een groen gewaad aan en ze zag er heel streng uit. Stefan kon niet zo heel goed verstaan wat ze zei, iets over grote zaal en een hoed. Hij volgde de kinderen toen die de trap op liepen, de mevrouw achteraan. Ze opende weer een grote deur en iedereen liep naar binnen. Stefan hield zijn adem in. Wat mooi! Ze waren in een hele grote zaal binnengekomen, met allemaal kaarsen die rondzweefden. Stefan zag sommige mensen naar heb plafon kijken en hij keek zelf ook omhoog. Hij was sprakeloos en hij wist niet wat hij zag, ze zaten gewoon in de open lucht! Stefan keek om zich heen, verder leek niemand het door te hebben dat er geen dak was, het was ook helemaal niet koud. Er liepen mensen naar voren, ow nee, hij zat weer eens niet op te letten. Moest hij dat ook doen? Het meisje dat naar voren was gelopen ging op een kruk zitten, de mevrouw van daarnet zetten een hoed bij haar op. Iedereen was stil en wachtte gespannen af. Opeens kwam er een scheur in de hoed en klonk er luid Ravenklauw door de zaal. Help! Stefan schrok zich een ongeluk, hij keek om zich heen, maar kon niet ontdekken waar het geluid vandaan kwam. De volgende persoon was al naar voren gekomen en ging zitten, al snel hoorde hij weer een naam: Huffelpuf! Er werd geapplaudisseerd en de jongen liep naar een tafel. Bij de derde leerling wist Stefan het zeker, de hoed maakte dat geluid: hij kon praten!

Re: ............(nog geen titel)

Anonymous - 10.05.2005, 21:19

Na een vrij frustrerend dobberend ritje op de bootjes samen met Zwarts, Potter en Lupos was ook zei de hal in gekomen. Al van ver hoorde ze een knetterend gelach van iets wat gemeen, stom en beangstigend klonk.
Na een tijdje gezocht te hebben waar het vandaan kwam zag ze haar doel. Een rare geest, met een te grote kop, een stropdas met sterretjes en voeten zo groot als skilatten gooide kikkerdrilbommen naar de eerste jaars.
Op een haar na was ze bijna zelf bekogeld als Zwarts haar niet had achteruitgeduwd.
Waardoor hij nu onder de kikkerdril zat. Toen een strenge heks ingreep en de geest verdween. Die Foppe hete als ze het goed had gehoord
Ze volgenden de vrouw en al gouw begon de sorteerceremony. Eerst werd er een Ravenklauw ingedeelt, dan een Huffelpuffer. Zo ging het nog een tijdje, en Werden Severus Sneep, Korzel, Kwas en Lucius in Zwad gedeeld. Zwarts, Potter, Lupos en Peter in Griffoendor. Lichtelijk irritant werd het wel, daar zo lang staan. De jongens hadden haar gezegd dat ze zeker in Grif zou komen te zitten. Maar het maakte niet uit waar, alleen wou ze niet in Zwadderich komen, of Huffelpuf. Tarilana Saralonde ?
Geschrokt keek ze op uit haar droom. Was dat haar naam? Jah, natuurlijk, dompkop. Klonk het in haar hoofd. Met zware voeten loodste zich naar het krukje. Ze zag de hoed en kneep haar ogen stijf dicht als deze op haar hoofd werd gezet. Aha. Klonk het. Meteen opende ze haar ogen terug. Ik zie het ja, moed in overvloed, trouw en vooral eerlijk.
Maar er zit een zeer duister kantje aan jou, hé? Tari kreeg een zwaar gevoel in haar maag, dat klonk niet best.
Alsjeblieft, Griffoendor?
Wat ? Griffoendor. Hmmm ik denk niet dat jij in Griffoendor past.
Toch wel, echt.
Zwadderich.. klonk het luid, Tarilana kon wel door de grond zakken van woede.
Maar. Stamelt ze, maar de strenge vrouw hielp haar van de kruk en gaf een duwtje richting zwadderich. Met een rood hooft keek ze naar haar vrienden, die in Griffoendor zaten.
Ook zei keken haar beangstigend aan. Met een bang hart ging ze gaan zitten.

Re: ............(nog geen titel)

Anonymous - 10.05.2005, 21:19

damn, die gast ben ik :oops:

Re: ............(nog geen titel)

Anonymous - 10.05.2005, 22:37

Met een angstig gevoel stapte Felixia achter de rest van de leerlingen aan. Wat zou er komen. Het zag er hier wel mooi uit, heel veel schilderijen aan de muren. Tot haar verbazing bewogen ze. Voor een paar grote deuren bleven ze stilstaan. De vrouw die voor hun uitliep zei een paar woorden. De deuren gingen open en samen met alle anderen stapte Felixia een mooie grote Zaal binnen. Ze keek haar ogen uit, zoiets wonderbaarlijks. Geen dak, Ze kon de sterren hemel zien. En toch was het niet koud. Er waren vier tafels zag ze. en nog een 5e voor de leraren. De hele zaal werd verlicht door kaarsen. Dit was opzich nog niet zo vreemd, maar ze hingen gewoon in de lucht. In het niets.
''Felixia Lojal''
Felixia schrok op uit haar gedachten. Ze keek even om zich heen en zag toen de vrouw staan die haar naam had geroepen. Felixia bleef staan, maar besefte een paar seconden later dat ze moest komen. Ze kleurde rood van schaamte en liep snel naar voren. Daar nam ze plaats op het krukje. De hoed gleed over haar ogen. Alles was donker.
De hoed bleef stil, er gebeurde niets. Felixia vroeg zich af of dit hoorde, of zou dit betekenen dat er iets mis was. Ze schrok toen de hoed opeen begon te spreken.
'' Zozo, het duurde even, maar ik heb nu een beeld van jou. Je hebt een goed stel Hersens. Je bent trouw aan je medemens. En hebt veel moed om door te zetten. '' Zei de hoed.
'' Ja dat zal wel, maar wat bedoel je daarmee?' Dacht Felixia.
'' Daar bedoel ik mee dat de beste plaats voor jou is: GRIFFOENDOR!!''
Het schalde door de zaal. De hoed werd van haar hoofd gehaald en Felixia knipperde tegen het Felle licht. Ze stond op en liep naar de tafel waar de leerlingen van Griffoendor zaten. Ze nam plaats bij James, Sirius, Remus en Peter. Ze draaide zich weer om en keek naar het groepje leerlingen dat er nog stond te wachten om ingedeeld te worden.

Re: ............(nog geen titel)

Anonymous - 11.05.2005, 15:56

Samantha vloekte. Zij, Lily, Mindy en Lindsay zaten vast in hun bootje. De anderen waren al door, de vier vriendinnen waren de enigen die er nog waren. Die stomme, kleine bootjes dan ook! Met veel gewrik, gewroet en een heleboel pijn geraakten ze er uiteindelijk uit, en holden ze de richting uit waarin de anderen verdwenen waren. Na een hele tijd te blijven rennen, kwamen de vier vriendinnen uit bij een grote deur. Erachter waren er zo te horen erg veel mensen, en af en toe riep iemand iets dat over de hele ruimte te horen was. 'Zullen we?' vroeg Samantha. De an,dere drie knikten en ze duwden de deur open Hij kraakte wat, en iedereen keek achteruit naar wie zo laat binnen kwam. Daar, bij de deur, stonden vier meisjes er nogal hopeloos bij. Hun schouders hongen wat, ze stonden er nogal plomp bij, en ze hijgden alsof ze de 100 meter sprint gewonnen hadden. Hun ogen flitsten van hier naar daar. Zo bleven ze daar enkele seconden staan, tot een streng uitziende vrouw naar hen toe kwam en Lily bij haar schouders beetpakte. 'Eerstejaars?' vroeg ze kortaf. In haar stem was duidelijk ergernis te horen, die blijkbaar ook Lily gehoord had, wa,te ze knikte langzaam. Daarop werden ze naar voren gebracht, waar nog een kleine groep leerlingen was. Somiggen keken zenuwachtig om zich heen, anderen zagen er erg relaxt uit. Samantha had geen flauw idee wat ze voelde, behalve nieuwsgierigheid dan. Nieuwsgierigheid naar deze nieuwe school, deze toverschool. Met zjin open dak en vliegende kaarsen, zijn grote kamers en lange gangen..... en naar die hoed, daar, vooraan, op dat krukje.....

Re: ............(nog geen titel)

Anonymous - 11.05.2005, 17:57

Stefan keek op, zijn naam schalde door de ruimte. Hij liep naar voren en ging op de kruk zitten. De pratende hoed werd op zijn hoofd gezet en hij was nieuwsgierig naar wat die ging doen. Zo de volgende, eens even kijken Stefan hoorde een stem in zijn hoofd, die was zeker van de hoed. Je kan goed leren en je bent erg slim hoorde hij hem zeggen Ik zou je bij Ravenklauw kunnen zetten, je zou daar wel goed op zn plaats zitten. Maar ook wel weer een beetje saai. Bij Zwadderich kan je jezelf denk ik wat meer uitbreiden, daar zou je meer kunnen presteren. Je kan een groot tovenaar worden. Succes bij ZWADDERICH. Dat laatste klonk luid door de zaal. Stefan voelde dat de hoed van zijn hoofd werd opgetild. Aan één van de tafels klonk een luid geklap, Stefan besloot dat hij daar maar heen moest gaan en ging aan daar zitten. Hij keek om zich heen, dat meisje met de witte haren was er ook, Tarilana. Hij zag haar met een boos gezicht voor zich uit staren, Stefan vroeg zich af wat haar zo boos had gemaakt. Maar zijn aandacht werd alweer snel getrokken door de deur. Er stonden opeens vier kinderen, zo te zien ook eerstejaars. Twee daarvan kende hij, dat waren die meisje die hem nodig hadden bij hun reddingsactie. Wat deden die daar nou? Moesten die niet al in de zaal zijn? De mevrouw die bij de hoed had gestaan was waarschijnlijk bij hen geweest, want ze liep nu weer terug. De vier kinderen schoorvoetend achter haar aan. De meeste kinderen vonden het een beetje raar, maar hun aandacht was al snel weer vooraan. De volgende werd alweer naar voren geroepen.

Re: ............(nog geen titel)

Sam - 11.05.2005, 19:16

Rowena volgde het groepje meiden dat binnenkwam. Ze herkende Samantha en Lily. De anderen waren onbekend voor haar. Ze maakten nogal een bange indruk. Rowena draaide haar hoofd weer weg toen ze zag dat Samantha naar haar keek. De lerares was weer teruggelopen naar het krukje en noemde de volgende naam op. Rowena Raven. Met knikkende knieen liep Rowena naar het krukje en ging ze zitten. De hoed werd op haar hoofd gezet.
''Kijk daar is er weer een, het duurde even, maar hier ben je dan toch. ik had je verwacht. Al jaren wist ik dat je zou komen. Ik kan een kort verhaal geven. Maar ik denk dat ik nog even wacht. Jouw plek staat vast, maar toch wil ik nog eens even in jou hoofd kijken. Je bent vastberaden, sluw en bent op sommige momenten niet te vertrouwen. Je gaat vaak tegen iedereen in. En zo te zien kun je niet opschieten met je moeder. Een hekel aan nette kleding. Je wil altijd je zin, of er met een duidelijke reden zijn waarom het niet kan of mag. Ik klets hier een heleboel vol. maar het is voor mij meer dan duidelijk. Het word ZWADDERICH!!!"
Rowena zuchtte toen het eruit kwam en de hoed weer van haar hoofd werd gehaald. Ze stond op van het krukje en plofte bij Lucius, Severus, Korzel en Kwast neer. Gelukkig zat ze bij hen in de afdeling. Ze moest er niet aan denken dat ze bij Griffoendor was ingedeeld. Stel je voor. Tussen Griffoendor en Zwadderich was al een eeuwenlange strijd, En Severus, Lucius, korzel en Kwast waren al ingedeeld in Zwadderich voor haar. Als zij in Griffoendor was ingedeeld.Dan was ze vast en zeker haar vrienden kwijt. Ze vroeg zich af of het eigenlijk was toegestaan om te protesteren tegen de indeling. Want wat als jij het er echt niet mee eens was. Ze zuchtte, gelukkig was zij wel tevreden. Ze keek even de tafel rond en ontmoete Stefan zijn ogen. Ze sloeg ze neer en keek naar de laatste paar leerlingen die gesorteerd werden.

Re: ............(nog geen titel)

Anonymous - 12.05.2005, 19:35

Nog diep in gedachten verzonken keek Samantha de zaal rond. Dus dit was die..... eh..... Grote Zaal, toch? Wauw. In die reusachtige, feeëriek verlichte zaal zou zij elke dag eten, elke dag zijn, zitten aan haar afdelingstafel, samen met haar vriendinnen en..... wacht eens even? Wie zei dat ze samen zouden zitten? Wat als ze allevier in een andere afdeling zouden zitten? Samantha werd zenuwachtig, en bang, zooo bang...... 'Sammie!' 'Wa-wat?' Lily gaf haar nog een por. 'Je moet naar voren gaan!' En met een klein duwtje in de rug ging Samantha naar voren. Langzaam ging ze op het krukje zitten. Heel even zag ze alle leerlingen naar haar kijken, maar dan werd de hoed op haar hoofd gezet en werd alles zwart. Samantha, die bang was voor het donker, werd nog banger en ongeruster en zenuwachtiger toen ze niks hoorde, en schrok zich een bult toen plots een stemmetje iets in haar oor bleek te fluisteren. Achzo, alweer een nieuwe leerling...... wanneer houdt het eens op? Ik werk me kapot! Maar nu, mijn werk....... oke, ik zie wel dat je....... maar je hebt ook....... en daarbovenop ook nog eens........ hmmm........ zozo, dat kom je niet vaak tegen....... je bent speciaal, meisje, erg speciaal. Je bent slim en hardwerkend, maar toch ook sluw en soms zelfs gemeen....... maar meetstal ben je erd eerlijk tegen mensen, en trouw, o zo trouw....... maar daarnaast heb je ook veel moed en ben je een doorzetter...... maar ik zie dat je een grote angst hebt...... voor het donker? Ojee, dan zal je niet goed thuishoren in Griffoendor, maar toch heb ik het gevoel dat je daar het best bij past. Dus....... jij hoort vanaf nu thuis bij...... GRIFFOENDOR! Met een luid applaus begonnen de mensen in de zaal te klappen, en Samantha liep snel door naar haar nieuwe afdelingstafel. En dan werd het wachten. Zouden de anderen ook naar hier komen?

Re: ............(nog geen titel)

Anonymous - 12.05.2005, 21:15

Felixia zag net hoe Samantha ook ingedeeld werd bij Griffoendor. Gezellig zou dat worden. Zeker nu er geen ouders waren om op hen te letten, dat zou een mooie boel worden. Zeker op de slaapzalen. Uit alles wat ze al had gehoord waren er per afdeling voor ieder jaar een jongens en een meiden slaapzaal. Dus dat zou dolle pret worden met een aantal meiden op een kamer. Haar aandacht liet haar in de steek en ze fantaseerde hoe het allemaal zou worden dit jaar. Leuke leraren, leuke lessen. Heel veel nieuwe vrienden en vriendinnen, allemaal nieuwe mensen ontmoeten. En natuurlijk heel veel plezier maken. Alles zag er zo goed uit in haar hoofd. Maar stel dat niemand haar aardig vond. De leraren niet aardig waren en ze bergen met huiswerk kregen. Geen vrije tijd hadden. Of als de regels zo streng waren dat ze constant op moesten letten. Felixia's goede droom leek opeens in een nachtmerrie te veranderen. Er kon gewoon zoveel fout gaan. Alles werd donker in haar hoofd. Wat als ze het jaar niet haalde, ze niets snapte en ze werd weggestuurd. Dan lag haar droom meteen aan duigen. De droom die zo mooi begon. Je bent een heks. Dan blijkt dat je vriendinnen ook hier op school zitten. Hoewel Rowena nu niet meer zo aardig deed, maar misschien ging dat wel over. En Samantha, en nu kende ze Tarilana. En James, Sirius, Peter en Remus. En Lily. Misschien viel het allemaal wel weer mee. Ze kende genoeg mensen, ze had genoeg vrienden hier. Ze zuchtte. Misschien zou dit jaar dan toch nog een beetje meevalen.

Re: ............(nog geen titel)

Anonymous - 13.05.2005, 20:31

Na een lange preek van de schoolhoofd kwam de feestmaaltijd.
Het lag Tari nogal zwaar op de maag... niet het eten, maar het feit dat ze in Zwadderich zat. Samen met Sneep en zijn vriendjes, en het meisje uit de trein waar ze uitgevlogen tegen is.
Gelukkig werd Stefan ook in Zwad ingedeeld, ze had even met hem gebabbelt, al zei hij niet zo veel. Maar hij leek best wel aardig. Alleen snapte ze niet wat hij in Zwadderich deed, hij leek meer iets voor Huffelpuf, of Ravenklauw. Ah, wat zou het.
Samen met Samantha en hem had ze niemand waarmee ze nog een leuke babbel zou kunnen mee slaan in de leerlingkamer. Er waren nog redelijk veel mensen in Zwad gedeelt, waaronder ook enkelen bekenden.
Het zou wel meevallen. Hoopte ze.
Vooral die leeraar Toverdranken vond ze eng. En dan zou die nog eens naar het schijnt de Afdelingshoofd zijn van haar afdeling. Maar dat zette ze van zich af, ze verondschuldigde zich bij Stefan en Sam en stond op, meteen keken vele haar aan. Daar trok ze zich niks van aan en liep naar de Tafel van Grif. Ook van die tafel werd ze scheef bekeken.
Met opgegeven kin liep ze naar de jongens, die al een gemaakte glimlach klaar hadden staan, ze schuifden op zodat ze kon zitten.

Re: ............(nog geen titel)

Anonymous - 14.05.2005, 19:37

Stefan keek haar na. Waar ging Tarilana nou heen? Hij zag dat ze aan een andere tafel ging zitten, bij dezelfde jongens die in de trein zaten. Stefan vond het jammer, zij was de enige die hij een beetje kende. Naast Rowena dan, maar die zat aan de andere kant van de tafel. Hij keek naar haar, maar toen zij dat zag, keek ze snel weer weg. Stefan vond het heel raar om haar hier te zien. Hij had gedacht dat hij haar nooit meer zou zien en nu was ze opeens hier, samen met hem. Ze zat tussen een paar jongens van dezelfde leeftijd, waarschijnlijk waren die ook eerstejaars. Ze hadden wel behoorlijk wat praatjes, daardoor leek het alsof ze al heel lang op school zaten. Stefan schepte nog eens op, hij wist niet wat hij allemaal at, maar het smaakte lekker. De andere kinderen zaten allemaal de vakantie te bespreken of lekker met elkaar te roddelen. Er waren een paar kinderen die niet zo veel zeiden en vooral zich op het eten storten. Het was ronduit walgelijk hoe sommigen het eten naar binnen propten. Stefan keek weer naar zijn bord, de oranje smurrie hoefde hij opeens niet meer. Het liefst wilde hij naar zijn kamer. Dit avondeten had nu wel lang genoeg geduurd. Hij schoof zijn bord van zich weg en nam nog wat drinken. De meeste kinderen waren ondertussen ook al klaar met eten en begon met schuine moppen en vervelende grappen. Stefan keek de zaal rond. Het was raar hoe alle kinderen zon eenheid vormden. Iedereen die hier nieuw binnen was gekomen, was meteen opgenomen in de groep, niemand was buitengesloten. Hij keek naar de voorste tafel, daar zaten de leeraren gokte Stefan. Dat kon niet anders, hij had nog nooit zulke rare mensen gezien. Stefan vroeg zich af of het allemaal wel mensen waren, maar dat moest haast wel. Ook de leraren zaten gezellig met elkaar te praten, sommige druk in discussie en anderen luchtig in gesprek. Stefan keek weer naar zijn eigen tafel, hij hoopte dat hij nu echt snel kon verdwijnen. Hij had wel weer genoeg mee gemaakt voor één dag, nu wilde hij gewoon even alleen zijn.

Zijn de leraren eigenlijk dezelfde als in de boeken nu of zijn het de leraren van de tijd van James, Lily, Sirius enz...?

Re: ............(nog geen titel)

Sam - 14.05.2005, 21:53

Proffessor Kist, Anderling, perkamentus, stronk, banning, Madame Hooch, Madame Romnmela, Vilder. zullen er wel als zijn.
Voor Toverdranken, Verweer tegen de zwarte kunsten, Waarzeggerij, en verzorging van fabeldieren mag je leraren verzinnen.

Met een plof viel Rowena neer op haar bed. Ze was moe. De avond had veel te lang geduurd, en ze was heel erg afwezig geweest. Ze wist ook waarom. Het was Stefan. Na die ene keer, ze dacht hem nooit meer te zien. En hier was hij dan. hij zat bij haar in de afdeling. Hij had steeds naar haar gekeken. En zij keek dan steeds weg. Op een of andere manier was ze erg verlegen geworden. Ze durfde niet zoveel bij hem. in tegenstelling Tot Severus, hem kende ze nog niet. Tot net dan, maar met hem durfde ze wel gewoon over van alles te praten. Het was een beetje raar. Tot haar spijt zat dat ene meisje dat zo stom had gedaan tegen Severus en de anderen bij hun in de afdeling. Ze paste er totaal niet. Halverwege de avond liep ze zelf naar de tafel van Griffoendor. Volgens Severus was de eerste regel die je als Zwadderaar moest weten. Ga niet met Griffoendors om, want die zij stom, pesten. Hebben nooit een goed woord voor je over en zijn alleen maar vervelend. Rowena was het daar mee eens. tenslotte waren het dus Griffoendors geweest die zo stom hadden gedaan tegen haar vrienden.
Met een ruk ging Rowena weer zitten. Dat meisje kwam binnenlopen. Ze keek niet op of om. Rowena snoof en trok zich er niets van aan. Zonder nog op haar te letten trok ze haar slaapkleding aan. Ze ging in haar bed liggen en trok de dekens een heel eind over haar heen. Ze deed haar ogen dicht. Helaas kon ze de slaap niet vatten, ze werd steeds afgeleid door geluiden. En gedachtes. Stefan, dat meisje. Severus. Alles dwaalde door haar hoofd. Het was al tegen twaalfen, en nog had ze geen oog dicht gedaan. Ze gaapte. Zouden de anderen daar ook last van hebben. Ze dacht er niet lang over na. Ze werd afgeleid door het gesnurk van een van haar kamergenotes. Als dat zo door bleef gaan, dan deed ze echt geen oog dicht.
Een uur later was het gesnurk nog niet opgehouden. Rowena stapte uit bed en vulde een beker met water. Ze liep naar het bed van het meisje. Ze had geen idee wie het was. Het was in ieder geval niet dat ene meisje. Diep in haar hart vond ze dat jammer. Ze pakte ze beker goed vast en gooide de inhoud over het meisje heen. Deze schrok meteen wakker en keek onzet naar Rowena.
'Wat mo....'Begon ze.
'Stop met snurken wil je, ik wil slapen!' Fluisterde Rowena boos.
'Ik snurk niet.'Sputterde het meisje tegen
'Ik weet toch zelf wel wat ik hoor.' Fluisterde Rowena, maar nu nog bozer.
Ze draaide zich om en liep terug naar haar bed. Boos stapte Rowena weer terug in bed. Dat stomme kind ook. Ze deed haar ogen voor de zoveelste keer dicht. Maar deze keer ging het wel goed. En binnen een paar minuten was ze verzonken in een diepe slaap.

Re: ............(nog geen titel)

Anonymous - 15.05.2005, 12:15

'Stop daarmee!' 'Ik doe niks!' 'Doe je wel!' 'Nee hoor, ik was het niet!' 'Wie deed wat niet?' 'Lily heeft een scheet gelaten!' 'Deed ik niet!' 'Lekker wel!' 'Echt niet!' 'Echt wel!' 'Samantha! Lily! Stop daarmee! Ik wil gewoon wat slapen!' riep Mindy. 'Ik snap het niet....' zei Lindsay. 'Liet Lily nu een scheet of niet?' daarop bleef het even stil, maar dan barstten ze allevier in lachen uit. Zo was het nu al de hele nacht geweest. Het kleine, blonde meisje dat ook bij hen op de kamer lag, werd gek van het lawaai en de slapeloosheid. Ze rolde even met haar ogen en probeerde dan weer de slaap te vatten. Maar haar kamergenoten bleven wakker, en lawaai dat ze maakten! 'Zottie!' schreeuwde Samantha, en ze vloog met haar kussen in haar hand naar het bed rechts van haar, waar Lily in lag. Gillend vielen ze eruit, en lachend lag Samantha op de grond. 'Dus jij vind dat grapig?' vroeg Lily. Die overeind krabbelde. Met lachtranen in haar ogen knikte Samantha, nog steeds schaterend lachend. 'O,ja? Dan is het tijd voor........ KUSSENGEVECHT!' En samen met Lindsay en Mindy vloog Lily op Samantha, die ondertussen rechtop op het vloerkleedje zat. Ze slaakte een kreet van verbazing toen ze zag dat de anderen op haar afstormden, en het volgende moment voelde ze kussens langs elke kant. Ze gilde oorverdovend, en in een bolletje lag ze op de grond. 'Ojee!' schrok Lindsay. 'Hebben we je pijn gedaan?' Samantha keek op, ze keek zo spijtig mogelijk. 'Nee.....' kreunde ze. 'Heb ik jou pijn gedaan?' De drie anderen keken elkaar met een niet-begrijpende blik aan. 'Nee......' antwoordde Lindsay. 'Maar nu wel!' riep Samantha, en ze vloog op Lindsay af, die even later ook bedolven werd onder de kussens. De vier meisjes lachten luid. Deze school is gaaf! dacht Samantha in zichzelf. Dit wordt het allertofste schooljaar ooit!

(Vraagje: wie geeft nu les gedaanteverwisseling en wie is het schoolhoofd? Vroeger was Perkamentus toch een leraar en wasWafelaar het schoolhoofd? :? )

.

Re: ............(nog geen titel)

Anonymous - 15.05.2005, 12:40

Slaperig werd ze wakker door gerommel in de slaapzaal. Met haar ogen halfopen rolde ze uit haar bed. Ze bleef even op de rand van haar bed zitten om te bekomen.
Wie snurkte er vannacht zo? Stamelt ze uit, terwijl enkelen haar vragend aankeken. Ze zag dat één meisje klam nat haar had, en nijdig naar het meisje keek waar ze tegen uitgevlogen was.
Tari wende haar hoofd af en liep naar haar hutkoffer.
Na kledij gevonden te hebben en het op haar bed hebben gesmeten keek ze door het raam.
Ze was blij dat ze naast een raam sliep. Ze wist niet waarom, maar ze had altijd de nijging zo dicht mogelijk bij een opening te slapen. Als ze dan niet kon slapen keek ze naar buiten, naar het land, of naar de sterren.
Nog steeds staarde ze naar buiten, plots viel het haar op dat het stukken kalmer was in de slaapzaal.
Ze draaide zich om, en zag terug het meisje. Even opende ze haar mond, maar schudde dan haar hoofd. Ze hoefde zich niet te verontschuldigen tegenover haar.
Ze deed haastig haar kledij aan, liep naar buiten en werd overmeesterd een golf van lawaai.
Ze bleef even staan halverwege de trap. Keek even rond en zag Stefan in de verte alleen in een hoekje zitten. Meteen fleurde ze op en liep naar hem. Tussen de drukte door.
Hey ? Ze ging naast hem zitten. Zat je te wachten? De jongen knikte. Je hebt ook niet zo veel praatjes hé? Zei ze plagend. Maar gaf een knipoog. Hij stond op. Ga je mee? Vroeg hij, Tari keek hem vragend aan. Ontbijt. Legde hij uit. Geen probleem. Tari stond ook op en ging hem voor naar buiten. Weet jij de weg? Nee. Ik ook niet. Ze brulde het uit van het lachen. Wel dan, schiet ook lekker op.

(Ik weet niet wat Perkamentus gaf, maar ik denk wel dat Wafelaar schoolhoofd was)

Re: ............(nog geen titel)

Anonymous - 15.05.2005, 13:59

Slaperig kwam Felixia uit haar bed. Ze had bijna de hele avond niet geslapen omdat Samantha en Lily zoveel lawaai hadden gemaakt. Het was haar ook opgevallen dat Samantha heel erg veranderd was. Eerst waren ze de beste vriendinnen geweest, maar nu gaf ze bijna geen aandacht meer aan haar. Niet dat zij dat wel deed. Ze keek naar de klok het was half acht. Om acht uur zouden ze lessen beginnen. Snel begon ze zich om te kleden. Met een beetje mazzel kon ze nog net een klein beetje eten naar binnen duwen. Ze wilde haar boeken pakken, maar bedacht toen dat ze nog helemaal geen rooster had. Ze gooide haar tas weer neer en rende de slaapzaal uit. Eerst maar eten dan. Aan het einde van de trap knalde ze keihard tegen een paar andere personen aan. Toen ze weer opkeek zag ze dat het james en Sirius waren.
'Zo, ook verslapen jongens?' vroeg ze. James en Sirius keken haar verbaasd aan.
'nee, wij staan altijd zo laat op.' Antwoordde Sirius.
'Kom op, we moeten opschieten, anders zijn we meteen onze eerste dag het eerste uur te laat.' Zei James.
Sirius en felixia knikten en met zijn drieen renden ze naar de grote zaal. Hijgend gingen ze aan de tafel van Griffoendor zitten en begonnen ze snel een broodjes te smeren.
'Aah, daar zijn jullie. Dit zijn jullie roosters.' Ze een leraar.
Ze knikten en namen de roosters aan. Felixia bekeek die van haar. Ze hadden zometeen transfiguratie. en dan Geschiedenis van de Toverkunst. Nieuwsgierig keek ze naar het rooster van de jongens, hun hadden precies hetzelfde. Nadat ze haar brood op was stond ze weer op.
'Waar ga jij heen?' vroeg James.
'Ik denk dat ik me boeken ga halen.' Antwoordde Felixia.
'Even, wachte. K ben bijna klaar. Gaa k mee.' Zei Sirius met Volle mond. Felixia knikte en wachtte tot de jongens klaar waren.
'En nu rennen, want we hebben nog 10 minutene om boeken te halen en het lokaal te vindn.' Zei Felixia.
Zo snel als ze konden renden ze door Zweinstein heen.
'Nog vijf minu.. ' Zei felixa.
'Heey, wat moet dat daar.' Schreeuwde iemand. Ze stopten en draaiden zich om. Er kwam een man naar hen toelopen.
'Dat is Vilder' Fluisterde James.
'De concierge.' Vroeg de Sirius eraan toe.
'Het is verboden om door de gangen te rennen.' Snauwde hij.
'Maar anders komen we te laat bij de les.' Zei felixia.
Op datzelfde moment hoorde ze de bel gaan.
'Je bent al te laat, dus rustig lopen, niet rennen En 10 punten aftrek voor Griffoendor' Zei hij.
Sirius wilde ertegenin gaan. Maar James trok hem mee. Een beetje verslagen liepen ze alledrie naar het lokaal. Hun leraar zou wel boos zijn.

Re: ............(nog geen titel)

Anonymous - 15.05.2005, 21:13

Samantha, Lily, Mindy en Lindsay waren net op tijd in de klas. Net toen de laatste van de vier was gaan zitten en haar boeken op het tafeltje had gelegd, ging de bel. 'Net op tijd!' zuchtte Mindy. Enkele seconden lang zat iedereen wat rond te kijken in dit nieuwe lokaal, waar ze les zouden krijgen, en iedereen dacht dan ook aan die interessante of oersaaie les, en aan die interessante of oersaaie leraar. Of lerares? En wat voor karaklter zou die hebben? En hoe zou die eruit zien? En hoe - De deur zwaide open en een streng uitziende vrouw stapte naar het bureau toe, dat voorin in de klas stond. Samantha herkende die vrouw. Het was mevr. Anderling, de professor die vanmorgen haar een lessenrooster gaf. Dus zij gaf les...... en zij was ook afdelingshooofd van Griffoendor. Hopelijk was die vrouw niet zo streng als ze eruit zag, want ze keek furieus toen ze zag dat er enkele plaatsen leeg waren. 'Is er iemand ziek?' vroeg ze. Je kon duidelijk de irritatie in haar stem horen. Nouja, wat wil je dan? Leerlingen zijn te laat op de eerste dag. Dat belooft. Toen niemand haar vraag beantwoordde, zuchtte professor Anderling even en zei dan: 'Nou, we gaan niet op hen wachten. Open je boek op pagina 3.'

Re: ............(nog geen titel)

Sam - 15.05.2005, 22:03

De volgende morgen stond Rowena vroeg op en begon ze zich aan te kleden. Ze merkte wel dat ze niet bepaald vrienden had gemaakt door water over dat meisje te gooien. Maar ze had zelf daarna wel heerlijk geslapen. Ze lette niet op haar kamergenotes en kleedde zich aan. Aangekleed liep ze naar de grote zaal.
'heey, Severus, lucius.' Begroette ze de jongens.
'Hallo, lekker geslapen?' vroeg Severus.
'heerlijk, maar wel pas nadat ik een glas water over dat snurkende persoon naast me had gegooit.' Antwoorde Rowena.
'Wat?' Vroeg Lucius.
'Dat persoon naast me snurkte, ik kon daardoor niet slapen. Dus heb ik een glas water over haar heen gekiepert.' Zei Rowena.
De Jongens keken haar even aan en schoten toen in de lach. Uit de soort lach die ze opzetten merkte Rowena dat ze het alleen maar Grappig vonden. Ze glimlachte en begon met eten.
Er kwam een leraar langs die de roosters uitdeelde. Ze had zometeen eerst Toverdranken. Ze zei de jongens gedag en haalde haar boeken. Ze liep meteen door naar de lessen, er stonden al een paar mensen bij het lokaal te wachten. Ze keek even en zag dat het Huffelpuffers waren. Ze haalde haar schouders op en liep naar het lokaal. Ze merkte dat de andere leerlingen van Huffelpuff haar bekeken. Ze probeerde het te negeren, maar dit werd op den duur moeilijk.
'Heb ik wat van jullie aan?" Schreeuwde Rowena hen toe.
Geschrokken keken ze de andere kant op. Dat was net goed voor hen. Moesten ze maar niet zo vervelend doen. iets later kwamen Lucius en Severus aanlopen. Achter hen kwamen Korzel en Kwast. Rowena Giechelde. Zoals ze liepen leken korzel en kwast wel hondjes.
'Hai, hebben jullie ook Toverdranken?' vroeg ze.
'Ja, anders waren we hier niet. En in het eerste jaar heb je al je lessen samen met je eigen afdeling.' Antwoorde Severus.
Rowena knikte.
Het lokaal ging open en ze liepen naar binnen. Samen met de Jongens ging ze achteraan in de klas zitten. De leraar was al een oudere man. Een jaar of 55 schatte Rowena hem. Hij stelde zichzelf voor als Professor Scheutje. Rowena giechelde toen hij die naam zei. Kon het nog belachelijker. Professor Scheutje keek even verstoord Richting Rowena, die snel haar mond dicht deed. Maar toen ze naar Severus keek begon ze weer met lachen.
'Zou u daar even mee willen ophouden?' vroeg Professor Scheutje.
Rowena knikte en probeerde wanhopig haar lachen in te houden. Dit zorgde er alleen maar voor dat ze nog harde moest lachen. Ze stak haar vinger op.
'Ja?' vroeg Professor Scheutje.
'mag ik even naar de wc?' Vroeg ze.
'Nu al?" Vroeg hij.
'Ik moet heel nodig meneer, ben vanochtend vergeten te gaan. '
Professor Scheutje knikte en Rowena vluchtte snel de klas uit.

Re: ............(nog geen titel)

Anonymous - 16.05.2005, 13:27

Stefan keek haar vreemd na, wat had zij nou? Hij snapte niet waarom Rowena zo moest lachen, wat was er nou zo grappig? Hij richtte zich weer op de leraar. De man legde uit wie hij was en hoe ze de les gingen inrichten. Iedereen was zelf verantwoordelijk voor de drank die ze maakten en voor de spullen die ze daarvoor gebruikten. Het huiswerk moest op tijd ingeleverd worden, anders Stefan staarde voor zich uit, dat snapte hij heus wel. Best wel logisch dat je je huiswerk op tijd moet inleveren. Hij keek het lokaal rond, het was een vreemd lokaal. Het had een beetje een duistere sfeer, dat kwam ook doordat het onder de grond was. Dat verwachte Stefan tenminste, ze hadden allerlei trappen af gemoeten om bij het lokaal te komen, dus zal het wel een soort kelder zijn. Hij bekeek de andere leerlingen in het lokaal, de Huffelpuffers zaten aan de ene kant en de Zwadderaars aan de andere kant. Hij zat eigenlijk net op de grens. Hij bekeek de Huffelpuffers, het waren gewone kinderen. Sommige zaten geboeid naar de leraar te luisteren, anderen vonden het wat saaier en staarde maar wat voor zich uit. De meeste Zwadderaars zaten de klooien of in ieder geval niet op te letten. En nu kies je een partner om de eerste toverdrank mee te maken. Stefan schrok op uit zijn gedachten, moest hij nu iemand kiezen? Hij zag dat Rowena weer binnen kwam, misschien kon hij wel met haar! Maar ze liep al snel naar het groepje jongens en ging naast eentje zitten waarmee ze meteen begon te praten. Stefan keek naar de Huffelpuffers, zou hij aan één van hen vragen om samen te werken? Maar hij zag dat die al paren hadden gevormd. Stefan keek om zich heen, met wie kon hij dan werken? Hij zag dat Tarilana ook nog niemand had en hij ging naar haar toe. Wij samen? Ze keek op en glimlachte Tuurlijk! Stefan ging naast haar zitten en hij begon de bereidingswijze van de toverdrank te bestuderen dat op het bord stond.

Re: ............(nog geen titel)

Anonymous - 16.05.2005, 13:36

Tarilana keek haar na. Wat had die nou? Vroeg ze aan Stefan, die naast haar zat. Deze schudde zijn hooft, Tarilana veronderstelde dat hij het niet wist.
Ze richte zich terug op haar werk. Het was best grappig, hoe die huffelpuffers sukkelden. Zei zelf deed het niet mis, maar Stefan was er heel goed in.
Dus liet ze hem maar doen, niet dat zei niks deed, maar Stefan nam duidelijk de lijding. Waarom doe jij niks? Ze liet het stiniestaartje vallen als ze Prof Scheutje voor zich zag staan, duidelijk paars van woede. Euh, een drank maken? Zei ze aarzelend. Hier moeten jullie samenwerken 1 meter perkamanent over de drank die we nu maken.
Tarilana zuchte. Allebij.
Met een ruk draaide hij zich om en ze keek even naar Stefan, probeerde te lachen maar hield daar rap mee op. Na een blokuur Toverdranken keek ze op haar lesrooster.
Nu hebben we Geschiedenis van de toverkunst. Ik heb gehoord samen met Griffoendor. Dat word lachen.
Zei ze terwijl ze Stefan voorliep richting de leerlingkamer. Even spullen halen. Na een kleine drie minuten kwam ze terug, en liepen ze samen naar Geschiedenis.
Tari schrok zich dood. Gaat dat spook ons les geven? Vroeg ze vol ontzach. Daar lijkt het wel op. Zei Stefan luchtig. Wow, dat word spannend, zon spook heeft vast heel veel meegemaakt. Maar na nog geen vijf in had ze al spijt van wat ze gezegd had. Het was saai, eentonig, en je word er moe van.
Ze zat tussen Sirius en Stefan in, en Sirius moest haar zelf een serieuze stamp geven om haar wakker te maken. Wa waaa watte? Ze opende haar ogen en zag iets wazigs wit voor haar neus zweven.
Mvr Saralonde? Mag ik u verzoeken om niet meer te slapen in de les maar dat in uw bed te doen? Tarie liep rood aan en knikte. Na die les liep ze samen met James, Sirius, Peter en Remus naar de zaal. Ze was Stefan kwijt, geen idee waar die naartoe ging. En? Hoe was jouw eerste les verlopen? Vroeg Remus.
Ze keek even naar peter die blijkbaar heel bij was, want hij huppelde van opwinding. Waarschijnlijk slechter dan de zijne. Antwoordde en keek Peter geërgerd aan. Deze stopte meteen. Bij Scheutje meteen al strafwerk, en het scheelde niet veel of bij Spook ook nog eens. Kist. Verbeterde Remus haar. Maar wees blij, Kist geeft nooit strafwerk, die trekt enkel punten af. En Scheutje is toch jouw afdelingshoofd, die zal dat niet vaak doen Remus keek haar vriendelijk aan.

Re: ............(nog geen titel)

Anonymous - 16.05.2005, 14:27

Na de lessen zei Felixia Sirius, James en Remus gedag en liep naar de slaapzaal. Meteen begon ze haar hutkoffer overhoop te halen. Ze had zometeen bezweringen en dat boek had ze niet meer gezien sinds ze twee weken geleden haar spullen had gepakt. Na lang zoeken vond ze helemaal onderin het boek wat ze moest hebben. Ze zuchtte, dat had ze gelukkig. Ze stopte het in haar tas en liep naar de lgrote zaal.
Ze schoof aan bij James, Sirius, Peter, remus en Tarilana. Ze hadden nog maar even en dan begonnen de lessen weer. Snel propte Felixia nog een broodje naar binnen. Toen de bel ging namen ze afscheid van tarilana en liepen ze naar de lessen. De deuren van de kassen waren al open en ze gingen naar binnen. Ze namen plaats achterin de klas. Er kwam een vrouw binnen lopen.
'hallo allemaal, Ik ben Professor Stronk.'
"Hallo.'Antwoordde de hele klas.
Professor Stronk keek even de klas rond en vervolgde toen.
' Nou, vandaag beginnen we met het lezen in het boek. Dus pak allemaal jullie boeken en sla hem open op pagina vier.'
Felixia pakte haar tas en wilde haar boek pakken. Ze keek in de tas. Alleen haar boek voor Bezweringen lag erin. Ze was haar boek voor Kruidkunde vergeten. Ze kleurde rood van schaamte en stak haar vinger op.
'Ja, wat is er?' Vroeg Professor Stronk.
'Ik ben mij boek vergeten' Mompelde felixa.
Professor Stronk krabde op haar hoofd.
'Tja, omdat het de eerst keer is zal ik er maar niets over zeggen. Kijk maar even mee in het boek van je buurman.'
Felixa knikte, Remus schoof zijn boek iets naar haar toe zodat ze beter mee kon kijken.
Een uurtje later wandelden ze met zijn allen verder naar hun volgende les, bezweringen.
'Heey, Tari!' Schreeuwde Sirius.
Tarilana keek om.
'heey, Hebben jullie ook Bezweringen?' Vroeg ze verbaasd.
'ja, dat hadden we toch gezegd' Zei Remus.
'ow, dat zal wel.' Antwoordde Tarilana
Met z'n zessen wandelden ze het lokaal in.
'Waar is de leraar?' Vroeg Felixia aan de anderen. Verbaasd keken ze allemaal rond.
'Goede vraag. Ik zie hem niet.' Antwoordde James.
'Daar!!' piepte Peter.
'Waar?' vroegen Sirius, James, remus, Tari en Felixa tegelijk. Peter wees naar het bureau waar net een muts bovenuit stak. Langzaam kwam ook de rest van de professor tevoorschijn toen hij op een stoel ging staan.
'Willen jullie allemaal even gaan zitten, dan kunnen we beginnen.' Zei hij. Maar weinig leerlingen zagen hem staan en hoorden hem dus ook niet.
'Alsjeblieft, jongens en meisjes, stil nou. Dan kunnen we beginnen.' Zei hij.
Meerder leerlingen zagen hem nu staan en geleidelijk begon het rustiger te worden.
'gelukkig, Ik ben professor Banning, ik geef bezweringen. Welkom op Zweinstein.' Zei hij.
'Vandaag....'

(en dan mogen jullie de les verder afmaken!)

Re: ............(nog geen titel)

Anonymous - 20.05.2005, 19:09

zullen we beginnen met een theorie les. Ik zal voornamelijk vertellen wat het vak bezweringen inhoud, wat jullie dit jaar gaan leren en wat je ermee kan doen. Als we tijd over hebben, maar dat lijkt me sterk, kunnen we nog aan een makkelijke bezwering beginnen. Stefan keek opzij naar Tarilana, ze keek terug en dachten hetzelfde: dit zou een hele saaie les worden. Tarilanas gezicht klaarde een beetje op en ze leunde naar achter. Stefan zag dat ze wat naar Sirius fluisterde, die begon te grijnzen. Hij vertelde het zacht aan James, die ongelovig naar Sirius keek en daarna naar Tarilana. Tarilana lachte ondeugend en op James gezicht verscheen een brede smile. Stefan keek ongerust naar het drietal, waarschijnlijk zou dit niet zon hele saaie les worden. Hij richtte zich weer op de leraar, de andere drie negerend. Maar lang bleef hij niet geconcentreerd, hij werd al snel afgeleid door het gefluister achter hem. Professor Banning leek het niet te merken en ging verder met zijn verhaal. Stefan draaide zich nu ook om en keek Tarilana doordringend aan. Wat gaan jullie doen? Hij probeerde te fluisteren, maar voor hem klonk het keihard. Tarilana grijnsde We gaan de les wat opvrolijken Stefan knikte en keek haar en daarna de jongens vragend aan. Ik zal het uitleggen begon Sirius, maar hij werd onderbroken door professor Banning Willen ook de leerlingen in de hoek even luisteren? piepte hij. Laat maar, gebaarde Sirius en Tarilana en Stefan draaide zich weer om. Het was even rustig en ze luisteren naar het saaie gepraat van de leraar, maar opeens belande er een propje papier op Tarilanas tafel. Ze keek naar professor Banning of die het had gezien, maar die praten ongestoord verder. Tarilana vouwde het papiertje open en las vlug wat er stond geschreven, ze pakte haar veer en schreef heel klein iets eronder. Onverschillig legde ze het papiertje weer op de tafel achter zich. Stefan hoorde dat James en Sirius overlegden en weer wat opschreven. Opnieuw werd het briefje op Tarilanas tafel geschoten, die las het en knikte goedkeurend. Nog even wachten fluisterde ze naar achter. Oke fluisterde James terug. Even later hoorde Stefan achter zich weer gefluister. Nu! zei Sirius

Re: ............(nog geen titel)

Anonymous - 11.06.2005, 20:27

... Er klonk een luide knal Geschrokken keek Felixia om, vanachter haar kwam een dichte rook. Ze hoorde gefluit, soms van verder weg. En soms van heel dichtbij. In de lucht zag ze verschillende lichtflisten. 'Wat is dat schreeuwde ze naar achteren' Door de rook kon ze niet meer zien. In de klas was een grote Paniek onstaan. Iedereen schreeuwde door elkaar. De rust die er was geweest was niet meer terug de vinden. Professor Banning schreeuwde verscheidene keren dat iedereen rustig moest blijven. Maar toen hij merkte dat het niet hielp staakte hij zijn pogingen en probeerder de oorzaak te vinden. Vanachter Felixa schoten steeds weer Nieuwe Vuurpijlen de lucht in. Ondanks de Herrie begon ze ervan te genieten, sommige vuurknallen waren heel erg mooi. Haar vraag was niet beantwoord, maar dat hoefde niet meer. De rook begon wat op te trekken en ze kon weer mensen onderscheiden. Naast haar zat Remus die nog kalm naast haar zat. Ze ontmoete zijn blik even.
'Trek je er niet teveel van aan, dat gebeurt wel vaker volgens mij'
Felixia knikte en keek verder. Peter zat opgewonden voor haar op en neer te springen. Andere leerlingen renden paniekerig door het lokaal, sommige zaten nog op hun stoel en bekeken het vuurwerk. Anderen keken bang rond op zoek naar de oorzaak. Professor Banning liep nog steeds door het lokaal, maar door de paniek werd hij steeds weer ondersteboven gelopen. Felixia keek weer om naar achter. Sirius en Tari staken net de laatste Vuurpijl aan.
'Jammer dat het op is.' Zei Sirius. Hij grijnsde naar james en Tari. Ze grijnsden terug.
'Kunnen jullie de volgende keer even waarschuwen?' Mompelde Stefan. Niemand leek hem te horen. Dus negeerde Felixia hem ook maar. Nu er geen nieuwe pijlen meer waren begon de rook op te trekken. Nu er minder rook was en mensen weer goed konden zien wat er gebeurde werd het rustiger in de klas. Het lukte Professor Banning nu ook om zich een weg door de klas te banen. Bij het groepje in de hoek bleef hij staan. Het viel Felixia weer op hoe klein hij wel niet was. Zoals hij er nu uitzag jaagde hij niet erg veel schrik aan.
'Wat moet dat wel niet?' Schreeuwde hij.
'De les opleuken' Antwoordde James Uitdagend.
'Opleuken? Noemen jullie dit Opleuken. Jullie veroorzaken alleen maar chaos.' Schreeuwde banning. Felixia wist dat hij het meende, maar het maakte niet veel indruk op haar. EN zo te zien al helemaal niet op Sirius, Tari en James.
'Sorry professor, we zullen het niet meer doen' Zei Tari, maar aan haar uitspraak was te horen dat ze dat niet al te sirieus meende.
'Ja, dat mag ik wel hopen. Dit kost jullie 20 punten voor Griffoendor en 10 Punten voor Zwadderich.' Zei Banning Allemaal keken ze hem verbaasd aan. Ook de rest van de klas keek gespannen toe.
'En nu ERUIT, Alle 7' Zei Banning, Hij wees naar de deur.
'Alle Zeven?' Vroeg Stefan verbaasd.
'Ja, alle zeven, Jij, Felixia, Sirius, Tarilana, James, Remus, Peter. Allemaal' Zei hij.
'Maar ... wij hebben helemaal niets gedaan Professor' Zei Stefan.
'Ja, wij deden niets.' Viel Felixia hem bij. Peter en Remus knikten instemmend.
'Kan me niets schelen. Eruit!' Zei Banning.
Stefan haalde zijn schouders op.
'Kom Jongens, tijd om te gaan!' Zei James.
Felixia keek nog even naar Banning, maar hij was zo te zien vastbesloten. Zwijgden liep de hele groep het lokaal uit!

(Tja, ik schrijf weer snel. maar niemand schrijft, dus doe ik dat dan maar.)

Re: ............(nog geen titel)

Anonymous - 11.06.2005, 22:06

Samantha keek met open mond toe hoe enkele leerlingen naar buiten sjokten. En sommigen hadden niets gedaan! Dat kon toch niet? Dat was echt hartstikke oneerlijk! 'Euh... professor?' zei Samantha zachtjes. Professor Banning keek haar recht aan. Ze kon zien dat hij nog steeds een beetje kwaad was. 'Ja?' vroeg hij. 'Nou... ik weet zeker dat enkele van die leerlingen niets gedaan hebben.' probeerde Samantha. Ze kreeg een koele blik terug. Vreemd, professor Banning werd niet snel kwaad. 'Wat bedoelt u daarmee, juffrouwtje?' Samantha zag in zijn ogen dat ze moest oppassen. Ze moest niet te veel zeggen. 'Die leerlingen.' verduidelijkte ze. 'Die net buiten gestuurd zijn door u. Ik ben er zeker van dat enkelen niets gedaan hebben. Het is dus oneerlijk dat ze... dat... ze.. gewoonweg... buiten... gestuurd... worden?' Ooo, die blik in zijn ogen. Ze had beter haar mond gehouden. 'Warom ga jij niet even op de gang afkoelen, Samantha? En als het persé moet, kan je daar vertellen over je opstand, als er mensen voorbijkomen die geweldig graag zo'n boeiend verhaal als het uwe willen horen.' Daarbij wees hij met een kleine, dikke wijsvinger naar de deur. 'Maar... maar...' stamelde Samantha, 'ik kom gewoon op voor onschuldigeleerlingen. Ik heb het recht om mijn mening over deze zaak te zeggen!' Daarop sprong Banning van zijn boekenstapel en kwam hij vlak voor Samantha's neus staan. 'Ga je mening dan maar op de gang vertellen aan toevallig passerende leerling ofzo! Naar buiten, meid!' Samantha sjokte mompelend in zichzelf naar buiten. Het laatste wat ze hoordevoor ze de deur dichtsloeg, was: 'En na de les wil ik je spreken!'

Re: ............(nog geen titel)

Anonymous - 14.06.2005, 23:08

Toen ze eenmaal ver genoeg waren van de klas barsten ze in lachen uit, Behalve Stefan en Felixia dan. Peter huppelde als een konijn rond Tari.
Die laatste was echt een knaller zeg, net langst de oren van Banning ik hoop dat die zijn trommelvliezen niet al te goed meer werkten, en als ze dat wal doen, nu in ieder geval niet meer.
Remus lachte schor mee, maar wierp schuldige blikken op Felixia en Stefan.
Het spijt me dat jullie moeten boeten, maar je zag dat het niet hielp
Het werd muisstil, zelf Peter stond als versteend.
Wat moet me dat, heeft ons remusje schuldgevoelens? zei Sirius spotend.
Nee, ik vind het ook grappig wat jullie deden, en ik wil graag meedoen met jullie, maar dat er anderen voor moeten boeten vind ik niks.
Met nijdige passen liep hij weg, maar kwam algauw terug, samen met Samantha. En ze zag er niet blij uit.
Wasseraan? vroeg Tarilana.
Nou, door jullie kinderachtig gedrag werd ik er ook uitgesmeten, ik wou hen dan nog verdedigen.
Ze knikte met haar hoofd naar Stef en Fel.
Nou, je mocht niks gezegt hebben, dan zat je nu nog lekker saai in de les.
Tari gaf een knipoog.
Door hier te blijven staan komen we ook niet ver. Zei James na een korte stilte.
Laten we iets gaan doen, naar de leerlingkamer gaat niet, we zitten hier met twee afdelingen. Zei Remus wijs.
Naar de Grote zaal dan? Antwoorde Stefan lichtjes beschaamd.
Prima idee. Zei Kia nonchalant en ze bood Sirius haar arm aan die hij met brede lach aannam, als één man liepen ze voorop, als een soort mars.
"Maar ik kan niet, Bannig wou me nog spreken..." Stamelde Sam.
"Ah, dat komt later wel." Antwoorde Remus.

Re: ............(nog geen titel)

Sam - 15.06.2005, 16:50

Rowena keek grijnzend voor zich uit toen de mensen de klas verlieten. Het was hun eigen stomme schuld. Het was net goed voor Samantha, had ze het maar niet moeten opnemen voor die Zielige prutsers.
'Dat was lachen, dat die sukkels eruit werden gestuurd' Zei Severus.
Rowane keek hem lachend aan.
'Dat is zeker goed voor, hun eigen stomme schuld.'

'Stilte alsjeblieft, dan kunnen we verder met de les.' Zei Banning.

Geen van de leerlingen luisterde, iedereen was druk in gesprek over het gebeuren van daarnet. Achter Rowena zaten een paar meiden die zich druk maakten over de oneerlijkheid van Banning. Rowena draaid zich om.
'Vinden jullie het erg dat die sukkels eruit zijn gestuurd?'
Terwijl ze dit zei dacht ze er helemaal niet aan dat toch twee van die mensen eerst hele goede vriendinnen van haar waren geweest. De meisjes keken angstig naar haar.
'Ja...'Antwoordde eentje zachtjes.
Rowena grijnsde.
'Watjes!'
Ze draaide zich weer om naar Severus.
' Echt, ik vind Banning een goed hoor. Alle onruststokers eruit. Een prima idee!'

'Wil Rowena ook even haar Kwebbel houden, anders kan ze ook de klas verlaten!' zei Banning streng tegen haar.

Ze wierp een boze blik op Banning en hield daarna haar mond. Gellijdelijk aan begon het stil te worden in het lokaal.

'Mooi, dan kunnen we weer verder' Zei Banning.

Re: ............(nog geen titel)

Anonymous - 16.06.2005, 21:07

Stefan begon zich weer iets te ontspannen, ze zaten met zn zevenen om de tafel van Griffoendor. En eigenlijk was het best gezellig. Als hij verder geen gedonder kreeg, was het wel leuk om eruit gestuurd te worden. Hij keek op en zag een leraar verbaasd naar het vrolijke groepje kijken, het was ook niet normaal als leerlingen van twee vijandige afdelingen aan één tafel zitten terwijl ze eigenlijk in de les aanwezig horen te zijn. Maar verder had niemand het door dat ze bekeken werden, ze hadden het allemaal te druk met zichzelf en elkaar. Stefan keek op zijn horloge, het volgende uur begon al bijna. Hij stootte Samantha aan moet je zo niet naar Banning? Ze keek verschrikt op Ja, dat is misschien wel een goed idee en ze schoof haar stoel naar achter. Waar ga je naartoe? vroeg Tarilana die haar opmerkte. Met Banning praten legde ze uit en ze rende bijna de Grote zaal uit. Moeten wij ook niet eens naar onze volgende les? stelde Stefan voor. Tarilana wuifde het met een handgebaar weg Nee joh, kruidkunde toch? Niet belangrijk Stefan keek haar ongelovig aan, ze zuchtte oké, ik kom al Ze zei de andere gedag en liep met Stefan mee naar buiten.
Buiten aangekomen zagen ze wat voor mooi weer het eigenlijk was, de kassen waar ze les hadden waren makkelijk te herkennen. Er stonden al een paar Ravenklauwers voor de ingang en een groepje Zwadderaars kwam aangelopen. Onder hen bevond zich ook Rowena, Stefan keek naar haar. Sinds die dag dat hij haar ontmoet had, was ze veranderd. Ze had een koele uitdrukking op haar gezicht, ze keek alsof ze beter was dan de anderen. Maar toen ze hem aankeek verdween die blik, ze keek bijna een beetje angstig. Alsof het haar speet dat ze zo deed. Alsof ze bang was dat hij haar niet meer aardig zou vinden. Maar dat was niet zo besefte Stefan met een schok. Telkens als hij naar haar keek, voelde hij zich warm worden. Hoe koel en afstandelijk ze ook deed, hij ontving van haar een speciale energie. Hij liep met de anderen de kas binnen en bedacht dat het nog wel eens moeilijk zou kunnen worden als zij niet hetzelfde zou voelen.

Re: ............(nog geen titel)

Anonymous - 16.06.2005, 21:28

Felixia keek Stefan en Tarilana na toen ze de Grote Zaal verlieten. Ze was nu nog Alleen over met De jongens. Geen van alle wist wat te zeggen, want het was opeens erg stil.
'Hebben wij zo ook les?' Vroeg Felixia om te stilte te verdrijven.
'Niet dat ik weet' Antwoordde James.
'We hebben zo Transfiguratie, we kunnen beter opschieten, anders wordt Anderling weer boos.' Zei Remus.
Felixia knikte dat ze het begrepen had en Stond op. Remus en Peter volgden haar voorbeeld, maar James en Sirius maakten geen aanstalten om te vertrekken.
'Komen jullie ook?' Vroeg Felixia.
'Mwah.. Moet dat?' Vroeg Sirius.
'Jullie moeten niets, maar het lijkt me wel zo handig.' Antwoordde Remus.
Sirius slaakte een zucht en Stond op, ook James volgde nu.
Met z'n vijven liepen ze door de Gangen naar het Transfiguratie lokaal. Bij het lokaal aangekomen stond er niemand.
'Waar is iedereen?' Vroeg Peter nerveus.
'Oké, Anderling is er niet, we kunnen gaan.' Zei James, hij wilde al weglopen, maar Remus hield hem tegen.
'Niet zo snel, eerst kijken of er misschien een leraar in de buurt is die weet wat er aan de hand is.' Zei Remus.
James Zuchtte, 'Moet dat?' Vroeg hij klagend.
'Ja, dat moet wel!' Zei remus streng. Felixia zag eigenlijk ook wel wat in een uurtje vrij, maar het was inderdaad niet zo slim om gewoon weg te lopen.
'is dit eigenlijk wel het goede lokaal?' Vroeg Felixia. De anderen keken haar twijfelend aan.
'Ja, goede vraag. Is dit het goede lokaal.' Praatte Peter haar na.
'Euhmm...' Antwoordde Sirius.
'Dat dacht ik wel, tenminste...' Zei Remus, hij keek zoekend om zich heen.
'Oké, het is al duidelijk. We zijn verdwaald' Zei Felixia'

Re: ............(nog geen titel)

Anonymous - 17.06.2005, 21:13

Tarilana zag Stefan gluren naar Rowena. Ze besefte maar alt e best dat er iets was tussen die twee, alleen wist ze niet precies wat. Wraak? Of eerder liefde, dat zal nog wel even een raadsel blijven. Het speet Tari wel voor haar uitbrander tegenover het meisje, maar ze zal nooit de eerste stap zetten. Zo was ze echt wel niet.

Ze liepen naar binnen, maar er was nog geen Lerares. Toen ze enkele minuten alleen waren bogen het rumoerig te worden in de kas.
Waar is ze nu? Zou ze ziek zijn, of heb je je vergist van kas? ze keek Stefan vragend aan, die haar ook aankeek alsof hij haar dood kon schieten.
Anders zouden we hier wel alleen staan, neem ik aan. Beet hij haar toe. Daar was ze echt niet mee gedient.
He, wat heb ik jou misdaan? Stefan zweeg, en mompelde iets van sorry.
In haar ooghoek zag ze Rowena alleen staan, tot grote vreugde waren Severus er nog niet, zij zouden vast spijbelen dit lesuur.
Zo alleen? vroeg ze, ze ging naast het meisje staan. Deze keek haar aan alsof ze een spin zag die platgetrapt moest worden. Tari begreep de boodschap en liep terug naar Stefan.
Nouja zeg, wat zijn we weer vriendelijk vandaag. Kom, ik heb het hier wel gezien, ik ga terug.
Zonder te kijken of Stefan wel volgde baande ze zich een weg door de druk pratende leerlingen.

Als ze buiten kwam keek ze even om toen ze merkte dat Stefan haar niet volgde. Door de ramen heen glurde ze, ze zag Stefan naar Rowena schuifelen. Even wou ze gaan luistervinken, als ze via de zijkant ze gaan zou ze vast hen gesprek kunnen opvangen.
Maar dat zou niet eerlijk zijn geweest, dus liep ze gewoon verder richting kasteel.
De school leek verlaten, dus ging ze naar de Bibliotheek. Net als ze de trappen op liep kwam ze haar trouwe vrienden weer tegen.

Geen les? vroeg ze, toen ze met hen mee verder liep.
Anderling kwam niet opdagen piepte Peter.
Tarilana blees staan, en iedereen keek haar verbaast aan.
Die van kruidenkunde, hoe heet ze ook alweer Ah doet er niet toe, ze kwam ook niet. Dus ben ik hem gesmeerd, het heeft dan ook geen zin daar te blijven staan lummelen tussen die strevers. Allemaal grijnsden ze.

Re: ............(nog geen titel)

Sam - 18.06.2005, 11:39

Rowene schrok lichtjes toen Stefan opeens naast haar stond. Ze wist niet wat ze nu moest doen, blijven staan. Weglopen, ze bedacht dat ze hem net nog een sukkel had genoemd. Het speet haar wel. Verlegen keek ze weg.
'Hallo...' Zei Stefan.
'Ow...euhh. Hai' Antwoordde ze zachtjes. Ze kon zichzelf wel voor d'r kop slaan. Ze was helemaal geen mietje, een stuk zelfverzekerder keek ze Stefan nu aan, maar nog steeds had ze geen idee wat ze moest zeggen.
'Euhh... weet je waar onze lerares is?' Vroeg ze.
Stefan schudde zijn hoofd, 'Geen idee' Antwoordde hij.
Weer viel er tussen hen een ongemakkelijke stilte. Ze staarden maar een beetje naar elkaar. Maar veel gebeurde er niet. Ze wilde eigenlijk weg, maar dat zou zo stom staan als ze wegliep. En ze kon nu even geen smoes verzinnen. Stefan leek ook niet echt te weten wat hij wilde zeggen. Het Rumoer van de andere leerlingen ging gewoon door, niemand wist echt wat er aan de hand was.
'Zullen we gaan?' Vroeg Rowena uiteindelijk.
Stefan knikte en samen liepen ze de kas uit. Buiten was het een stuk rustiger en Rowena voelde zich meer op haar gemak.
'Moet je niet met je vrienden zijn?' Vroeg Rowena, ze zag Stefan twijfelen. Ze snapte het ook wel, zoals zij het net had gezegd haatte ze alle anderen, maar dat was misschien ook wel zo. Maar ook niet. Diep binnenin mistte Ze Felixia en Samantha, haar vriendinnen echt. En Stefan...

Re: ............(nog geen titel)

Anonymous - 18.06.2005, 17:06

Met een knal botste Samantha tegen Rowena op, en viel ze achterover op de grond. 'Ook en goeie namiddag.' Samantha wreef even over haar hoofd om te voelen of ze ergens een buil had ofzo. Niks. Ze werd overeind geholpen door Stefan. 'Dank je. Toch nog iemand die me overeind helpt.' ze grijnsde naar Rowena, die maar een beetje stond te staan, alsof ze niet goed wist wat te doen. 'Je hebt toch niets?' vroeg Samantha bezorgd. 'Mmm-mm.' zei Rowena, terwijl ze haar hoofd schudde. Vreemd. Ze was zo stil? 'Euh...' ik stoorde toch niet ofzo he?' vroeg Samantha twijfelend. 'Nee, nee, 't is niks.' antwoordde Stefan vlug. Sam fronste. 'Oke dan... ik ga naar de leerlingenkamer als je me zoekt. Na die uitbrander van die kleine trol moet ik wat ontspannen. Dag!' Ze zwaaide even en dan liep ze door.

Re: ............(nog geen titel)

Anonymous - 19.06.2005, 13:24

Stefan keek bezorgd naar Rowena weet je zeker dat het gaat Ze knikte. Er viel weer een ongemakkelijke stilte en ze liepen maar een beetje verder. Weet jij of we nog huiswerk hebben? begon Stefan weer. Rowena haalde haar schouders op nee mompelde ze. Stefan keek weer voor zich uit. Hij wist niet of dit wel zin had, misschien moest hij het maar vergeten, dit zou toch niets worden. Ik denk dat ik maar naar de leerlingenkamer ga zei hij, terwijl hij rechts afsloeg. Rowena knikte is goed en ze liepen weer verder. Na een tijdje keek hij naar de schilderijen die allemaal bewogen, zouden ze verwisseld worden? Deze schilderijen kende hij helemaal niet. Toen ze midden op een trap liepen, bewoog die opeens. Rowena keek hem angstig aan, de trap verschoof naar een ander ingang en bleef daar weer staan. Voorzichtig stapte Stefan weer verder ik geloof dat dat normaal is mompelde hij. Toen ze net van de trap gestapt waren, verschoof deze weer. Stefan keek om zich heen en herkende niets meer. Moeten we voor de leerlingenkamer niet naar beneden? opperde hij en Rowena keek hem verbaasd aan. Ze keek nu ook om zich heen Eeeh waar zijn we eigenlijk? fluisterde ze. Stefan haalde zijn schouders op ik weet het echt niet, misschien moeten wel gewoon maar doorlopen Rowena stemde daarmee in en ze liepen een lange gang door. Het was er donker met af en toe een deur, maar die zagen er niet uit alsof ze veel gebruikt werden. De hele gang zag er niet uit alsof er veel leerlingen doorheen liepen, ze zagen geen mens. Het licht werd steeds schaarser en opeens hoorde ze een raar geluid. Rowenas adem schokte in haar keel wat was dat? Stefan wist het ook niet, ze zagen een witte gedaante in de verte. Hij opende een deur en trok haar mee de kamer in. Het rook er muffig, ze stonden dicht tegen elkaar aan. Hij kon de warmte van Rowenas lichaam voelen en hij rook haar haren. Buiten de deur hoorde ze het geluid steeds dichter bij komen. Ze hielden allebei hun adem in.

Re: ............(nog geen titel)

Anonymous - 21.06.2005, 14:12

Samen met De jongens en Tari wandelde Felixia verder naar de grote zaal.
'Wat gaan we er eigenlijk doen?' Vroeg Ze bieuwsgierig.
'Dat zien we dan wel.' Antwoordde Tari.
Voor het grootste gedeelte Zwijgend liepen ze verder door de gangen, overal was het stil. Af en toe zagen ze een leerling, maar het waren er niet veel. Iedereen had les, zat in de bieb of in de leerlingenkamer. Velen keken dan ook vreemd op als het hele groepje langs liep.
In de grote zaal gingen ze met zijn alleen aan de tafel van Griffoendor zitten.
'en nu?' Vroeg Felixia. De anderen haalden hun schouders op.
'Geen idee, heeft iemand nog een leuk idee?' Vroeg James.
'Nope, verzin jij maar wat.' Zei Sirius.
'We kunnen vast wat van het Huiswerl maken?'Opperde Remus.
De anderen schudden hun hoofd. Felixia ook. Op dit moment had ze helemaal geen zin in Huiswerk.
'Nou, verzinnen jullie dan maar iets beters.' Antwoordde Remus hun.
'Nou.. Euhmmm... La maar, ik weet het ook niet.' Zei James.
Zwijgend bleven ze zitten, de tijd tikte voorbij. Af en toe zeiden ze wat, maar dat was ook niet veel. Felixia Zuchtte, wat kon zo een uur vrij saai zijn. Dan was de les misschien nog beter.

Mit folgendem Code, können Sie den Beitrag ganz bequem auf ihrer Homepage verlinken

<a href="http://www.iphpbb.com/foren-archiv/3/169600/168120/nog-geen-titel-07793220-9361-63.html" target="_blank">............(nog geen titel)</a>

Weitere Beiträge aus dem Forum De Drie Bezemstelen

Leerlingenlijst - gepostet von Sam am Dienstag 27.06.2006

Ähnliche Beiträge wie "............(nog geen titel)"

achja titel - Anonymous (Freitag 03.02.2006)
Stellt euch vor - Deloi (Donnerstag 08.05.2008)
*Kein Titel* - Sayan (Samstag 21.10.2006)
WWF/WWE WomenŽs Titel - JM Hardy (Sonntag 27.05.2007)
Titel Thread... - real-deal (Mittwoch 12.07.2006)
Franco Micalizzi - lobbykiller (Montag 27.10.2008)
titel - timo (Montag 25.09.2006)
Cruiserweight Titel - Undertaker (Samstag 10.06.2006)
Wem ein Titel einfällt solls sagen... - Grave (Mittwoch 17.05.2006)
ach Titel fällt mir keiner ein - Anonymous (Sonntag 01.08.2004)